Λόγω των συνθηκών επιλέξαμε να κατεβάσουμε τους τόνους. Και το κάναμε συνειδητά επειδή κρίναμε πως δεν είναι η ώρα για πολιτικές αντιπαραθέσεις. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τους δημοσιογράφους αλλά και για τα κόμματα της αντιπολίτευσης που στήριξαν τους κυβερνητικούς χειρισμούς εν όψει των πρωτόγνωρων καταστάσεων που βιώνουμε.
Κάναμε τα στραβά μάτια λοιπόν σε μια σειρά από γελοιότητες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στραβωθήκαμε κιόλας. Υπάρχουν κάποια όρια. Με σημαντικότερο όλων αυτό που προστατεύει την υγεία των πολιτών. Γιατί άλλο είναι ν’ αγνοούμε τις υστερίες τού κάθε ψεκασμένου για τις κεραίες 5G ή τους φανατικούς που ξεκίνησαν αντάρτικο στα μοναστήρια και άλλο τις διακηρύξεις γιατρών ή την απειθαρχία πολιτικών. Εκεί πλέον το παιχνίδι χοντραίνει οπότε είναι υποχρέωσή μας να πάρουμε θέση. Για την ώρα της ατομικής ευθύνης άλλωστε δεν μίλησε και ο Πρόεδρος; Ιδού λοιπόν πως αποτυπώνεται η ευθύνη του καθενός, με ονοματεπώνυμα μάλιστα.
Οι 152 επαγγελματίες υγείας, που έγιναν 338 σε μια άνευ προηγουμένου πλειοδοσία ανευθυνότητας, πέρασαν αυτό ακριβώς το όριο. Δεν μας αφορούν όλοι, καθώς το βάρος της επιστημονικής γνώσης πέφτει στους ώμους των γιατρών. Είναι αδιανόητο άνθρωποι που έδωσαν τον όρκο του Ιπποκράτη να ζητούν επάνοδο στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας επειδή τάχα μου «δεν υπάρχει στη βιβλιογραφία οποιοδήποτε επιστημονικό άρθρο, μελέτη ή έρευνα που να αποδεικνύει ότι μέσω της μεταδίδονται μικρόβια και ιοί». Εκτός από αδιανόητο είναι και επικίνδυνο. Γι’ αυτό και πρέπει όλοι να διαβάσουμε τις υπογραφές κάτω από την επιστολή τους ώστε αν μη τι άλλο να γνωρίζουμε ποιους γιατρούς πρέπει ν’ αποφεύγουμε. Όταν η θρησκοληψία θέτει υπό αμφισβήτηση την επιστημοσύνη, καλό είναι να κρατάμε αποστάσεις ασφαλείας. Από τις πολλές αντιδράσεις που καταγράφηκαν πάντως, η πιο ενδιαφέρουσα δεν προερχόταν από την επιστημονική κοινότητα. Ο Αρχιεπίσκοπος, με μια ξεκάθαρη παρέμβαση που τον τιμά, σημείωσε πως «η Εκκλησία δεν θα επηρεαστεί από καλοθελητές που στόχο έχουν την αυτοπροβολή». Και ο νοών νοείτω.
Αντίστοιχα σοβαρό «κρούσμα» ανευθυνότητας όμως, καταγράφηκε και στον χώρο της πολιτικής. Ο γνωστός για τη γραφική παρουσία του στον δημόσιο βίο (το διατυπώνω όσο πιο κομψά γίνεται) Ζαχαρίας Κουλίας, καταγγέλθηκε από αστυνομικό ότι παραβίασε τα διατάγματα αναγκάζοντάς τον να πληρώσει πρόστιμο 300 ευρώ. Αντί να το βουλώσει, όπως θα έκανε ο καθένας που έχει βρεγμένη τη φωλιά του, απευθύνθηκε στον αρχηγό της αστυνομίας παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως θύμα πλεκτάνης. Με άλλα λόγια, χρησιμοποίησε το βουλευτιλίκι του για να εκφοβίσει μια αστυνομικό της οποίας το έγκλημα ήταν ότι έκανε απλώς τη δουλειά της. Το χειρότερο όλων δε, είναι ότι βρήκε και αυτόκλητο συνήγορο. Τον Πρόεδρο της Βουλής παρακαλώ, ο οποίος αποφάνθηκε πως η αστυνομία επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο άρα ο Κουλίας έπεσε θύμα σκευωρίας!
Έχει κάνει πολλά ο Συλλούρης κατά τη θλιβερή του θητεία αλλά αυτό νομίζω ξεπερνά το μικρούτσικο πολιτικό του μπόι. Είναι χειρότερο και από το ότι υποδέχτηκε στο κοινοβούλιο έναν παίχτη ριάλιτι ή από τα τραπεζώματα στους Χρυσαυγίτες. Γιατί πρόκειται για καραμπινάτο παράδειγμα, πώς το σύστημα προστατεύει τους δικούς του γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του νόμους και διατάγματα. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα τη φωτογραφία του Συλλούρη γι’ αυτό το κείμενο. Επειδή συμβολίζει αυτό που δεν θέλουμε να είμαστε και δεν πρέπει να γίνουμε. Δείτε το και ως υστάτη πράξη αντίστασης στον απροκάλυπτο εμπαιγμό της νοημοσύνης μας.
