Το διακύβευμα αυτών των Ευρωεκλογών είναι η ίδια η δημοκρατία, δηλώνει κατηγορηματικά ο επικεφαλής του Γραφείου του Ευρωκοινοβουλίου στην Κύπρο Ανδρέας Κεττής, ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τους Ευρωπαίους. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε εμείς οι Ευρωπαίοι να επαναληφθούν οι εγκληματικές πολιτικές του κακού μας ιστορικού παρελθόντος, δίνοντας ψήφο σε δυνάμεις του ανέξοδου λαϊκισμού.

Σημειώνει ακόμα ότι το μεγάλο στοίχημα για αυτές τις Ευρωεκλογές είναι να κινητοποιηθούν, συνειδητοποιώντας ότι όλα αυτά που έχουν επιτευχθεί μέσω της ευρωπαϊκής συνεργασίας και των συνθηκών ειρήνης που απολαμβάνουν εντός της ΕΕ δεν θα πρέπει να θεωρούνται ως δεδομένο. Τονίζει ακόμα ότι τα κράτη θα πρέπει να επενδύσουν στην ενημέρωση των πολιτών τους σε σχέση με τα δικαιώματα που έχουν ως Ευρωπαίοι πολίτες, υποδεικνύοντας παράλληλα ότι για την Κύπρο, η ΕΕ παραμένει το πιο σταθερό στήριγμα.

Η Ευρώπη στις κάλπες. Ποια τα χαρακτηριστικά αυτών των Ευρωεκλογών;

Οι Ευρωεκλογές συνιστούν την κορύφωση της δημοκρατικής διαδικασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάθε πέντε χρόνια, όλοι εμείς οι πολίτες της Ένωσης καλούμαστε στις κάλπες για να αναδείξουμε τους εκπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μέσω αυτών να καθορίσουμε την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατεύθυνση που θα έχει η ΕΕ την επόμενη πενταετία. Οι επικείμενες Ευρωεκλογές που στην Κύπρο όπως και στα πλείστα κράτη-μέλη της ΕΕ θα διεξαχθούν στις 26 Μαΐου 2019, έχουν αυτή τη φορά μια σημαντική ιδιαιτερότητα. 

Βιώσαμε τα τελευταία χρόνια βαθιές και αλλεπάλληλες κρίσεις που σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίχθηκαν σε κρίσεις ταυτότητας για την Ένωσή μας. Κάποιοι μάλιστα έσπευσαν να προβλέψουν το τέλος εποχής για την ΕΕ. Τη δύσκολη αυτή κατάσταση εκμεταλλεύτηκαν δεόντως πολιτικές δυνάμεις του ανέξοδου λαϊκισμού και της Ακροδεξιάς. Επικίνδυνες για τη δημοκρατία δυνάμεις της Ακροδεξιάς που έχουν εδώ και καιρό συμφιλιωθεί με νεοναζιστικές και φασιστικές ιδεολογίες που όλοι μας πιστέψαμε πως είχαν μείνει για πάντα κλεισμένες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μετά τον όλεθρο που έσπειραν στη Γηραιά Ήπειρο κατά τον περασμένο αιώνα. Και όμως, οι δυνάμεις αυτές επενδύοντας στον φόβο των πολιτών που προκάλεσαν οι προαναφερθείσες κρίσεις αλλά και μέσω της έντεχνης διασποράς ψευδών ειδήσεων, κατάφεραν να ριζώσουν σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Υποστηρίζουν δε με στόμφο πως στοχεύουν στη διάλυση της ΕΕ, στην επανεθνικοποίηση με άλλα λόγια των κοινών πολιτικών της ΕΕ υπό το κίβδηλο πρόσχημα της αναγκαιότητας περιχαράκωσης στο έθνος κράτος που, κατά την άποψή τους, αν είναι ποτέ δυνατόν, μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, «μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα…». 

