Αναζητώντας τις απαρχές της ανθρώπινης δραστηριότητος, συναντούμε τους ανθρώπους των σπηλαίων και ακολούθως τους νομάδες. Αυτούς που εμετακινούντο προς αναζήτησιν κατά βάσιν, τροφής.
Κάποιοι, κάποτε, κάπου στέριωσαν και δημιουργήθηκαν τα Εθνικά Κράτη. Σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, την Ελλάδα, ανεπτύχθη, άνθισε και διεδόθη ο Πολιτισμός που εισήγαγε στην Παγκόσμια Ιστορία τη Δημοκρατία, τη Φιλοσοφία, το Θέατρο, την Ιδεολογία του Λόγου.
Στο πέρασμα των αιώνων, γνώρισε διαδοχικά εξάρσεις και υφέσεις, Ελευθερίας, ακμή αλλά και υποδούλωση.
Το Ελληνικό όμως Πνεύμα διεσώθη αναλλοίωτο. Χαρακτηριστική είναι η ρήσις «Η Ρώμη διά των όπλων ενίκησε την Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα με το Πνεύμα κατέκτησε την Ρώμη».
Τις μέρες μας, εποχή παγκόσμιων αναταραχών και αστάθειας, η Ελλάς έχει γίνει στόχος συστηματικής εισβολής ποικίλων ομάδων μεταναστών που με τον μανδύα του πρόσφυγος έχουν κατακλύσει, πρώτα τα νησιά και προοδευτικά την ηπειρωτική χώρα. Οι αξιώσεις και απαιτήσεις τους, ουδόλως συνάδουν με τον οφειλόμενο σεβασμό κι εκτίμηση για τη χώρα που, ενώ μαζεύει ακόμα τα κομμάτια της μετά από μακρά οικονομική κρίση, προσπαθεί να τους περιθάλψει.
Ακούγονται δε και έσωθεν φωνές που υποστηρίζουν ότι πρέπει να διαμορφωθεί ο «Πολιτισμός» της χώρας από το άθροισμα και το συνονθύλευμα των εισερχομένων αδιακρίτως. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα αναθεωρήσουν τα περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας, μετά από ωριμότερη σκέψη κι εννοιολογική εμβάθυνση. Τα επίχειρα στην πρώτη διδάξασα την πολυπολιτισμικότητα Γαλλία μπορούν να αποβούν λίαν χρήσιμα και διδακτικά.
Βρέθηκα πρόσφατα σε κύκλο σοβαρών και επιτυχημένων επιχειρηματιών που μεταξύ άλλων ανέφεραν ότι μία εμπορική επιχείρηση δικαιούται να χαρακτηριστεί «πολυεθνική» όταν οι δραστηριότητές της εκτείνονται σε περισσότερες από πέντε χώρες.
Αυτό έγινε αφορμή να συζητήσουμε κατά πόσο μπορεί, ή αντέχει η Ελλάδα, να γίνει πολυπολιτισμική. Αν αφεθεί να εξελιχθεί αυτή η νοοτροπία, τότε, εξυπακούεται πως η γενέθλιος χώρα αυτού που λέμε «Ελληνικός Πολιτισμός», θα αλλοιώσει αν όχι απαλλοτριώσει αυτό που την χαρακτηρίζει για χιλιετίες.
Πιθανότατα δε, μετά από λίγα χρόνια, ανά την Υφήλιο να αμφισβητηθεί και η «Ελληνική ταυτότητα» του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, των μεγάλων τραγικών.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο σύγγραμμα της Ζακλίν ντε Ρομιγύ «Γιατί η Ελλάδα» για να πειστεί ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο του Ελληνικού Πολιτισμού με διεισδυτικότητα και διάδοση σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι του Πνεύματος και του Πολιτισμού που δηλώνουν «Έλληνες» πολιτισμικά.
Έχουν αναρωτηθεί όσοι υιοθετούν την Πολυπολιτισμικότητα της Ελλάδος πώς τοιουτοτρόπως διακυβεύεται η διατήρηση του Ελληνικού πνεύματος;
Ο γλυκύς Ιησούς του οποίου τα διδάγματα ακολουθεί η Χώρα μας, με τη διδασκαλία της Αγάπης άνοιξε τις πόρτες της αρωγής και φιλοξενίας σε κάθε έχοντα ανάγκην.
