Μερικές φορές βρίσκεις ενδιαφέροντα θέματα στο διαδίκτυο. Όπως όταν ρώτησαν τον φυσικό Alan Lighman, καθηγητή στο ΜΙΤ, και επιτυχημένο συγγραφέα («Einstein’s Dreams», «The Accidental Universe», κ.ά.)   ποιος επιστήμονας καθόρισε τη ζωή του, ποιό θεωρούσε μέντορά του, αυτός απάντησε: ο φυσικός William Gerace.
Γνώρισα τον William Gerace, όταν βρισκόμουν στη Βοστώνη με υποτροφία Fullbright. Μόλις έμαθα ότι στο Πανεπιστήμιο Amherst της Massachusetts υπήρχε κέντρο  διδασκαλίας κριτικής σκέψης φρόντισα να το επισκεφτώ. Εκεί γνώρισα για πρώτη φορά τον κοντόχοντρο William (Bob) Gerace και τον αχώριστο νεαρό σύντροφό του επίσης φυσικό, έναν γλυκύτατο άνθρωπο με ένα μόνιμο χαμόγελο τύπου Μόνα Λίζα στα χείλη του. Οι δυο τους βρίσκονται τώρα στο Πανεπιστήμιο North Carolina,  Greensboro μετά από 30χρονη καρριέρα στο Πανεπιστήμιο Amherst. Αρχικά ο Gerace ξεκίνησε ως πυρηνικός φυσικός αλλά μεταπήδησε στη διδασκαλία της φυσικής ιδρύοντας εκεί το Ερευνητικό Ινστιτούτο Επιστημονικής Σκέψης (Scientific Reasoning Research Institute), του οποίου ήταν διευθυντής. Η ομάδα του (UMPERG) πραγματοποίησε επιστημονική έρευνα στη διδακτική της φυσικής, στη γνωστική δυναμική,  στην επικοινωνιακή διδασκαλία και στην ανάπτυξη στρατηγικών διδασκαλίας που στηρίζονται σε αποτελέσματα έρευνας στη διδακτική της φυσικής.
Ο Lighman αναφέρει ότι πριν πολλά χρόνια (1960) ο William (Bob) Gerace τον είχε διδάξει φυσική, όταν ο πρώτος ήταν πρωτοετής φοιτητής και ο δεύτερος μόλις είχε διοριστεί. Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως αδέξιο και ντροπαλό φοιτητή, οπότε τον πλησίασε ο  Gerace στο εργαστήριο και του έθεσε μια θεωρητική ερώτηση φυσικής. Όταν αυτός απάντησε σωστά, τον συμπεριέλαβε στην ειδική ομάδα φοιτητών που τους έκανε δωρεάν ιδιαίτερα μαθήματα στο γραφείο του. Ο Gerace δίδασκε αγαπώντας με πάθος αυτό που έκανε, και  όταν έδειχνε κάποια καινούργια τεχνική, το έκανε με τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού που έδειχνε στο φίλο του την καινούργια του πεταλούδα. Ήταν πάνω απ’όλα δάσκαλος.
 

Όπως αργότερα διαπίστωσα κι εγώ, αγαπούσε τη φυσική και μπορούσε να εξηγήσει το κάθε θέμα με πολύ απλό τρόπο ώστε να γίνει κατανοητός. Σημαντική εργασία του καθηγητή και της ομάδας του στο πεδίο της διδακτικής της Φυσικής είναι: Μια σειρά από βιβλία (Minds On Physics) τα οποία αποτελούν αναλυτικό πρόγραμμα φυσικής για το Λύκειο. Ώς Διευθύντρια Μέσης Εκπαίδευσης προσκάλεσα τον Gerace  για σειρά διαλέξεων στην Κύπρο για διδασκαλία με κριτική σκέψη. Οι βιβλιοθήκες των Λυκείων έχουν εμπλουτιστεί με τα πολύ αξιόλογα βιβλία του ως βιβλία αναφοράς.
Εκτός όμως από την εμπνευσμένη διδασκαλία του, συνεχίζει ο Lighman, ο Gerace μας εμψύχωνε όταν προέκυπταν δυσκολίες, μας έκανε να νιώθουμε δυνατοί και σπουδαίοι. Ήταν τότε που για πρώτη φορά του πέρασε από το μυαλό πως θα μπορούσε κι εκείνος να γίνει καθηγητής Πανεπιστημίου. Τους προστάτευε, τους προσκαλούσε συχνά στο σπίτι του για φαγητό, υπήρξε πραγματικός μέντορας. Ασκούσε το λειτούργημα του δασκάλου.
Στο τελευταίο χρόνο πριν αποφοιτήσει ο Lighman, ο Gerace  του πρότεινε κοινή έρευνα στη ραδιενέργεια αναβαθμίζοντάς τον σε ίσο του. Του έδωσε το τελευταίο μάθημα ηθικής όταν  δημοσίευσε την έρευνα σε επιστημονικά περιοδικά βάζοντας το όνομα του φοιτητή του πρώτο: απλότητα και γενναιοδωρία.
Άλλες σημαντικές εργασίες του  Gerace:  Ένα πρόγραμμα (ASK-IT) το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να ενισχύσει τη μάθηση σε ακροατήρια με μεγάλο αριθμό σπουδαστών. Μια μελέτη για την εφαρμογή της συνεχούς διαμορφωτικής αξιολόγησης (Assesing-To-Learn) σε τάξεις Λυκείου. Εφαρμογή της στρατηγικής του οικοδομισμού στη διδακτική της φυσικής.
 
Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές τους εκάστοτε υπουργούς Παιδείας να διακηρύττουν ότι οι  μαθητές πρέπει να αναπτύξουν κριτική σκέψη. Αλλά ο μόνος τρόπος να πείσει κάποιος τους μαθητές είναι με το παράδειγμα του. Δηλαδή, όταν κάποιος δεν μπορεί να πει προφορικά λίγα αξιόλογα λόγια, χωρίς να υποπέσει σε γκάφα, σαφώς δε γνωρίζει καν τι είναι κριτική σκέψη. Είχαμε δει στο παρελθόν υπουργό να βγάζει «κολλούδα» για να πεί τρεις γραμμές, αλλά επικαλείτο κριτική σκέψη. Αλλά έχουμε και περιπτώσεις ανθρώπων που ανοίγουν το στόμα τους, μιλούν ασταμάτητα χωρίς να λένε τίποτε ουσιαστικό και στο τέλος διερωτάσαι: τι είπε ο άνθρωπος; Δεν είπε βασικά τίποτε που να άξιζε, απλά μιλούσε επαναλαμβάνοντας τα ίδια, μηρικάζοντας λέξεις.
Ας μάθουν επιτέλους οι ιθύνοντες, τι σημαίνει κριτική σκέψη και μετά ας την επικαλούνται.