Οι Ευρωεκλογές του Μαΐου επομένως χαρακτηρίζονται ακριβώς από αυτό το μεγάλο διακύβευμα, τον κίνδυνο δηλαδή να χάσουμε την ίδια τη δημοκρατία στην Ευρώπη. Πραγματικά ελπίζω πως ο Μαρξ έχει άδικο και πως η ιστορία τελικά δεν επαναλαμβάνεται. Δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε εμείς οι Ευρωπαίοι να επαναληφθούν οι εγκληματικές πολιτικές του κακού μας ιστορικού παρελθόντος. 

Ποιο το στοίχημα για αυτές τις Ευρωεκλογές; Οι ενδείξεις δείχνουν ότι θα έχουμε πάλι υψηλό ποσοστό αποχής…

Το μεγάλο στοίχημα για αυτές τις Ευρωεκλογές είναι να κινητοποιήσουμε τους πολίτες, να τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν ότι όλα αυτά που έχουμε επιτύχει μέσω της ευρωπαϊκής συνεργασίας και κυρίως οι συνθήκες ειρήνης που απολαμβάνουμε στην ΕΕ ούτε είναι ούτε μπορούμε να τα εκλαμβάνουμε ως κάτι δεδομένο. 

Ξέρετε, οι δυνάμεις που θέλουν να καταστρέψουν την ΕΕ δεν έχουν πανευρωπαϊκά μιλώντας μεγάλη επιρροή. Δεν καταγράφουν πραγματικά μεγάλα ποσοστά. Αυτό που κάνει τις ευρωφοβικές δυνάμεις να φαίνονται ισχυρές είναι, δυστυχώς, το μεγάλο ποσοστό της αποχής από τους πολίτες που ενώ θεωρούν θετικό γεγονός τη συμμετοχή της χώρας τους στην ΕΕ εντούτοις, για πολλούς και διάφορους λόγους δεν πάνε στην κάλπη για να ψηφίσουν. Επομένως, αυτό που ως Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αρχίσαμε ήδη να υλοποιούμε, είναι μια συνεκτική στρατηγική για να πείσουμε τον κάθε πολίτη ξεχωριστά να συνειδητοποιήσει τα οφέλη που προσφέρει η ΕΕ και να δείξει στην κάλπη τη βούλησή του για μια ακόμη καλύτερη Ένωση. 

Επιστρέφοντας στο ερώτημά σας, επιτρέψετέ μου να έχω μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση σε σχέση με το αναμενόμενο ποσοστό αποχής στις προσεχείς Ευρωεκλογές. Τα στοιχεία του ευρωβαρόμετρου συνηγορούν πως οι Ευρωπαίοι πολίτες συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο τα οφέλη της συμμετοχής στην ΕΕ. Τα τελευταία στοιχεία που έχουμε στο Ευρωκοινοβούλιο από το ευρωβαρόμετρο καταδεικνύουν πανευρωπαϊκά μια άνευ προηγουμένου υποστήριξη των Ευρωπαίων πολιτών στην ΕΕ. Οι δημοσκοπήσεις πανευρωπαϊκά δηλώνουν πως η υποστήριξη αυτή έχει ξεπεράσει το 70%, κάτι που αποτελεί ποσοστό ρεκόρ από το 1983 οπότε και ξεκίνησε η πρακτική του ευρωβαρόμετρου, της σφυγμομέτρησης δηλαδή της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης.

Προσωπικά, συμμερίζομαι την άποψη αρκετών συναδέλφων μου στις Βρυξέλλες πως η περιπέτεια στην οποία έχει περιέλθει ένα μεγάλο κράτος μέλος, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, σε σχέση με το Brexit, συνέβαλε καθοριστικά στην ώθηση ενίσχυσης της εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων πολιτών στην ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση και οικονομική ολοκλήρωση. 

