Τον καταπληκτικό ρόλο του Ιταλού ηθοποιού Μαρτσέλο Μαστρογιάννι (Marcello Mastroianni) στην ταινία «Μια ξεχωριστή μέρα» ως ενός ομοφυλόφιλου άνδρα του «Γκαμπριέλε» που δημιουργεί μια σύντομη σχέση διάρκειας…μιας μέρας με μια παντρεμένη νέα γυναίκα την Αντονιέτα (Σοφία Λόρεν – Sophia Loren), μου θύμισε μια αναφορά του ακτιβιστή Χρίστου Κρασίδη σε άρθρο του που έγραψε στο πλαίσιο του ρεπορτάζ μου, που δημοσιεύεται σήμερα στον «Φ» για την ομοφοβία στην Κύπρο. «Υπάρχουν έρευνες που πραγματοποιήθηκαν αρκετά αργότερα από τη δημοσιοποίηση της κλίμακας Kinsey (1948) και αφορούν τον αριθμό των ανθρώπων που σε διαφορετικές «φάσεις» της ζωής τους δεν έχουν απόλυτα και αυστηρά ετεροφυλόφιλο προσανατολισμό, ερωτική έλξη ή/και συμπεριφορά, )», έγραψε ο Χρίστος Κρασίδης και η επισήμανση του βέβαια, αφορά και άτομα όπως ο «Γκαμπριέλε» που σε διαφορετικές «φάσεις» της ζωής τους δεν έχουν απόλυτα και αυστηρά ομοφυλόφιλο προσανατολισμό, ερωτική έλξη ή/και συμπεριφορά.
Η ταινία του 1977 «Μια ξεχωριστή μέρα» («A Special Day», στα ιταλικά «Una giornata particolare»), όπου η Σοφία Λόρεν και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι υποδύονται πιστεύω τους καλύτερους ρόλους της εκπληκτικής καριέρας τους, είναι δημιουργία του ταλαντούχου Ιταλού σεναριογράφου και σκηνοθέτη Ετόρε Σκόλα (Ettore Scola) που άφησε πίσω του μερικές από τις πιο αριστουργηματικές ταινίες του ιταλικού σινεμά.
Η υπόθεση αρχίζει και τελειώνει μέσα σε μια μέρα στη Ρώμη και αφορά την απρόβλεπτη και παθιασμένη σχέση της Αντονιέτας και του μοναχικού, γοητευτικού και ομοφυλόφιλου Γκαμπριέλε στις 8 Μαϊου 1938, ενώ την ιταλική πρωτεύουσα επισκέπτεται ο Γερμανός δικτάτορας Αδόλφος Χίτλερ, προσκεκλημένος του φασίστα συμμάχου του Μπενίτο Μουσολίνι.
Καθώς ο Χίτλερ περπατά στο κόκκινο χαλί που του έστρωσε ο Μουσολίνι ανάμεσα σε εκατοντάδες σβάστικες και φασιστικά διακοσμητικά και ενώ αργότερα παρακολουθούν τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, μαζί με τα πλήθη των Ρωμαίων που έσπευσαν στις κεντρικές λεωφόρους, η Αντονιέτα γνωρίζει τον γείτονά της Γκαμπριέλε στο άδειο οικοδομικό τετράγωνο όπου κατοικούν. Κανένας από τους δύο δεν πήγε στη φασιστική φιέστα – εκείνη γιατί έπρεπε να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, όπως κάθε μέρα και να ετοιμάσει φαγητό για τον φασίστα άντρα της που πήρε τα έξι παιδιά τους στην υποδοχή του Χίτλερ και εκείνος γιατί είναι πολιτικός αντίπαλος του μουσολινικού καθεστώτος. Ο Γκαμπριέλε που είναι εκφωνητής στο ραδιόφωνο, μόλις έχει απολυθεί από τη δουλειά του λόγω των αντιφασιστικών του απόψεων και της ομοφυλοφιλίας του και πρόκειται να εξοριστεί από το καθεστώς στη Σαρδηνία. Η Αντονιέτα αγνοώντας την ομοφυλοφιλία του, τον φλερτάρει και του εκμυστηρεύεται την καταπιεστική ζωή της, δίπλα σ’ έναν αλαζονικό και εκφοβιστικό σύζυγο. Παρά τις διαφορές τους, νιώθουν έντονη χημεία μεταξύ τους και καταλήγουν να κάνουν έρωτα, πριν εκείνος συλληφθεί και πριν η οικογένεια εκείνης, επιστρέψει στο σπίτι.
Η ταινία τελειώνει με την Αντονιέτα να κάθεται δίπλα στο παράθυρο, να διαβάζει ένα βιβλίο που της χάρισε ο Γκαμπριέλε και πριν πάει στο συζυγικό κρεβάτι, να παρακολουθεί με σιωπηλό σπαραγμό τον εραστή της περικυκλωμένο από αστυνομικούς του Μουσολίνι καθώς μεταφέρεται στην εξορία. Και εκείνος και εκείνη ήξεραν ότι αυτή η μέρα που έκαναν την υπέρβαση, ήταν μια μέρα ξεχωριστή και για τους δύο – θα έλεγα και…για όλους μας!
