Περί σεντονιών ήταν χθες η βαθυστόχαστη συζήτηση στο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι. Όχι σε κάποια εκπομπή χαλαρή ή που αφορούσε χειροτεχνία ή μικρές βιοτεχνίες. Σε σοβαρή μεσημβρινή εκπομπή. Με σοβαρούς καλεσμένους. Με σοβαρό κεντρικό θέμα συζήτησης, που αφορούσε τα δημόσια νοσηλευτήρια, την αυτονόμηση, την ένταξη τους στο ΓεΣΥ από την 1η Ιουνίου. Η συζήτηση εξελίχτηκε σε μείζον θέμα. Αφού στο τέλος, όσοι την παρακολούθησαν, προφανώς, θα αντιλήφθηκαν ότι το μέλλον της μεγαλύτερης μεταρρύθμισης που έγινε ποτέ στον τόπο μας, κρίνεται από τα σεντόνια, τα μαξιλάρια και τις μαξιλαροθήκες!
 
Μειδιάτε; Και όμως, σοβαρομιλούμε. Διότι εάν νομίζετε ότι το κρισιμότερο θέμα από το οποίο εξαρτάται το μέλλον και η επιβίωση των δημόσιων νοσηλευτηρίων είναι αν θα απομείνουν γιατροί, λανθάνεστε. Όσοι γιατροί και αν φύγουν, κάποιοι θα παραμείνουν. Όλο και κάποιους θα βρίσκουμε από την Ελλάδα, αφού οι απολαβές τους εκεί είναι κατά πολύ μικρότερες. Χωρίς, όμως, τον άνθρωπο που θα μεταφέρει τα σεντόνια στα δωμάτια των νοσοκομείων πώς θα επιβιώσουν; Επειδή, συνεχίζετε να μειδιάτε και είστε έτοιμοι να τα βάλετε με τη στήλη, διαβάστε τι λέχθηκε κατά τη χθεσινή βαθυστόχαστη συζήτηση για το κεφαλαιώδους σημασίας θέμα.
 
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών, Μάριος Κουλούμας, ανέφερε ότι δέχονται αρκετές καταγγελίες «ότι στο νοσοκομείο της Πάφου λένε στους συγγενείς των ασθενών να πάρουν σεντόνια και μαξιλάρια από το σπίτι τους. Το ίδιο συμβαίνει και στο νοσοκομείο της Λευκωσίας και διερωτόμαστε, ποιος πρέπει να τα μεταφέρει από τις λινοθήκες στους θαλάμους; Μήπως για αυτό το απλό θέμα πρέπει να γίνει έρευνα;».
 
Αν αισθανθήκατε ότι το αίμα άρχισε να ανεβαίνει απότομα προς τον εγκέφαλό σας, καλύτερα σταματήστε να διαβάζετε το άρθρο διότι η συνέχεια θα εκτοξεύσει το αίμα με πολλαπλάσια δύναμη. Απάντηση στο βασανιστικό αυτό πρόβλημα ανέλαβε να δώσει ο πρόεδρος των νοσηλευτών της ΠΑΣΥΔΥ, Πρόδρομος Αργυρίδης. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα νοσοκομεία διαθέτουν και σεντόνια και μαξιλάρια και μαξιλαροθήκες», είπε. Η καρδούλα μου επανήλθε στον τόπο της. Διότι ένας πανικός πήγε να με καταλάβει. Φανταστήκατε να μην διέθεταν σεντόνια και μαξιλαροθήκες τα νοσοκομεία μας; Ποιο νόημα θα είχε να συζητούμε για έλλειψη γιατρών και την ανάγκη να τους δοθούν κίνητρα για να μην φεύγουν; Τι νόημα θα είχε να συζητούμε για την ανάγκη να χρησιμοποιούνται καλής ποιότητας αναλώσιμα; Και τι νόημα θα είχε να συζητούμε για παροχή θεραπειών υψηλών προδιαγραφών;
 
Η συνέχεια, ωστόσο, ήταν απρόσμενη, εκπληκτική και άκρως προκλητική. Ο κ. Αργυρίδης εξήγησε ότι «στο κάθε νοσοκομείο υπάρχει μια μεγάλη λινοθήκη και ο κάθε θάλαμος διαθέτει τη δική του λινοθήκη. Πολλές φορές οι λινοθήκες των θαλάμων αδειάζουν και τότε οι νοσηλευτές, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια και τη φροντίδα των ασθενών έρχονται σε δύσκολη θέση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα νοσοκομεία μοιάζουν με ένα τροχό που γυρίζει συνεχώς, άρα πρέπει να υπάρχει συνεχής τροφοδότηση των θαλάμων», είπε.
 
