Ο υπουργός Οικονομικών το ξεκαθάρισε πως ο προϋπολογισμός για το 2022 θα είναι δημοσιονομικά διορθωτικός. Κανένα πρόβλημα, φτάνει οι διορθώσεις να γίνουν εκεί που πρέπει. Αν δεν μας προκύψει μία νέα έξαρση της πανδημίας, όπως φοβούνται επιστήμονες σε όλο τον κόσμο, η προσπάθεια έχει πιθανότητες να στεφθεί με επιτυχία, αν λάβουμε υπόψη ότι ένα μεγάλο μέρος των περσινών και φετινών δαπανών για την στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων δεν θα επαναληφθούν μέσα στην επόμενη χρονιά. Αν και καλύτερα να κρατήσουμε μια πισινή, γιατί ανεξάρτητα από το τι θα κάνει ο κορωνοϊός, πολλές επιχειρήσεις και πολλές θέσεις εργασίας δεν βλέπουν με αισοδοξία το 2022, απ’ ό,τι μας λένε και οι κοινωνικοί εταίροι.

Εν πάση περιπτώσει, ζούμε ήδη σε συνθήκες σοβαρού πληθωρισμού, εδώ και μήνες, χωρίς να ελπίζει κανείς βάσιμα πως επέρχεται ουσιαστική διόρθωση τιμών το επόμενο διάστημα. Επιπλέον, ζούμε και σε συνθήκες ενεργειακής κρίσης, πανευρωπαϊκής αν όχι παγκόσμιας, η οποία ήδη πλήττει και την Κύπρο, αλλά τα χειρότερα μάλλον έπονται.

Στις 21 και 22 Οκτωβρίου, η σύνοδος κορυφής των ηγετών της ΕΕ θα συζητήσουν επιτέλους για την ενεργειακή κρίση και ίσως ανακοινώσουν κάποια μέτρα αποφόρτισης των καταναλωτών ενέργειας. Ήδη, η Κομισιόν έριξε από βδομάδες τώρα το μπαλάκι στις κυβερνήσεις, λέγοντας πως κανένας δεν τις εμποδίζει να μειώσουν φόρους και επιβαρύνσεις, ώστε να υπάρξει κάποια εξισορρόπηση για τους καταναλωτές. Όπως είναι γνωστό, στις δύσκολες μέρες δεν γίνεται να μην τσοντάρει το κράτος, καθώς οι ιδιώτες δεν είναι για να πληρώνουν τα σπασμένα.

Σε ό,τι αφορά εμάς στην Κύπρο, δεν αρκεί η λήψη κάποιων μέτρων που απλά θα κάνουν λιγότερο επώδυνη την κατάσταση με τον ακριβό ηλεκτρισμό, αφού ήδη πολλοί τεχνοκράτες του τομέα προειδοποιούν πως έρχονται ακόμα δυσκολότερες μέρες, με ακόμα πιο ακριβό ρεύμα. Κατ’ ακρίβεια, δεν είναι δύσκολες μέρες που έρχονται, αλλά χρόνια.

Η κυβέρνηση δεν έδειξε μέχρι στιγμής ότι είναι πρόθυμη να σπάσει αυγά, για να θυμηθούμε την προσφιλή έκφραση-ευχή του Αβέρωφ Νεοφύτου. Πίεσε την ΑΗΚ, εξασφάλισε τη «συγκατάθεσή της» και από τον Νοέμβριο θα έχουμε κατά 10% φθηνότερο ρεύμα. Όχι φθηνότερο από αυτό που πληρώνουμε σήμερα, φθηνότερο από τις τιμές που θα διαμορφωθούν από τον Νοέμβριο έως τον Φεβρουάριο.

Υπάρχουν, είναι αλήθεια, και σχέδια επιχορήγησης στο Υπουργείο Ενέργειας, για αναβάθμιση υποδομών, ώστε να εξοικονομείται ηλεκτρική ενέργεια και να τοποθετούνται φωτοβολταϊκά στέγης, θα ανακοινωθούν σύντομα και σχέδια για αντικατάσταση ψυγείων και κλιματιστικών σε οικίες ευάλωτων καταναλωτών, αλλά όλα αυτά μπορεί να βοηθούν κάποιους, αλλά δεν μας προστατεύουν από την ακρίβεια που προκαλούν στην ηλεκτροπαραγωγή από ορυκτά καύσιμα οι αποφάσεις της ΕΕ για «έλεγχο» της κλιματικής κρίσης.

