Είναι από αυτές τις ειδήσεις τις οποίες δεν θέλεις να πιστέψεις. Πόσο μάλλον, να τις μεταφέρεις μέσα από τις αράδες της εφημερίδας. Διάβασα χθες το πρώτο μαντάτο που ήρθε με ηλεκτρονικό μήνυμα στον υπολογιστή και απέμεινα ενεός να κοιτάζω την οθόνη. Ευχόμουν να ήταν μια από τις συνήθεις κακόγουστες φάρσες. Μια ακόμη ψευδής είδηση από τις πολλές που τα ηλεκτρονικά μέσα χρησιμοποιούν για να εξασφαλίζουν κάποιες χιλιάδες ντροπιαστικών κλικς. Δυστυχώς, όμως, ακολούθησε πληθώρα επιβεβαιώσεων. Ο «θεός» του ποδοσφαίρου είχε υπογράψει το τελευταίο του συμβόλαιο, παίρνοντας μεταγραφή στην ομάδα των αθανάτων.

 

Αστραπιαία, η θλιβερή είδηση προκάλεσε παγκόσμιο θρήνο, όπως αρμόζει σε έναν παγκόσμιο θρύλο όπως ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Τον άνθρωπο, που λες και ήταν απεσταλμένος του Θεού στη Γη. Για να αλλάξει τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Να καταδείξει με την μοναδική του ποδοσφαιρική μεγαλοφυία ότι και μέτριες ομάδες όπως η Νάπολι μπορούν να φτάσουν στην κορυφή. Να αλλάξει το ποδόσφαιρο. Να το μετατρέψει σε απεριόριστη χαρά και για τους φτωχούς. Οι φτωχογειτονιές της Αργεντινής και της Νάπολης βίωσαν απεριόριστη περηφάνια χάρις στα δικά του κατορθώματα. Πρόσφερε την ευκαιρία σε κάθε πιτσιρικά στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 να ονειρεύεται ότι μπορεί να αγγίξει το θαύμα. Το ποδόσφαιρο ήταν προ πολλού ο βασιλιάς των σπορ. Ο Μαραντόνα, όμως, του πρόσθεσε τόση μαγεία ώστε να το εκτοξεύσει σε άλλα επίπεδα.

 

Έγινε είδωλο πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Τα αιώνια ερωτήματα για διαφορετικές γενιές ποδοσφαιρόφιλων θα συνεχίσουν και στο μέλλον να βασανίζουν. Ποιος ήταν ο κορυφαίος όλων των εποχών; Ο Μαραντόνα ή ο Πελέ; Ο Μαραντόνα ή ο Μέσι; Ο καθένας έχει τις δικές του απαντήσεις στη βάση διαφορετικών κριτηρίων. Το βέβαιο είναι ότι η σύγκριση αφορά διαφορετικές εποχές με διαφορετικά ποδοσφαιρικά δεδομένα. Ανεξαρτήτως, όμως, των προσωπικών κριτηρίων του καθενός, ένα στοιχείο που αφορά τον Μαραντόνα είναι τόσο μοναδικό: Μόνο αυτός κέρδισε τόσους τίτλους μόνος του! Η Βραζιλία του Πελέ διέθετε πολλούς ακόμη σπουδαίους παίκτες. Το ίδιο και η Μπαρτσελόνα του Μέσι (στην Αργεντινή δεν τα κατάφερε ποτέ).

 

Το φτωχόπαιδο της άσημης περιοχής Villa Fiorito του Μπουένος Άιρες, είχε το χάρισμα να αγγίζει την μπάλα με ένα μαγικό τρόπο. Αυτό το χάρισμα ήταν που έβγαλε τον ίδιο και την οικογένειά του από τη φτώχεια. Τον εκτόξευσε στην κορυφή. Αλλά, δυστυχώς, δεν μπόρεσε να ελέγξει την πλουσιοπάροχη έως και βασιλική ζωή του. Η μεταγραφή του στη Νάπολι το 1984 ήταν η αρχή του τέλους, αφού τον έφερε στα δίχτυα της Καμόρα. Ζούσε σε μια βίλα με πέντε πισίνες, 35 άτομα συνοδεία και αστείρευτη χλιδή.

 

Όση μαγεία πρόσφερε στα γήπεδα με το απαράμιλλο ταλέντο του, τόση απογοήτευση σκόρπισε με τις καταχρήσεις στην προσωπική του ζωή. Όλα στο κόκκινο, όλα χωρίς μέτρο. Ναρκωτικά, ποτά, ξενύχτια, πόρνες… Αν η μπάλα ήταν για τον «Ντιεγκίτο» η τέλεια σύζυγος, η κοκαΐνη ήταν η τέλεια ερωμένη. Η μια τον εκτόξευε στην κορυφή των άστρων. Η άλλη τον βύθιζε στον πάτο της κόλασης.

