Ήθελα να ‘ξερα, εμείς πότε καταγγείλαμε τους Τουρκοκύπριους για την αποσχιστική τους δράση τα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας; Για το πραξικόπημα εναντίον του κυπριακού κράτους; Πότε τους καταγγείλαμε για τις δολοφονίες, έστω και μόνο των Τουρκοκυπρίων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Ντερβίς Καβάζογλου, του Αϊχάν Χικμέτ, του Αχμέτ Γκιουργκάν και πολλών άλλων από το 1958 μέχρι το ’63, που κορυφώθηκε η δράση της ΤΜΤ. Το λέω γιατί η σιωπή μας έχει κόστος. Η αποθράσυνση της Άγκυρας και του κατοχικού καθεστώτος, ακόμα και σε αυτά τα ιστορικά ζητήματα, πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίζεται. Και φυσικά δεν θα καταγγέλλαμε ποτέ τους Τουρκοκύπριους, τους πολίτες, όπως κάνουν εκείνοι που καταγγέλλουν όλους τους Ελληνοκύπριους, αλλά και το κράτος της Κύπρου, επειδή μια δράκα παράνομων έκανε πραξικόπημα στο οποίο όλοι οι άλλοι αντιστάθηκαν, ή μια δράκα εγκληματιών έκανε θηριωδίες για τις οποίες ντρεπόμαστε όλοι οι υπόλοιποι, σε βάρος Τουρκοκυπρίων στο Σανταλάρη και Αλόα. Αλλά, η τουρκοκυπριακή ηγεσία και η Άγκυρα δεν γίνεται να αφήνονται στο απυρόβλητο για τα εγκλήματά τους με αποτέλεσμα να είναι η ελληνοκυπριακή κοινότητα μονίμως κατηγορούμενη με ψευτιές και παραμύθια.
Προχτές ακόμα (10 Ιουνίου) η Τουρκία κυκλοφόρησε ως επίσημο έγγραφο του ΟΗΕ επιστολή του λεγόμενου «υπουργού εξωτερικών» του κατοχικού καθεστώτος, Κουντρέτ Οζερσάι, προς τον Πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας, στην οποία εξηγεί ότι «η εταιρική συνεργασία («μεταξύ των δύο λαών του νησιού») καταστράφηκε από την ελληνοκυπριακή πλευρά, με τη μονομερή κατάργηση του συντάγματος, εκδιώκοντας τους Τουρκοκύπριους από τους θεσμούς του κράτους καθώς και από τα σπίτια τους, ξεκινώντας μια ένοπλη εκστρατεία εθνοκάθαρσης των Τουρκοκυπρίων». Μιλά και για «θηριωδίες εναντίον του τουρκοκυπριακού λαού». Για να καταλήξει στις «μονομερείς και παράνομες δραστηριότητες γεώτρησης υδρογονανθράκων της ελληνοκυπριακής διοίκησης» που «θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την ειρήνη και ασφάλεια στην περιοχή».
Θα μου πεις ο καθένας λέει όποιο παραμύθι θέλει και δεν πληρώνει φόρο. Αλλά, την επιστολή του τη διαβάζουν πολλοί στη διεθνή σκηνή, που δεν έχουν ιδέα τι συνέβη στην Κύπρο. Διαβάζουν για «μονομερή κατάργηση του συντάγματος» από τους Ελληνοκύπριους και δεν ξέρουν ότι ακόμα και μετά την αποχώρηση από τα κρατικά όργανα των Τουρκοκυπρίων το ’63, ακόμα και μετά την εισβολή και τον εδαφικό διαχωρισμό, η κυπριακή κυβέρνηση λειτουργεί μέχρι σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, με το Σύνταγμα του ’60 που δήθεν κατάργησαν οι Ελληνοκύπριοι. Ακόμα και με το Δίκαιο της Ανάγκης ελάχιστα άλλαξαν από το Σύνταγμα για να λειτουργεί το κράτος. Δεν είναι η πρώτη φορά που ενημερώνουν τη διεθνή κοινότητα με παραμύθια, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Να τους εκθέτουμε, τουλάχιστον. Να μην επιτρέπουμε να δημιουργούν εντυπώσεις, να πείθουν ότι σε αυτή την εξωφρενική ιστορική παραπλάνηση δεν υπάρχει αντίλογος.
Τώρα, θα μου πεις, και να απαντήσει η κυβέρνηση, είναι σίγουρο ότι θα βρεθούν Ελληνοκύπριοι που θα υποστηρίζουν το αφήγημα του Οζερσάι, και θα λένε ότι πράγματι υπήρξε «ένοπλη εκστρατεία εθνοκάθαρσης των Τουρκοκυπρίων» από τους Ελληνοκύπριους. Αλλά, κι αυτούς είναι η σιωπή των υπολοίπων και της κυβέρνησης που τους εξέθρεψε. Αυτοί έκαναν επιστήμη τη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων κι έχει πάρει πλέον διαστάσεις επιδημίας, με όλους αυτούς τους νεοταξικούς ιστοριογράφους της νεοκυπριακής ασυνειδησίας. Με τη βοήθειά τους, αυτά που λέει ο Οζερσάι και η Άγκυρα, τα χάφτουν και νέοι άνθρωποι στην Κύπρο από άγνοια, αλλά και στο εξωτερικό. Γι’ αυτό και επιβάλλεται να μην μένουν αναπάντητα, να προβάλλεται η ιστορική αλήθεια. Όποια κι αν είναι. Ακόμα και τα λάθη της πλευράς μας. Αφού δεν θέλουν να τα αφήσουμε πίσω μας και να δούμε μπροστά, ας λέμε τουλάχιστον τις αλήθειες, μην πληρώνουμε συνέχεια εμείς το κόστος της τουρκικής προπαγάνδας. Γιατί, τελικά, είναι αυτή η προπαγάνδα που εμποδίζει το δίκαιό μας και δεν μπορούμε να πείσουμε τη διεθνή κοινότητα ότι δεν είμαστε αιμοβόρα κτήνη, που τότε θέλαμε να σφάξουμε τους Τουρκοκύπριους και σήμερα θέλουμε να τους έχουμε στην απομόνωση.