Οι τάσεις επίσης, που επικρατούν, δείχνουν ακόμη περαιτέρω ενίσχυση των κομμάτων της Ακροδεξιάς… Πόσο ανησυχητικό το θεωρείτε και πώς μπορεί αυτή η τάση να αντιμετωπιστεί;

Όντως, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είμαστε ιδιαίτερα προβληματισμένοι για την ενίσχυση των ακροδεξιών κομμάτων. Και αυτό διότι πέραν της ιστορικής, πικρής πραγματικότητας για τον ολοκληρωτικό όλεθρο που προκάλεσαν οι εθνικιστικές, ναζιστικές και φασιστικές δυνάμεις τον περασμένο αιώνα στην Ευρώπη, φαίνεται δυστυχώς πως είναι στην ανθρώπινη φύση να λησμονούμε εύκολα και να μην διδασκόμαστε από την ιστορία μας. Είναι αδιανόητο για μένα να μην υπάρχει ευρεία συνειδητοποίηση από τον μέσο πολίτη για το πού μπορούν πραγματικά να μας οδηγήσουν τέτοια ακροδεξιά κινήματα. Και εδώ βεβαίως πρέπει όλοι μας να αντιληφθούμε, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, το ξεχωριστό μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί για την αποτυχία της παιδείας μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στο διά ταύτα όμως, πιστεύω πως η θεσμική εκστρατεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που έχουμε αρχίσει και η οποία στοχεύει στη μείωση της αποχής θα πιάσει τόπο και θα μετριάσει το διαφαινόμενο, αυτή τη στιγμή, εκτόπισμα της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. 

Για την άνοδο της Ακροδεξιάς ευθύνη φέρουν και οι πολιτικές της Ε.Ε. Πόσο προβληματίζει το Ευρωκοινοβούλιο αυτό;

Προσωπικά συμφωνώ με αυτή σας την τοποθέτηση. Αναμφίβολα, πιστεύω πως ευθύνη για την άνοδο της Ακροδεξιάς φέρουν και οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν από πλευράς ΕΕ τα τελευταία χρόνια. Και βεβαίως αυτό είναι ζήτημα που, όντως, προβληματίζει σοβαρά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ειδικά πολιτικές ομάδες που ανήκουν στην ευρύτερη αριστερά, τολμώ να πω ακόμη και αρκετοί Ευρωβουλευτές της κεντροδεξιάς, διαβλέπουν την ανάγκη να γίνει μια κοινωνική στροφή στην ΕΕ. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν το μόνο θεσμικό όργανο που εξέφρασε δυναμική αμφισβήτηση σε πολλές εκ των συνταγών της λεγόμενης Τρόικας σε σχέση με τα προγράμματα προσαρμογής που υλοποιήθηκαν στην Ιρλανδία και σε χώρες του ευρωπαϊκού νότου, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως της Κύπρου. 

Δεν πρέπει να λησμονούμε επίσης πως πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες δεν μπορούν ούτε να κατανοήσουν ούτε να δικαιολογήσουν το γεγονός πως για μεγάλο χρονικό διάστημα τα τελευταία χρόνια, επικοινωνιακά τουλάχιστον αυτό που εξελάμβαναν ήταν πως η ΕΕ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προσπαθεί να διασώζει τις τράπεζες. Αυτό είναι ένα γλαφυρό παράδειγμα που καταδεικνύει ακριβώς και τα δικά μας λάθη. Άλλωστε, ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενώπιον της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πριν δύο χρόνια στο Στρασβούργο που με αφοπλιστική ειλικρίνεια παραδέχθηκε πως κινδυνεύει η ΕΕ να χάσει το κοινωνικό της πρόσωπο… 

Προσωπικά, είμαι πεπεισμένος πως μόνο αν η ΕΕ δημιουργήσει σύντομα τις απαιτούμενες συνθήκες κοινωνικής συνοχής που θα οδηγήσουν στην επανάκτηση του πάλαι ποτέ ζηλευτού κοινωνικού της μοντέλου, το οποίο ξεκάθαρα τη διαφοροποιούσε από άλλες ανεπτυγμένες περιπτώσεις όπως π.χ. οι ΗΠΑ, θα καταφέρει να επανακτήσει σε στέρεα βάση την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η αρχή έγινε πέρσι στην Κοινωνική Σύνοδο Κορυφής της Στοκχόλμης, αλλά πολλά πρέπει ακόμη να γίνουν για να φτάσουμε στο επιθυμητό, κατά την άποψή μου, αποτέλεσμα.