Τι δεν καταλάβατε αγαπητοί αναγνώστες. Το μέγα θέμα είναι ποιος θα μεταφέρει τα σεντόνια και τις μαξιλαροθήκες από την μεγάλη λινοθήκη του νοσηλευτηρίου στη μικρή λινοθήκη του κάθε θαλάμου! Τι γελάτε καλέ; Είναι τόσο απλό και εύκολο νομίζετε; Οι προϊστάμενοι των θαλάμων φυσικά και δεν μπορούν. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με υποβάθμιση του στάτους τους. Οι απλοί νοσηλευτές επίσης δεν μπορούν. Δεν θα παραμελήσουν την φροντίδα των ασθενών για δύο λεπτά ώστε να σπεύσουν στη μεγάλη λινοθήκη και να φέρουν σεντόνια στη μικρή λινοθήκη. Άλλωστε, αν αναλάβουν αυτό το καθήκον, όταν θα έρθουν οι φροντιστές / βοηθοί νοσοκόμοι, που θεωρητικά θα είναι κατώτεροί τους, δεν θα ισοδυναμεί με δική τους υποβάθμιση; Ποιος θα τα φέρνει τα σεντόνια; Μήπως οι κλητήρες; Από και ως πού; Μήπως οι γραμματείς; Από πού και ως πού; Οι καθαρίστριες; Α μπα, δεν εμπίπτει στο σχέδιο υπηρεσίας τους…
 
Καταλάβατε τώρα γιατί αποτελεί μείζον θέμα από το οποίο εξαρτάται το μέλλον των νοσοκομείων μας; Διότι, κύριοι, ο σχεδιαστής του ΓεΣΥ και της περιβόητης αυτονόμησης, δεν φρόντισε να προβλέψει λύση. Βεβαίως, στο τέλος της βαθυστόχαστης συζήτησης, ο εκπρόσωπος του ΟΚΥπΥ φρόντισε να αφήσει μια αχτίδα ελπίδας… Ο Χαράλαμπος Χαριλάου ανέφερε ότι «ο ΟΚΥπΥ έχει κάνει μια μελέτη σε ό,τι αφορά τον αριθμό των σεντονιών και διαπιστώθηκε ότι για κάθε κλίνη χρειάζονται τρία με τέσσερα σετ την ημέρα. Υπάρχουν οι ποσότητες. Είναι ένα θέμα το οποίο θα λύσουμε εσωτερικά». Τουτέστιν, σε ειδικές συνεδρίες στον ΟΚΥπΥ.
 
Εμείς, σας έχουμε έτοιμη τη λύση, κύριοι. Για να μην βασανίζεστε τόσο πολύ. Ετοιμάστε νέο σχέδιο υπηρεσίας και ανοίξτε θέσεις ειδικών σεντονολόγων! Με αποκλειστική ευθύνη τη μεταφορά σεντονιών, μαξιλαριών και μαξιλαροθήκων από τη μεγάλη λινοθήκη στη μικρή λινοθήκη. Αυτή, βεβαίως, είναι η σαρκαστική μας πρόταση. Η σοβαρή μας πρόταση (δεν μας αφήνετε περιθώριο για οτιδήποτε άλλο) είναι να κλείσετε τα νοσηλευτήρια. Να καταργήσετε και το ΓεΣΥ και την αυτονόμηση. Με τόσα δισ. που μας στοιχίζουν, κάντε αγορά υπηρεσιών από την Ουγκάντα! Σίγουρα τα στοιχειώδη θα τα εφαρμόσουν… Έτσι θα γλυτώσουμε κι εμείς το εγκεφαλικό από τέτοιες φαιδρότητες…
Σαν δεν ντρέπεστε…