Ένα βιβλίο με ιστορίες που συνδέονται χαλαρά μεταξύ τους και έχουν ως κεντρικό θέμα την καθημερινότητα των ηρώων τους: Τίποτα σημαντικό δεν συμβαίνει – εκτός από την ίδια τους τη ζωή.
– Στα διηγήματά σου εκφράζεις τον τρόπο ζωής των millenials. Τι χαρακτηρίζει αυτή τη γενιά; Σε τι διαφέρει από τις προηγούμενες; Γράφω αυτό που βλέπω γύρω μου. Ή τουλάχιστον προσπαθώ. Δεν είναι δουλειά μου να κάνω γενικεύσεις γι’ αυτό που συμβατικά λέμε «γενιά» και «millennials». Είναι και βαρετό. Μπορώ να σου πω για τους χαρακτήρες μου όμως. Οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι, σε κίνηση, πάνε κι έρχονται στο εξωτερικό, ζορίζονται οικονομικά ή ανήκουν στην ελίτ των παγκοσμίως πλουσίων, συγκατοικούν, πασχίζουν για μια σύνδεση με τους γονείς τους, ανέρχονται κοινωνικά. Έχουν μια ρευστότητα (από το σεξ μέχρι τα μέρη με τα οποία δένονται). Έχουν γνώμες.
– Θεωρείς άτυχους τους σημερινούς νέους που καλούνται να επιβιώσουν μέσα σε απανωτές κρίσεις; Είναι αυτό που είναι. Αρνούμαι να το δω μίζερα. Δεν βοηθάει. Από ’κει και πέρα, το να ρίχνει κανείς φως με οποιονδήποτε τρόπο στις κρίσεις και τα αίτιά τους ή στην ατυχία ως στοιχείο της ανθρώπινης ζωής, είναι σημαντικό. Είναι και πολιτική πράξη φυσικά.
– Γράφεις στη γλώσσα των νέων που χρησιμοποιούν το Instagram, το tik-tok και το fb. Σε ενδιέφερε περισσότερο να προσεγγίσεις αυτή τη νέα γενιά; Όχι. Αρχικά, δεν είχα στόχο να προσεγγίσω κανέναν συγκεκριμένα. Απλώς γεννήθηκα το ’92 και είναι η γλώσσα μου αυτή. Μου έλειπε που στα ελληνικά διάβαζα πράγματα σε μιαν άλλη γλώσσα που συχνά μου φαινόταν αηδιαστικά σοβαρή, «χτενισμένη» και εντελώς άσχετη με τα προβλήματά μου και τις αγωνίες μου. Κάπου στα 22 μου κατάλαβα ότι δεν το ’χω με τα γερασμένα πράγματα, με απωθούν. Έκτοτε με νοιάζουν σύγχρονα πράγματα, να διερευνήσω το τώρα. Αυτό δεν σημαίνει π.χ. ότι βαριέμαι τον 19ο αιώνα. Ή ότι δεν διασκεδάζω με τον Μπαλζάκ. Κάποιοι συγγραφείς βγάζουν ζωή στα έργα τους για πάντα. Άλλοι γράφουν πεθαμένα πράγματα ενώ ζουν. Εγώ ήθελα να γράφω όπως μιλούν οι άνθρωποι γύρω μου, να καταπιάνομαι με τα θέματά τους, όχι για να χτίσω κοινό, αλλά γιατί αυτό μού φαινόταν όμορφο και σωστό για μένα. Με τράβαγε.
– Είσαι κι εσύ κομμάτι των χαρακτήρων που περιγράφεις; Φυσικά.
– Ποιοι συγγραφείς επηρέασαν το συγγραφικό σου έργο; Πολλοί. Κάποιες εμμονές μου περιλαμβάνουν την Μπερλίν, τον Φίλιπ Ροθ, τον Ντοστογιέφσκι, τη Σόνταγκ (τη λατρεύω), τον Tomine (γκράφικ νόβελς), την Κάρσον. Όμως μελετώ και πολλούς εντελώς σύγχρονούς μου. Διαβάζω και μη λογοτεχνικά έργα, κυρίως σε σχέση με την πολιτική ή την οικονομία. Είναι αδιανόητο το τι βιβλία βγαίνουν τώρα παγκοσμίως και τι εύκολη πρόσβαση έχουμε. Να π.χ. ένας λόγος να χαίρεται κανείς.
– Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο; Σολ Μπέλοου – θεούλης. Λίγο Γκράχαμ Γκριν που του πάει η ζέστη. Fernanda Melchor. Τα «Στοιχειώδη σωματίδια» του Ουελμπέκ, για πρώτη φορά μάλιστα. Και παλεύω, ταυτόχρονα, διάφορα άλλα. Δεν είμαι επιλεκτική. Αν μπω σε βιβλιοπωλείο, παθαίνω μανία. Διαβάζω ακόμα και πράγματα που δεν μ’ αρέσουν. Αλλά συνήθως πέφτω πάνω σε μερικές καλές σελίδες και νιώθω μια όμορφη σύνδεση.
Ελεύθερα, 10.8.2022.