Για την περίπτωση της Κύπρου, ποια η σημασία των επερχόμενων ευρωεκλογών;

Όσον αφορά την Κύπρο, οι επερχόμενες ευρωεκλογές έχουν μιαν ακόμη πιο σημαντική παράμετρο κατά την άποψή μου. Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα τεκταίνονται στην ταραχώδη και ασταθή γειτονιά μας και κυρίως τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής και ντε φάκτο διαίρεσης της χώρας μας, η ΕΕ έχει αποδειχθεί πως παραμένει ουσιαστικά το μοναδικό μας διεθνώς έρεισμα και στήριγμα. Για αυτό τον λόγο η Κύπρος έχει κάθε (επιπρόσθετο) λόγο να βρίσκεται στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας. Επιβάλλεται η Κύπρος να συμβάλλει διαρκώς, εποικοδομητικά και στο μέτρο των δυνάμεών της στην περαιτέρω εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης και οικονομικής ολοκλήρωσης της Ένωσης. Δεν θεωρώ ότι αποκαλύπτω κάποιο μυστικό αν σας πω ότι μπορώ μετά λόγου γνώσεως να υποστηρίξω πως και οι θεσμοί της Ένωσης διαφορετικά θα αντιμετωπίσουν μιαν απειλούμενη από εξωτερικές προκλήσεις Κύπρο που οι πολίτες της αποδεδειγμένα, μέσω της μαζικής τους συμμετοχής στις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαΐου, δηλώνουν την προσήλωση και δέσμευσή τους στο κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι. 

Θεωρείτε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα στείλει κάποια μηνύματα σε σχέση με τις πολιτικές της ΕΕ;

Καταρχήν, όλες οι εκλογικές διαδικασίες στέλνουν πολιτικά μηνύματα. Ελπίζω μόνο πως τα μηνύματα που οι Ευρωπαίοι πολίτες θα στείλουν τον προσεχή Μάιο να συνηγορούν στην περαιτέρω ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής συνεργασίας. Ένα είναι βέβαιο. Η επικράτηση των δημοκρατικών δυνάμεων θα σημαίνει και τη συνέχεια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. 

Το Brexit θα έχει επιπτώσεις στην Κύπρο

Προγραμματίζετε κάποιες εκστρατείες ενημέρωσης σε σχέση με τις ευρωεκλογές και ποιοι οι στόχοι αυτών των εκστρατειών;

Βεβαίως, είναι ο πρωταρχικός στόχος την περίοδο που διανύουμε μέχρι τις ευρωεκλογές όλων των Γραφείων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης. Μπορώ να σας πω ότι στην Κύπρο έχουμε ήδη σχεδιάσει πολυσχιδείς επικοινωνιακές δράσεις σε στενή συνεργασία με την Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και με το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δράττομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω ειλικρινά τόσο τον Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Επιτροπής στην Κύπρο όσο και τη Διευθύντρια του ΓΤΠ για την πολύ αγαστή συνεργασία μας στο όλο ζήτημα. Στόχος της θεσμικής μας επικοινωνιακής εκστρατείας είναι η ενημέρωση των Κυπρίων και Ευρωπαίων πολιτών που ζουν στην Κύπρο για τα οφέλη της ΕΕ στην καθημερινότητά μας. Επειδή ζούμε στην εποχή των ψευδών ειδήσεων και της ευρωφοβικής προπαγάνδας, είναι πολύ σημαντικό οι πολίτες να είναι σωστά ενημερωμένοι για τα πραγματικά δεδομένα γύρω από την ΕΕ, ούτως ώστε να είναι σε θέση να λάβουν με υπευθυνότητα τις αποφάσεις τους κατά την ενάσκηση του δημοκρατικού τους δικαιώματος στις ευρωεκλογές του Μαΐου.   

