Και αίφνης η ανεπανάληπτη και πανέμορφη κυπριακή διάλεκτος πήρε την εκδίκησή της. Έκανε την εμφάνισή της στα τζάκια, στις πλατείες, στα σαλόνια και στα δείπνα… Kαι έρρεε άφθονη σύμφωνα με τας εντολάς και τας υποδείξεις … Kαι δόστου η βόσσιενα τζαι οι κουέλλες, ο τζύρης που επάεενε, οι αυλατζιές τζαι τα λαούμια. Οσονούπω θα εμφανιστούν τσέστοι τζαι συριζοποδίνες, κρίμα που πέρασε ο τζαιρός του ππαλουζέ τζαι εν ημπορούν να νεκατώνουν τον κ__ο της μαείρισσας. Αναμένατε, θα υπάρξει συνέχεια. 

Δεν είναι όλα μαύρα, έχει και τα ωραία της η προεκλογική εκστρατεία. Πάρτε μια απόσταση και μια ανάσα και δέστε και τα θετικά των υπολοίπων ημερών που μας απομένουν. Τούτη η προεκλογική εκστρατεία μπορεί να δώσει τροφή για πολλά διδακτορικά και μεταδιδακτορικά πτυχία στην κοινωνιολογία και την ψυχολογία του όχλου! Μπορεί να φέρει στο φως πολύτιμα στοιχεία για τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά των ιθαγενών ενώπιον κινδύνων. Μπορεί ακόμη να βγουν συγκλονιστικά συμπεράσματα ως προς την αντίληψή τους για το τι σημαίνει κίνδυνος και από πού [άραγέ σου] μπορεί να προέλθει. Μπορεί ακόμη να παράξει εγχειρίδια, κοινώς  τυφλοσούρτες, για το πώς μπορεί κάποιος να κερδίσει τις εκλογές. Τι πρέπει να κάνει, τι πρέπει να επιδιώξει, πώς να συμπεριφέρεται, με ποιους να συναγελάζεται δημοσίως και με ποιους εν κρυφώ. Ίσως ακόμη αποκαλύψει ότι κατά βάθος αυτό που ποθούμε είναι μια βασιλική δημοκρατία! Έναν όμορφο βασιλιά ή μια όμορφη βασίλισσα να κάνει εγκαίνια και ττόκες, να δέχεται στα παλάτια και να διαβάζει ομιλίες ανούσιες που γράφουν άλλοι, να ασχολείται με τη φιλανθρωπία, να έχει συναντήσεις με άλλους βασιλιάδες ή βασίλισσες… ή εμίρηδες. Κάτι όπως τους Λουζινιάν ένα πράμα. Πράματα και θαύματα μπορούν να βγουν στη φόρα. 

Εκτός λοιπόν από την κυπριακή διάλεκτο ο λαός θέλει να χορτάσει και εικόνα. Αδηφάγος, αρρωστημένα περίεργος, αρέσκεται να βλέπει τον υποψήφιο με τη συμβία και το σκυλάκι τους, ή με τα μανίκια σηκωμένα, ή με τρυπημένα τζιν, ή καβάλα στο τρακτέρ. Φτάνει να του δείχνει μια εικόνα, όσο νοθευμένη κι αν είναι. Αναμένει με ενθουσιασμό τις μελλούμενες κομματικές τρικλοποδιές γιατί έτσι τους συνήθισαν. Αποδέχεται χειροκροτώντας ο υποψήφιος να του πουλάει ωραίες και εύηχες προτάσεις συχνά άνευ περιεχομένου. Το τελευταίο που τον ενδιαφέρει εν τούτος ο δύσμοιρος ο τόπος και από τα όσα κυκλοφορούν, φαίνεται ότι θα αποδεχόταν να τον κυβερνήσει κάποιος ή κάποια που ιδέαν δεν έχει από το υπόλοιπο νησί, από τον κόσμο του, από το τι γίνεται στο Τρίκωμο, στου Μόρφου, στο Καρπάσι. 

