Έκκληση προς την Τουρκία να επιδείξει αυτοσυγκράτηση. Αυτό είναι το μήνυμα των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ρωσίας, αλλά και των Ηνωμένων Εθνών, μπροστά σε μια νέα σφαγή των Κούρδων. Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου εξίσωσε θύτη και θύμα, εγκαλώντας την Άγκυρα και τις κουρδικές δυνάμεις των YPG (της Συρίας). «Αυτές οι ενέργειες απειλούν τους κοινούς μας στόχους για τη συνέχιση της μάχης κατά του Ισλαμικού Κράτους», τόνισε ενδεικτικά. Ενώ οι Κούρδοι «διέσωσαν» την αξιοπρέπεια των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους, τώρα βρίσκονται ξανά μόνοι και προδομένοι για να αντιμετωπίσουν την τουρκική βαρβαρότητα. 

Ούτε από μέρους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπήρξε καταδίκη των παράνομων τουρκικών επιθέσεων σε Συρία και Ιράκ. «Καλούμε σε αποκλιμάκωση στη Συρία προκειμένου να προστατευθούν οι άμαχοι και να στηριχθεί ο κοινός στόχος, να ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος», ανέφερε ο εκπρόσωπός του, επισημαίνοντας ότι «εξακολουθούμε να αντιτασσόμαστε σε οποιαδήποτε μη συντονισμένη στρατιωτική δράση στο Ιράκ, η οποία παραβιάζει την κυριαρχία του». Επίσης, εξέφρασε ειλικρινή συλλυπητήρια για την «απώλεια της ζωής αμάχων στη Συρία και στην Τουρκία».

Από την πλευρά του Κρεμλίνου, ο απεσταλμένος του για το συριακό, εξέφρασε την προσδοκία ότι «θα πείσουμε τους Τούρκους συναδέλφους μας να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να μην καταφύγουν στη χρήση υπέρμετρης ισχύος στη συριακή επικράτεια, για να αποφευχθεί η κλιμάκωση των εντάσεων». Ενώ είχαν ήδη ξεκινήσει οι τουρκικές αεροπορικές επιδρομές, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, παρακολούθησε την έναρξη του Μουντιάλ μαζί με τον Ταγίπ Ερντογάν και άλλους αυταρχικούς ηγέτες και μονάρχες, λες και δεν συνέβαινε τίποτα. Όλοι «χαριεντίζονταν» με τον σουλτάνο της Άγκυρας και την ίδια στιγμή τα στρατεύματά του σκότωναν γυναικόπαιδα μέσα στη Συρία και στο Ιράκ. 

Ο Ερντογάν δήλωσε την περασμένη Δευτέρα ότι η Τουρκία θα εξαπολύσει σύντομα χερσαία επίθεση κατά των κουρδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία, ισχυριζόμενος ότι ευθύνονται για την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη, όπου σκοτώθηκαν έξι άνθρωποι. Σε αρκετές αναλύσεις όμως σε διεθνή ΜΜΕ, εμμέσως πλην σαφώς, δεν αποκλείστηκε η πιθανότητα μιας «στημένης τρομοκρατικής επίθεσης» με σκοπό να δημιουργηθεί αφορμή ώστε να δικαιολογηθεί η τουρκική επίθεση κατά των Κούρδων. 

Οι ηγεσίες στη Δύση διακηρύσσουν συνεχώς ότι για να μη δημιουργηθεί ένα «κακό προηγούμενο», η Ουκρανία θα πρέπει να κερδίσει τον πόλεμο πάση θυσία και με κάθε κόστος, απελευθερώνοντας τα κατεχόμενα εδάφη. Την ίδια στιγμή όμως, καλύπτουν ή στηρίζουν τα τουρκικά εγκλήματα. Στις σχέσεις τους με την Τουρκία, αντί να διαμορφώσουν από κοινού ένα πλαίσιο «τιμωρίας και κυρώσεων» για τις παρανομίες και τις προκλήσεις της, για τις κατοχές ξένων εδαφών και τις τραγωδίες που προκαλεί, ακολουθούν πολιτικές ανοχής και προσφοράς δώρων. Όλοι αυτοί «προσαρμόζονται» σταδιακά στις τουρκικές απαιτήσεις, αντί η Τουρκία να «προσαρμόζεται» στις απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. 