 

 «Ναι, έκανα χρήση κοκαΐνης. Ήθελα να ξεπεράσω το στρες και την πίεση από τη σωματική και ψυχολογική κόπωση. Έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Πίστεψα ότι η κοκαΐνη θα με ανακούφιζε. Δεν είχα δίκιο, αλλά δεν είχα και τις ηθικές δυνάμεις να αντισταθώ», παραδέχθηκε σε μια συνέντευξή του το 1991 στο Μπουένος Αϊρες.

 

Υπάρχει άραγε άνθρωπος τέλειος; Σίγουρα όχι. Τον καθένα τον κρίνουμε μέσα από τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά του. Μέσα από τα παραδείγματα τα οποία αφήνει πίσω του στη ζωή αλλά και μέσα από τις αμαρτίες του. Τον Μαραντόνα δύσκολα θα τον κρίνει κάποιος αρνητικά σε σχέση με την ποδοσφαιρική του καριέρα. Πολλοί, όμως, θα τον επικρίνουν για την προσωπική του ζωή. Ακριβώς, επειδή ήταν γεμάτη αμαρτίες.

 

Ποιος, ωστόσο, έχει τα κότσια να διαγράψει και τα πλεονεκτήματα στην προσωπική του ζωή. Αντισυμβατικός παντού και πάντοτε. Αν και σούπερ σταρ ο ίδιος, δεν μόστραρε ποτέ τα αποκρουστικά χαρακτηριστικά πολλών καβαλημένων αστέρων. Τη λαϊκή απλότητα που είχε χαράξει την ψυχή του στα παιδικά του χρόνια στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες, δεν την τσαλαπάτησε ποτέ με κάποια από τις λιμουζίνες που κυκλοφορούσε.

 

Επαναστατικός χαρακτήρας παρέμεινε πάντοτε. Ίσως να εκφραζόταν με  λανθασμένο τρόπο αυτή η επαναστατικότητα. Ίσως, με άκομψο τρόπο. Ίσως με νοθευμένο τρόπο εξαιτίας της κοκαΐνης. Παρέμεινε, ωστόσο, αυθεντικός. Το τατού του Τσε Γκεβάρα στο μπράτσο δεν ήταν μια απλή αποτύπωση. Ήταν η αντανάκλαση της ασυμβίβαστης ψυχής του. Το Νοέμβριο του 1985 είχε πάει στο Βατικανό να συναντήσει τον Πάπα. Η δήλωσή του μετά τη συνάντηση συγκλονιστική: «Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες, και μετά άκουσα τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχούσε για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι»! Μόνο αυτή η ενέργειά του να υπήρχε θα ήταν αρκετή για να του συγχωρήσω κάθε αμαρτία. Και να υποκλιθώ!

 

Χθες, ο Θεός αποφάσισε να κάνει τη σπουδαιότερη μεταγραφή από τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Για ποια ομάδα, του παραδείσου ή της κόλασης, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Άλλωστε, οι θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ! Και ο Μαραντόνα είναι θρύλος. Θα παραμείνει στην κορυφή της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής Ιστορίας. Εκείνην την κορυφή την οποία λάτρεψε τόσο πολύ. Η παραδεισένια του πλευρά με το μαγικό ταλέντο και το απύθμενο πάθος για τη νίκη, θα αποτελεί πάντοτε δίδαγμα σε όλους τους νέους ανθρώπους. Για το τι είναι το ποδόσφαιρο, πώς το βιώνουμε, πώς πρέπει να το αξιοποιούν.

 

Ακόμη και η κολασμένη πλευρά του, όμως, και πάλι θα παραμείνει μοναδικό δίδαγμα για τους νέους. Πώς τα ναρκωτικά, τα ποτά, τα ξενύχτια, η ανήθικη ζωή μπορεί να σκοτώσει τον κάθε βασιλιά. Πώς μπορεί να οδηγήσει στον όλεθρο. Δανείζομαι μια εύστοχη περιγραφή από τις πολλές που γράφτηκαν χθες για τον «θεό»: Από μικρός κέρδισε πολλά και εύκολα, επειδή κανένας άλλος σε αυτό τον πλανήτη δεν μπορούσε να κλωτσήσει την μπάλα όπως αυτός. Ανέβηκε ψηλά αλλά δεν φρόντισε να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα. Ανέβηκε ψηλά, αλλά έφυγε γρήγορα. Σήμερα, ο Θεός πήρε το χέρι του πίσω και μαζί με αυτό βύθισε στο πένθος εκατομμύρια φαν του.

 

Ευλογημένοι όλοι που ζήσαμε την εποχή της μαγείας του Ντιέγκο!