Ήδη όμως από την εποχή του Δωδεκαθέου ο Ξένιος Ζευς έδωσε το στίγμα και έριξε τον σπόρο που εβλάστησε και ανθεί διαχρονικά στην Ελλάδα.
Υπό την έννοια αυτή, ανέκαθεν η Πατρίδα μας είχε πολυεθνική δομή, στη βάση της ανοχής και του αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ γηγενών και επισκεπτών. Στον περίγυρο κατοικίας ή κοινωνικών σχέσεων έχουμε πάμπολλα παραδείγματα αλλοεθνών που εγκαταστάθηκαν, ασπάστηκαν τον Ελληνικό τρόπο ζωής κι έχουν αφομοιωθεί ομαλά και, προϊόντος του χρόνου, παραγωγικά.
Είναι δε γνωστό ότι η Ελλάδα δεν έχει ρήτρες αποκοπής από τις ρίζες των νεοεισερχομένων στη δική μας Κοινωνία όπως συμβαίνει με άλλες χώρες.
Αν εξετάσουμε τον χαρακτήρα του Ελληνικού Πολιτισμού έχει κατακτήσει τη σφραγίδα του Πολυεθνικού εδώ και πολλούς αιώνες. Γνωρίζω, ακροθιγώς βέβαια για άλλους Πολιτισμούς, χρονολογικά αρχαιότερους, όπως ο Κινεζικός, ο Ινδικός, ο Αιγυπτιακός και τους θαυμάζω απεριόριστα. Και θέτω το απλό ερώτημα, έχει κάποιος απ’ αυτούς τη διάδοση ή την επίδραση που έχει αδιαλείπτως μέχρι ΣΗΜΕΡΑ, ο Ελληνικός Πολιτισμός;
Χωρίς διάθεση υπερβολής ή φανατισμού φρονώ ότι είναι καθοριστική για τη διατήρηση του Ελληνικού Κράτους η προστασία και διατήρηση του Ελληνικού Πολιτισμού σαν βασικού γνωρίσματος της Κοινωνίας. Διαφορετικά θα αναζητούν οι εγγύς μελλοντικές γενεές νησίδες Ελληνισμού κατεσπαρμένες σε αλλότριους χώρους αφού με δική μας ευθύνη, αυτή η χώρα θα μετατραπεί σε μωσαϊκό πολιτισμών εν ονόματι αγνώστου αρχής και σκοπιμότητος…
Κάποιοι, κάποτε, κάπου στέριωσαν και δημιουργήθηκαν τα Εθνικά Κράτη. Σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, την Ελλάδα, ανεπτύχθη, άνθισε και διεδόθη ο Πολιτισμός που εισήγαγε στην Παγκόσμια Ιστορία τη Δημοκρατία, τη Φιλοσοφία, το Θέατρο, την Ιδεολογία του Λόγου.
Στο πέρασμα των αιώνων, γνώρισε διαδοχικά εξάρσεις και υφέσεις, Ελευθερίας, ακμή αλλά και υποδούλωση.
Το Ελληνικό όμως Πνεύμα διεσώθη αναλλοίωτο. Χαρακτηριστική είναι η ρήσις «Η Ρώμη διά των όπλων ενίκησε την Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα με το Πνεύμα κατέκτησε την Ρώμη».
Τις μέρες μας, εποχή παγκόσμιων αναταραχών και αστάθειας, η Ελλάς έχει γίνει στόχος συστηματικής εισβολής ποικίλων ομάδων μεταναστών που με τον μανδύα του πρόσφυγος έχουν κατακλύσει, πρώτα τα νησιά και προοδευτικά την ηπειρωτική χώρα. Οι αξιώσεις και απαιτήσεις τους, ουδόλως συνάδουν με τον οφειλόμενο σεβασμό κι εκτίμηση για τη χώρα που, ενώ μαζεύει ακόμα τα κομμάτια της μετά από μακρά οικονομική κρίση, προσπαθεί να τους περιθάλψει.
Ακούγονται δε και έσωθεν φωνές που υποστηρίζουν ότι πρέπει να διαμορφωθεί ο «Πολιτισμός» της χώρας από το άθροισμα και το συνονθύλευμα των εισερχομένων αδιακρίτως. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα αναθεωρήσουν τα περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας, μετά από ωριμότερη σκέψη κι εννοιολογική εμβάθυνση. Τα επίχειρα στην πρώτη διδάξασα την πολυπολιτισμικότητα Γαλλία μπορούν να αποβούν λίαν χρήσιμα και διδακτικά.