Γι’ αυτό, ο Ερντογάν αποθρασύνθηκε εντελώς και τα χειρότερα είναι μπροστά μας, όχι μόνο όσον αφορά τους Κούρδους, αλλά και για το τι ενδέχεται να πράξει στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Παρά τα όσα κάνει σε βάρος των αμερικανικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων, παρά τη συμμαχία του με τον Πούτιν και τη στήριξή του σε ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, δεν δείχνει καμία οργή απέναντι στον αυταρχισμό, τον επεκτατισμό και τον αντιδυτισμό του. Αντιθέτως, ακόμα και ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, που κάποτε έκανε φλογερές δηλώσεις υπέρ των Κούρδων της Συρίας, για τους οποίους έλεγε ότι είναι «οι καλύτεροι και μαχητικότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», εμφανίζεται πια απρόθυμος να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

Πρόσφορο έδαφος

Αν για τη ρωσική εισβολή και κατοχή στην Ουκρανία γίνονταν από Ευρωπαίους και Αμερικανούς ηγέτες και αξιωματούχους δηλώσεις σαν κι αυτές που γίνονται για τις τουρκικές εισβολές σε Συρία και Ιράκ, προτρέποντας την Άγκυρα να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και «να δράσει με υπευθυνότητα», χωρίς να της επιβάλλουν κυρώσεις και χωρίς την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού για την ενίσχυση της αντίστασης κατά του κατακτητή, όχι μόνο η Χερσώνα δεν θα απελευθερωνόταν, αλλά οι εξελίξεις μάλλον θα ήταν πολύ διαφορετικές. 

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ επικρίνουν ή στηρίζουν αυταρχικά καθεστώτα ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Γι’ αυτό, ο Ερντογάν βρίσκει συνεχώς πρόσφορο έδαφος να δρα ανενόχλητος, επιδιδόμενος σε ανατολίτικα παζάρια, γιατί έχει αποδειχθεί επανειλημμένως ότι οι εκβιασμοί του πιάνουν τόπο. Ακολούθησε αυτή τη στρατηγική εκμεταλλευόμενος το προσφυγικό -μεταναστευτικό ζήτημα, αποκομίζοντας σημαντικά οφέλη από την ΕΕ. Τώρα, μέσω των όρων που θέτει για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ επιδιώκει να πλήξει ανεπανόρθωτα τους Κούρδους και να ξεπεράσει τα προβλήματα για την αγορά μαχητικών F-16 από τις ΗΠΑ.

Παρέμβαση

Πληρώνουν πάντα οι αθώοι

Όσο ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, η εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η υπεράσπιση της κυριαρχίας των κρατών λειτουργούν επιλεκτικά, το «φαινόμενο Ερντογάν» θα ενισχύεται και θα επαναλαμβάνεται, ανεξαρτήτως διαστάσεων και επιπτώσεων. Η τακτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών αποτελεί βασικό υπόβαθρο πολλών καταστάσεων που οδηγούν σε θλιβερές εξελίξεις, όχι μόνο σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο, αλλά και σε παγκόσμιο. Αν οι προκλήσεις και οι παρανομίες του Ερντογάν οδηγήσουν σε νέες πολεμικές περιπέτειες στην περιοχή, που είναι πλέον πολύ πιθανό, οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλα διλήμματα.

Τίποτα δεν μπορεί να αιτιολογήσει εισβολές και βαρβαρότητες. Τίποτα δεν μπορεί να αιτιολογήσει εγκλήματα πολέμου, ξένες κατοχές και αποικιοκρατικές πρακτικές απ’ οπουδήποτε και αν προέρχονται. Και, όπως πάντα, το κόστος των πολέμων πληρώνουν οι αθώοι όλων των πλευρών και όχι οι ένοχοι της κάθε τραγωδίας. Όσο λαοί, κράτη και συστήματα ανέχονται και συντηρούν αιμοσταγείς ηγέτες, ηγεμονικές συμπεριφορές και ληστρικές επιδρομές, η ανθρωπότητα θα βιώνει τέτοιες τραγικές καταστάσεις με πολέμους και εμφύλιες συρράξεις, αποπροσανατολίζοντάς την συνάμα από ορατές απειλές για την ύπαρξή της. Η παγκόσμια ειρήνη κρέμεται από μια κλωστή και η κλιματική αλλαγή προκαλεί όλο και μεγαλύτερες καταστροφές, επιφέροντας σταδιακά το τέλος του πλανήτη.