Σύστημα συναγερμού για Fake News ενόψει ευρωεκλογών. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;

Ξέρετε, την εποχή μας χαρακτηρίζει η ραγδαία, με γεωμετρικούς θα έλεγα ρυθμούς, διείσδυση της τεχνολογικής προόδου. Κατά κανόνα, αυτό αποτελεί μια κατάκτηση και πρόοδο της ανθρωπότητας. Δεν λείπουν όμως και τα επιγεννήματα από αυτή την εξέλιξη. Είναι για αυτό τον λόγο που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκαινίασε πρόσφατα μιαν ενισχυμένη διαθεσμική συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με στόχο τη δημιουργία τεχνολογικών δικτύων που λειτουργώντας ως ασφαλιστικές δικλίδες θα εντοπίζουν, στο μέτρο του δυνατού, τις ψευδείς ειδήσεις στο διαδίκτυο. Ο μεγάλος πολιτικός φόβος πολλών είναι η δυνατότητα παρέμβασης τρίτων στην εκλογική διαδικασία. Προς τούτο, δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί παράγοντες στην Ευρώπη που υποδεικνύουν τα προβλήματα που ανέκυψαν στις ΗΠΑ κατά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές. 

Τι σημαίνει η απουσία του Ηνωμένου Βασιλείου από αυτή την εκλογική μάχη; Τι αλλάζει;

Επί της ουσίας δεν αλλάζουν πολλά πράγματα. Η πιο εμφανής αλλαγή είναι η μείωση του αριθμού των ευρωβουλευτών. Αν τα πράγματα προχωρήσουν ομαλά σύμφωνα με τον σημερινό σχεδιασμό και το Ηνωμένο Βασίλειο αποχωρήσει από την ΕΕ στις 29 Μαρτίου 2019, τότε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα προκύψει από τις προσεχείς ευρωεκλογές θα απαρτίζεται από 705 μέλη.

Σήμερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει 751 μέλη. Τώρα, από πολιτικής άποψης οι αλλαγές θα είναι πολλές, αλλά πιστεύω χρειάζεται να κάνουμε μια ξεχωριστή κουβέντα για να καλύψουμε ολοκληρωμένα τις πολλές διαστάσεις του όλου ζητήματος. 

Πάντως, παρά τις περί του αντιθέτου απόψεις που μπορεί να κυριαρχούν ευρύτερα στην κυπριακή κοινωνία, εγώ θα υποστηρίξω στηριζόμενος στη διπλωματική μου εμπειρία στο Συμβούλιο και ειδικά στο πρώτο τμήμα της Κορεπέρ (Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων) πως η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου θα έχει επιπτώσεις για την Κύπρο αλλά και για άλλα κράτη μέλη όπως η Ιρλανδία, η Μάλτα και το Λουξεμβούργο, ειδικά επειδή με το Ηνωμένο Βασίλειο είχαμε τη δυνατότητα σχηματισμού της αναγκαίας αριθμητικής φόρμουλας για την προβολή του μηχανισμού της αναστέλλουσας μειοψηφίας (blocking minority) επί νομοθετικών προτάσεων της Επιτροπής, που κατά την άποψή μας, δεν εξυπηρετούν τα δικά μας οικονομικά ή άλλα συμφέροντα. Το αφήνω μέχρι εδώ και μπορούμε να το συζητήσουμε αναλυτικότερα μιαν άλλη φορά.

Επένδυση η ενημέρωση για την ΕΕ

Πώς θα πείσετε τους πολίτες να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα όταν η αναμέτρηση θεωρείται από όλους πιο χαλαρή;

Η στρατηγική μας συνίσταται στην παροχή ακριβούς πληροφόρησης για τα τεκταινόμενα στην ΕΕ και, κυρίως, στο να φέρουμε ενώπιον των πολιτών το μείζον ζήτημα του διακυβεύματος αυτών των ευρωεκλογών, που όπως συζητήσαμε προηγουμένως δεν είναι άλλο από τον κίνδυνο που ενδεχομένως διατρέχει και αυτή η ίδια η Δημοκρατία λόγω της διαφαινόμενης αύξησης της εκλογικής δύναμης όλων εκείνων των ακραίων και λαϊκιστικών δυνάμεων που ακούραστα απεργάζονται τη διάλυση της ΕΕ, προτείνοντας συνταγές που οδηγούν μετά βεβαιότητας σε καταστάσεις ρήξης και αντιπαλότητας μεταξύ των κρατών και των λαών της Ευρώπης. 