Δυστυχώς, το δικό μας πρόβλημα εδώ κάτω δεν είναι η αιφνίδια εκτόξευση της τιμής του φυσικού αερίου. Το πρόβλημά μας είναι το απομονωμένο μας σύστημα, ο εγκλωβισμός μας στο πετρέλαιο, η αδυναμία μεγιστοποίησης της παραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενόσω δεν έχουμε -ακόμα- φθηνή αποθήκευση ενέργειας και ενόσω σε πολλές περιοχές έχουν εξαντληθεί τα όρια του δικτύου διανομής ηλεκτρισμού και δεν «τραβούν» άλλη παραγωγή από διάσπαρτες μονάδες. Επιπλέον, πρόβλημα είναι ο τρόπος που επιλέξαμε να εντάξουμε τις ΑΠΕ στο σύστημα, παρέχοντας κίνητρα που κάποτε ίσως ήταν λογικά αλλά σήμερα είναι εξωφρενικά, καθώς το κόστος εγκατάστασης φωτοβολταϊκών έχει μειωθεί δραστικά, αλλά εμείς πληρώνουμε βάσει του πολύ ψηλότερου κόστους (συν το πλούσιο κέρδος του παραγωγού, αλίμονο) που υπήρχε πριν μερικά χρόνια.

Αφού λοιπόν έχουμε πρόβλημα, το οποίο -είτε το παραδέχεται η κυβέρνηση, είτε όχι- θα μεγαλώσει (μιας και το μοντέλο της ΕΕ για την ανταγωνιστική αγορά είναι… φόνος και δεν εξασφαλίζει πραγματικό ανταγωνισμό… προς τα κάτω, προς όφελος των καταναλωτών, δηλαδή, κάτι που συζητείται ήδη επικριτικά σε όλη την ΕΕ) και αφού το πρόβλημα η κυβέρνηση δεν δείχνει πρόθυμη να το αντιμετωπίσει με ουσιαστικές αποφάσεις, ας το κάνει η Βουλή.

Από αύριο ξεκινά η συζήτηση για τους προϋπολογισμούς. Όλα θα είναι μπροστά στη Βουλή για στοχευμένες αποφάσεις. Και το ύψος του ΦΠΑ στους λογαριασμούς ρεύματος, στα καύσιμα, σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης (έχουμε πληθωρισμό 4-5%, λέμε) και ο προϋπολογισμός του Ταμείου ΑΠΕ και Εξοικονόμησης Ενέργειας, από το οποίο πληρώνουμε τα μαλλοκέφαλά μας για ρεύμα από τα φωτοβολταϊκά, και άλλους προϋπολογισμούς ημικρατικών, αρχών και υπηρεσιών, στους οποίους μπορεί να παρέμβει, νούσιμα και με τη βοήθεια τεχνοκρατών και όχι λαϊκιστών, η Βουλή, ώστε να ξανατοποθετήσει τα πιόνια στο σκάκι, στο βαθμό που αυτό γίνεται και να κάνει και μια αναδιανομή εσόδων – εξόδων σε επίπεδο… βάσης!

Ενώπιον της Βουλής θα είναι και το Ταμείο Ρύπων, στο οποίο φέτος θα εισρεύσουν περίπου 100 εκατ. από τις δημοπρατήσεις δικαιωμάτων CO2 (τα οποία τα πληρώσαμε εμείς, μέσω του ρεύματος) και άλλα τόσα, αν όχι παραπάνω, το 2022. Ας ζητήσει εξηγήσεις η Βουλή για τη διανομή των χρημάτων έως τώρα και στο μέλλον κι ας φροντίσει κάποια από τα έσοδα να πιάσουν πραγματικά τόπο, βοηθώντας και τους καταναλωτές ηλεκτρισμού.

Όλα γίνονται με καλή θέληση και καλή πρόθεση, κυρίως.

Και να ‘ναι καλά ο Αβέρωφ που κατοχύρωσε, κάποτε, μέσω Ανωτάτου Δικαστηρίου το δικαίωμα της Βουλής να μειώνει τα έσοδα της κυβέρνησης!

 

 

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

ΣΕ ΠΛΗΡΗ εξέλιξη είναι η προσπάθεια της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εσωτερικών να ολοκληρώσει την επεξεργασία των νομοσχεδίων για τη μεταρρύθμιση στην τοπική αυτοδιοίκηση, ώστε πριν το τέλος του χρόνου τα κείμενα να ψηφιστούν και να ξεκινήσει η προετοιμασια για την εφαρμογή και λειτουργία νέων δομών και ρυθμίσεων.

ΕΙΝΑΙ άδικο όμως, επειδή μπήκαν ολωνών τα πόδια σ’ ένα παπούτσι, να κατηγορούνται κάποιοι φορείς, μέσω διαρροών και ψιθύρων, ότι αιφνιδίως θέτουν ενστάσεις και ζητούν αλλαγές στα νομοσχέδια. Γράφτηκε για παράδειγμα πως εξέπληξε η στάση της Ένωσης Κοινοτήτων, η οποία κατέθεσε συγκεκριμένες διαφωνίες και ζήτησε τοπικά δημοψηφίσματα.