Θυμάμαι όταν κατέβηκε ο Αλέκος Μαρκίδης στις προεδρικές εκλογές του 2003 οι εξ Ελλάδος άφθονοι επικοινωνιολόγοι που ποδοπατούνταν στο γραφείο του προσπάθησαν επανειλημμένα να τον πείσουν ν’ αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο μιλούσε για να πλησιάσει τον κόσμο. Του είχαν ζητήσει να τα λέει πιο απλά και με παραδείγματα, να χαμογελά λιγάκι, να βγάλει τη γραβάτα… Προσπάθησαν να τον πείσουν να γίνει πιο αρεστός, όχι μόνο να είναι ο σοβαρός Γενικός Εισαγγελέας! Θυμάμαι του πρότειναν να κάνουν ένα σποτάκι για την καμπάνια στο σπίτι του όπου θα ήταν πιο «ρηλάξ», και αυτό για να δείξουν το ανθρώπινο πρόσωπό του. Καραδοκούσε η Ερμιόνη από το διπλανό γραφείο και μπήκε μέσα εις άπταιστον ελληνικήν και αναφώνησε: Ο Αλέκος δεν δύναται πρώτον να μεταλλαχθεί και ούτε να σας φιλοξενήσει εις την οικίαν του δια σποτάκια διαφημιστικά. Αν επιθυμείτε συνέντευξιν ενδεχομένως θα μπορούσε να σας μιλήσει εκ του γραφείου του. Κόκαλο οι επικοινωνιολόγοι. Ο Αλέκος βέβαια ούτε καν ασχολήθηκε, ούτε παρακολούθησε τη συνομιλία, συνέχισε την εργασία του και σαφέστατα δεν άλλαξε, ούτε τον λόγο του, ούτε την αμφίεσή του, ούτε τα γυαλιά του για να γίνει πιο αρεστός εις το πόπολο. 

Ο Αλέκος Μαρκίδης ήταν και παρέμεινε ο Αλέκος Μαρκίδης. Δεν έκανε το χατίρι των επικοινωνιολόγων. Ήξερε ποιος ήταν και τι είχε μπροστά του, δεν είχε ανάγκη αναγνώρισης από κανένα. Δεν μεταμφιέστηκε ούτε σε αγρότη ρεσπέρη που ενδιαφέρεται για παπουτσοσυτζιές τζαι τεράτσια, ούτε σε σύγχρονο γιάπι με τζιν και σηκωμένα μανίκια για να κερδίσει τις εκλογές! Ούτε πόζαρε στο φακό περικυκλωμένος από μια συναπαρτζιά νεολαίους και νεολαίες για να πείσει για το ποιος είναι. Ήταν αξιοπρεπέστατος, σοβαρός, πατριώτης και προπάντων γνώστης του συμφέροντος του τόπου και όχι της τσέπης του. Θα παραμείνει για μένα ο μόνος πολιτικός αρχηγός που θα μπορούσε να λύσει το Κυπριακό στον οποίο τούτος ο λαμπρός, πλην όμως ασυγχώρητος κυπριακός λαός έδωσε 6,6 %. 

Ως τραγική και κωμική κατακλείδα. Εν’ να παέννουμεν ποδά τζαι δα ως τυφλοί και ανήμποροι εξαρτώμενοι από τα τερτίπια του αναίσχυντου κομματικού θεατρινισμού, έχοντας ξεχάσει και προφανώς απωλέσει, οικειοθελώς, την πραγματική τραγική κατάσταση στην οποία μας έχουν φέρει και για την οποία φέρουν ασήκωτη ευθύνη. Εν’ να παέννουμεν, δυστυχώς, ευθεία να γκρεμοτσακιστούμε στα βράχια, αγνοώντας την πραγματικότητα και τους κινδύνους, έχοντας ενώπιόν μας κυπριακά σκετς και όμορφες εικόνες, ανάθεμα και αν είναι και στημένα και ψεύτικα. 

Και ας αναρτά μάταια ο Παμπορίδης Καβάφη και τείχη και πόλεις. Σαν την Κύπρον ένεσιη!

Ελεύθερα, 6.11.2022.