Όπως πολύ σωστά το έθεσε άλλωστε πρόσφατα και ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Αντόνιο Ταγιάνι, «στις προσεχείς ευρωεκλογές δεν θα έχουμε μόνο την κλασική πολιτική διαμάχη μεταξύ των δυνάμεων της αριστεράς, του κέντρου και της δεξιάς.

Στις επόμενες ευρωεκλογές, η μεγάλη μάχη θα δοθεί μεταξύ των δυνάμεων που επιθυμούν τη συνέχιση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και αυτών που στοχεύουν στην καταστροφή του».

Επικρατεί η άποψη ότι όλα αποφασίζονται στις Βρυξέλλες για όλα φταίνε οι Βρυξέλλες. Απασχολεί αυτό το φαινόμενο, αντιμετωπίζεται και πώς; Ο πολίτης γνωρίζει τα δικαιώματά του και τη δύναμη που έχει με την ψήφο του όχι μόνο για την Ευρωβουλή αλλά και την επιλογή του Προέδρου της Κομισιόν; 

Πραγματικά θέλω να σας ευχαριστήσω ειλικρινά για αυτό σας το ερώτημα που συνοψίζει την πεμπτουσία της βαριάς ευθύνης που αναλογεί σε όλες τις κυβερνήσεις των κρατών μελών διαχρονικά. Είναι κοινό μυστικό πως την εκσυγχρονιστική δυναμική της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και τους πόρους της πληθώρας των ευρωπαϊκών προγραμμάτων είθισται να τους καρπώνονται επικοινωνιακά οι εθνικές κυβερνήσεις, ενώ την ίδια ώρα κάθε σχέδιο πολιτικής δράσης που τα ίδια τα κράτη μέλη συμφωνούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και που ενδεχομένως συνεπάγεται πολιτικό κόστος, οι κυβερνώντες κυριολεκτικά σε όλα τα κράτη μέλη τεχνηέντως και με πολιτική μαεστρία αποδίδουν στις «κακές» Βρυξέλλες που παρά τις «επίπονες εθνικές προσπάθειες» δεν έχουν μεταπειστεί και «επιβάλλουν» αυτά τα «αντιλαϊκά μέτρα»… Είναι δυστυχώς με αυτό τον διαχρονικό τρόπο που οι κυβερνήσεις των κρατών μελών άθελά τους και δεν έχω αμφιβολία για αυτό, έχουν στρώσει σήμερα το χαλί στις άκρατες λαϊκίστικες και ακροδεξιές δυνάμεις επιτρέποντάς τους να διεκδικούν με αξιώσεις ισχυρή πολιτική παρουσία στο επόμενο ημικύκλιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. 

Η ολοκληρωμένη ενημέρωση των πολιτών για τα δικαιώματα και τα οφέλη που φέρνει η ΕΕ στην καθημερινότητά τους είναι πολύ μεγάλη υπόθεση και σίγουρα δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί στο πλαίσιο μιας ολιγόμηνης θεσμικής εκστρατείας ενόψει ευρωεκλογών. Χρειάζεται πρωτίστως πολιτική βούληση για να ενταχθεί η ενημέρωση για τα δικαιώματα του Ευρωπαίου Πολίτη στα εκπαιδευτικά συστήματα των κρατών μελών. Τα παιδιά μας θα πρέπει να μαθαίνουν την ΕΕ μέσα από το σχολείο, διαδραστικά και με ιστορικές παραπομπές και συγκρίσεις για το πώς ήταν η Ευρώπη προηγουμένως, χωρίς τους θεσμούς της ΕΕ. Ειλικρινά πιστεύω πως είναι μια αναγκαία επένδυση που θα πρέπει να δούμε με σοβαρότητα το συντομότερο τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.