ΕΝΑ θέμα είναι αν συμφωνεί ή όχι κάποιος με τις θέσεις της Ένωσης Κοινοτήτων και άλλο θέμα είναι αν η Ένωση κατέθεσε… αιφνιδίως τις ενστάσεις της και προκάλεσε, λένε τα δημοσιεύματα, τη δυσφορία βουλευτών.

Η ΕΝΩΣΗ Κοινοτήτων έχει εδώ και περίπου δύο χρόνια που ξεκαθάρισε και στην Κυβέρνηση και στα κοινοβουλευτικά κόμματα πως υπάρχουν μεταξύ των μελών της έντονες διαφωνίες για κάποιες συγχωνεύσεις κοινοτήτων με δήμους, όπως και διαφωνίες επί άλλων πτυχών της μεταρρύθμισης.

ΤΟ ΗΞΕΡΑΝ και η κυβέρνηση και η Βουλή πως η Ένωση Κοινοτήτων, όπως και κάποιοι δήμοι και κάποια κόμματα, κυρίως από τα μικρότερα, διαφωνούν και θα επιμείνουν μέχρι τέλους. Αν έκαναν πως δεν ακούν και τώρα τα βρίσκουν μπροστά τους, η ευθύνη δεν είναι στην Ένωση Κοινοτήτων, ούτε στους δήμους που φωνάζουν, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, ούτε στα μικρά κόμματα.

ΟΣΟ για τα τοπικά δημοψηφίσματα, ας μην ξεχνάμε πως πριν τη διάλυση της προηγούμενης Βουλής, η Επιτροπή Εσωτερικών, κατά πλειοψηφία, τάχθηκε υπέρ των τοπικών δημοψηφισμάτων, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία συνένωσης υπηρεσιών (πρόδομος των συγχωνεύσεων) και θα έχει μπει το νερό στο αυλάκι. Κι αφού ενημερωθεί σοβαρά ο κόσμος τι εστί μεταρρύθμιση και τι συγχώνευση.

ΑΝ λοιπόν σήμερα κάποιοι απορούν γιατί αυτές οι απόψεις θα ξαναβρεθούν μπροστά τους και θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, ας κάνουν αυτοκριτική επειδή για πάρα πολλούς μήνες κλωτσούσαν την μπάλα έξω από το γήπεδο.

 

Θα βοηθήσουν οι 10.000;

Εν αναμονή της επίσημης ανακοίνωσης του σχεδίου επιδότησης ηλεκτρικών οχημάτων και υπό το φως της ικανοποίησης που εκφράστηκε για την πρόθεση να δοθεί κρατική χορηγία έως και 10.000 ευρώ, καλύτερα να κρατήσουμε μικρό καλάθι. Θυμίζουμε πως υπάρχει μια σημαντική μερίδα οικονομολόγων και αναλυτών που υποστηρίζουν με κάθε ευκαιρία ότι οι χορηγίες στους καταναλωτές, ώστε να πειστούν ή να βοηθηθούν να αγοράσουν κάτι συγκεκριμένο, καταλήγουν πολλές φορές στην τσέπη των πωλητών, μέσω της υπερτιμολόγησης. Με αυτό τον τρόπο, ένα μεγάλο μέρος της χορηγίας, αν όχι όλη, εξανεμίζεται στο πι και φι, αφού οι καταναλωτές καλούνται… αίφνης να αγοράσουν σε τιμές που κάποιες φορές είναι τσιμπημένες σχεδόν όσο και η χορηγία. Ας περιμένουμε, όμως.

 

 

Για λύπηση, ναι, το ΡΙΚ

Ε ναι, έχει δίκαιο ο Μακάριος Δρουσιώτης όταν λέει «το ΡΙΚ να λυπάται για τον εαυτό του, επειδή ακόμη και το όνομα μου φοβάται να το αναφέρει, πόσο μάλλον να με φιλοξενήσει σε εκπομπή». Όμως, για το ΡΙΚ πρέπει να λυπούμαστε και όλοι εμείς, γιατί υπό νορμάλ συνθήκες θα έπρεπε να ανήκει σε όλους μας και να εκφράζει όλους μας. Ενώ το ΡΙΚ παρουσίασε τόνους από βιβλία της πεντάρας σε ενημερωτικές εκπομπές του, μεταξύ πολλών άλλων που είχαν κάτι να προσφέρουν, εξευτελίζεται και αποδέχεται να το εξευτελίζουν οι ψαλιδοχέρηδες της κυβέρνησης, αρνούμενο να παρουσιάσει ένα βιβλίο που συζητήθηκε και αγοράστηκε όσο κανένα άλλο τα τελευταία χρόνια και φτάνοντας να ακυρώσει ολόκληρη εκπομπή για να μην τον φιλοξενήσει (και να τον ανακρίνει, στο κάτω-κάτω) στο στούντιο του.