Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη συγκλονίζεται με την υπόθεση του θανάτου του 26χρονου Θανάση Νικολάου. Ο Θανάσης, που ήρθε από την Αυστραλία για να θητεύσει στην Εθνική Φρουρά του 2005, εντοπίστηκε νεκρός κάτω από το γεφύρι της Άλασσας στην επαρχία Λεμεσού. Δεν έφερε εξωτερικές κακώσεις, το στόμα του ήταν γεμάτο άμμο και στα χέρια του έφερε μώλωπες από δάκτυλα. Ο τότε ιατροδικαστής της Δημοκρατίας, Πανίκος Σταυριανός, διεξήγαγε νεκροψία και ετοίμασε έκθεση μετά από 9 μήνες. Αποφάνθηκε πως ο θάνατος του Θανάση προήλθε από εσωτερικά τραύματα συνέπεια πτώσης από ύψος και ότι δεν υπήρχαν τρίτα πρόσωπα αναμεμιγμένα. Απέκλεισε την εγκληματική ενέργεια και απέδωσε τον θάνατο σε αυτοκτονία.

Η επιμονή της οικογένειας για εξακρίβωση των συνθηκών θανάτου, η πεποίθηση πως επρόκειτο για δολοφονία και η ακύρωση της πρώτης ιατροδικαστικής εξέτασης από το Ανώτατο Δικαστήριο το 2008, οδήγησαν σε νέες διαδικασίες. Το 2011, το τότε Υπουργικό Συμβούλιο διόρισε δύο ποινικούς ερευνητές και τον ιατροδικαστή Μάριο Ματσάκη, ώστε να εξεταστεί εκ νέου η υπόθεση. Το 2012, ο κ. Ματσάκης σημείωνε πως τα τραύματα του Θανάση δεν προκύπτουν μετά από πτώση, ενώ οι ποινικοί ανακριτές υπέβαλαν έκθεση σύμφωνα με την οποία διαπίστωναν πως ο θάνατος πολύ πιθανόν να ήταν αποτέλεσμα εγκληματικής ενέργειας. Παρόλα αυτά, στις 24 Φεβρουαρίου 2014, ο τότε Γενικός Εισαγγελέας αποφάσισε πως δεν ήταν σωστό να γίνει επανεξέταση της υπόθεσης, έστω κι αν αργότερα, το ΕΔΑΔ καταδίκασε την Κυπριακή Δημοκρατία για πλημμελή έρευνα και επιδίκασε 32.000 ευρώ για την οικογένεια του αδικοχαμένου.

Τα όσα δημοσίευσε την Πέμπτη ο «Φ» και ο Μιχάλης Χατζηβασίλης, είναι μια τρανή και αβάστακτη απόδειξη για ένα κράτος που τρώει τα παιδιά του. Η μάνα που μάθαμε όλοι από την τηλεόραση και η οποία ζητούσε να μάθει ποιος σκότωσε το παιδί της, έδωσε έναν αξιοπρεπέστατο αγώνα που τελικά απέδωσε και θα είναι πάντα ενώπιον όσων τολμήσουν να κουκουλώσουν νέα εγκλήματα. Ο Θανάσης δεν θα έρθει πίσω, ωστόσο, 16 ολόκληρα χρόνια μετά, το αποτέλεσμα της εξέτασης του υοειδούς οστού στην Αθήνα (στη Λευκωσία είχε δείξει «αυτοκτονία») επισφράγισε ότι ο θάνατός του οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια διά στραγγαλισμού. Κι όλα αυτά, μετά από ακατανόητες καθυστερήσεις κι ενώ η εκταφή του οστού είχε πραγματοποιηθεί στις 17 Δεκεμβρίου 2020. Έξι μήνες μετά, βγήκε το αποτέλεσμα.

Ένα αποτέλεσμα, που αφήνει ανεπανόρθωτα εκτεθειμένους όσους -εκ μέρους της Δημοκρατίας- ενεπλάκησαν στην υπόθεση. Τον Πανίκο Σταυριανό, ο οποίος είχε αναφέρει στην πρώτη ιατροδικαστική έκθεση πως το συγκεκριμένο οστό ήταν φυσιολογικό, ενώ είχε βρεθεί κομματιασμένο. Τότε ιατροδικαστής, έπειτα βουλευτής για δέκα χρόνια με το ΑΚΕΛ, φέτος υποψήφιος με τους Οικολόγους. Τους τρεις Γενικούς Εισαγγελείς (Πέτρος Κληρίδης, Κώστας Κληρίδης, Γιώργος Σαββίδης), τη Νομική Υπηρεσία, την Αστυνομία, την ίδια τη Δημοκρατία για την απίστευτη ολιγωρία και το κουκούλωμα μιας δολοφονίας. Την ίδια την κοινωνία, που έβλεπε αυτή τη μάνα να κουβαλά τις φωτογραφίες του γιου της και δεν στάθηκε δίπλα της ούτε στιγμή. Ποιος άραγε, κρίνεται ικανός για να απαντήσει στη μαυροντυμένη κυρία Αντριάνα, στο ερώτημα που απευθύνει τόσα και τόσα χρόνια απέναντι στο κράτος που τρώει τα παιδιά του; «Ο γιος μου τελικά δεν άξιζε τίποτε, που ήρθε από την Αυστραλία για να υπηρετήσει τη θητεία του;». Τίποτε;

[email protected]