Βρέθηκα πρόσφατα σε κύκλο σοβαρών και επιτυχημένων επιχειρηματιών που μεταξύ άλλων ανέφεραν ότι μία εμπορική επιχείρηση δικαιούται να χαρακτηριστεί «πολυεθνική» όταν οι δραστηριότητές της εκτείνονται σε περισσότερες από πέντε χώρες.
Αυτό έγινε αφορμή να συζητήσουμε κατά πόσο μπορεί, ή αντέχει η Ελλάδα, να γίνει πολυπολιτισμική. Αν αφεθεί να εξελιχθεί αυτή η νοοτροπία, τότε, εξυπακούεται πως η γενέθλιος χώρα αυτού που λέμε «Ελληνικός Πολιτισμός», θα αλλοιώσει αν όχι απαλλοτριώσει αυτό που την χαρακτηρίζει για χιλιετίες.
Πιθανότατα δε, μετά από λίγα χρόνια, ανά την Υφήλιο να αμφισβητηθεί και η «Ελληνική ταυτότητα» του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, των μεγάλων τραγικών.
Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο σύγγραμμα της Ζακλίν ντε Ρομιγύ «Γιατί η Ελλάδα» για να πειστεί ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο του Ελληνικού Πολιτισμού με διεισδυτικότητα και διάδοση σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι του Πνεύματος και του Πολιτισμού που δηλώνουν «Έλληνες» πολιτισμικά.
Έχουν αναρωτηθεί όσοι υιοθετούν την Πολυπολιτισμικότητα της Ελλάδος πώς τοιουτοτρόπως διακυβεύεται η διατήρηση του Ελληνικού πνεύματος;
Ο γλυκύς Ιησούς του οποίου τα διδάγματα ακολουθεί η Χώρα μας, με τη διδασκαλία της Αγάπης άνοιξε τις πόρτες της αρωγής και φιλοξενίας σε κάθε έχοντα ανάγκην.
Ήδη όμως από την εποχή του Δωδεκαθέου ο Ξένιος Ζευς έδωσε το στίγμα και έριξε τον σπόρο που εβλάστησε και ανθεί διαχρονικά στην Ελλάδα.
Υπό την έννοια αυτή, ανέκαθεν η Πατρίδα μας είχε πολυεθνική δομή, στη βάση της ανοχής και του αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ γηγενών και επισκεπτών. Στον περίγυρο κατοικίας ή κοινωνικών σχέσεων έχουμε πάμπολλα παραδείγματα αλλοεθνών που εγκαταστάθηκαν, ασπάστηκαν τον Ελληνικό τρόπο ζωής κι έχουν αφομοιωθεί ομαλά και, προϊόντος του χρόνου, παραγωγικά.
Είναι δε γνωστό ότι η Ελλάδα δεν έχει ρήτρες αποκοπής από τις ρίζες των νεοεισερχομένων στη δική μας Κοινωνία όπως συμβαίνει με άλλες χώρες.
Αν εξετάσουμε τον χαρακτήρα του Ελληνικού Πολιτισμού έχει κατακτήσει τη σφραγίδα του Πολυεθνικού εδώ και πολλούς αιώνες. Γνωρίζω, ακροθιγώς βέβαια για άλλους Πολιτισμούς, χρονολογικά αρχαιότερους, όπως ο Κινεζικός, ο Ινδικός, ο Αιγυπτιακός και τους θαυμάζω απεριόριστα. Και θέτω το απλό ερώτημα, έχει κάποιος απ’ αυτούς τη διάδοση ή την επίδραση που έχει αδιαλείπτως μέχρι ΣΗΜΕΡΑ, ο Ελληνικός Πολιτισμός;
Χωρίς διάθεση υπερβολής ή φανατισμού φρονώ ότι είναι καθοριστική για τη διατήρηση του Ελληνικού Κράτους η προστασία και διατήρηση του Ελληνικού Πολιτισμού σαν βασικού γνωρίσματος της Κοινωνίας. Διαφορετικά θα αναζητούν οι εγγύς μελλοντικές γενεές νησίδες Ελληνισμού κατεσπαρμένες σε αλλότριους χώρους αφού με δική μας ευθύνη, αυτή η χώρα θα μετατραπεί σε μωσαϊκό πολιτισμών εν ονόματι αγνώστου αρχής και σκοπιμότητος…
*Καρδιολόγος.
