Δεν περνά μέρα, λοιπόν, που να μην καταγράφονται τουρκικές προκλήσεις και μάλιστα καραμπινάτες, ως προς το μέγεθός τους, στις εύθραυστες πλέον περιοχές της ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου. Αυτό που κάνει η Τουρκία είναι ν’ ακολουθεί πάγιες πολιτικές της, με τις οποίες επιχειρεί κάθε φορά ν’ αποκομίζει ανάλογα οφέλη και να συντηρεί ένα κλίμα έντασης στην περιοχή, το οποίο προσπαθεί ν’ αξιοποιεί κάθε φορά στον μέγιστο βαθμό. Προβλεπόμενη και η αντίδραση τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας σε κάθε περίπτωση πρόκλησης, είτε στο Αιγαίο είτε στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και του διεθνούς παράγοντα και ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που φθάνουν μόνο σε φραστικές διατυπώσεις έστω σε καταδίκη των όσων σχιζοφρενικών συντελούνται από άποψης δικαίου. Είναι πασιφανές ότι αδυνατούν οι ξένοι φίλοι μας να περάσουν κάποιες γραμμές, οι οποίες φαντάζουν για τους ίδιους να είναι «κόκκινες» στις σχέσεις τους με την Τουρκία. Όσο κι αν εμείς το απαιτούμε. Κι αυτό έχει να κάνει με δικές τους τακτικές και πολιτικές που μάλλον βολεύουν… Το τραγελαφικό στην περίπτωσή μας είναι ότι συζητάμε ακόμα για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας, η οποία από χρόνια φρόντισε να τις κάνει τόσο ξεκάθαρες… Ούτε μπλοφάρει, ούτε κάνει τα «τρελά» της, έτσι απλά για να περνά ο χρόνος. Καραδοκεί για ν’ αρπάξει… Και όφειλαν αυτοί που διεκδικούσαν μετά μανίας την εξουσία κάθε φορά, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, ν’ αναλάμβαναν ανάλογα τις ευθύνες τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δυστυχώς, το πρωτεύον που μας απασχολούσε όλο αυτό το διάστημα ήταν η αίγλη της εξουσίας και ποιος παίρνει σειρά για να στήσει το τρικούβερτο γλέντι… Όπως το είδαμε όλοι να γίνεται και να παραγίνεται… Όσο για την περιβόητη εθνική στρατηγική, βρισκόταν μόνιμα σε διακοπές ή, στην καλύτερη περίπτωση, εξαντλείτο μάλλον σε σπασμωδικές κινήσεις ή σε κάποιες στείρες συνθηματολογίες, με όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Να θυμηθούμε ότι αυτές τις μέρες, πριν από 24 χρόνια, σοβούσε η μεγάλη κρίση των Ιμίων. Θυμούμαστε ακόμα ότι σαν σήμερα το 1996 δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ», στη Σμύρνη, μετέβησαν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια. Υπέστειλαν με περισσό θράσος την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική. Μάλιστα η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι της «Χουριέτ». Βέβαια, η κρίση των Ιμίων ξεπεράστηκε λίγες μέρες αργότερα, χωρίς να έχει συνέπειες για το καθεστώς των νησιών. Ωστόσο, τίποτε δεν κάνει τυχαία η Τουρκία. Δόθηκε η αφορμή να θέσει ζήτημα «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Αμφισβήτησε την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά και επιβάρυνε με ακόμα ένα θέμα την ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Θυμούμαστε τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη από το βήμα της Βουλής να ευχαριστεί τους Αμερικανούς για τον καταλυτικό τους ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης. Από τότε μέχρι σήμερα τα «Ίμια» επαναλαμβάνονται με τον ίδιο και ακόμα χειρότερο τρόπο, όπως στην περίπτωση της κυπριακής ΑΟΖ, που εκδηλώθηκε καθαρά μια τρίτη εισβολή. Οι αντιδράσεις μας, πάντα με τους ίδιους και γνωστούς πλέον κωδικούς, όπως τους μάθαμε από τα παλιά. Και να μην ξεχνούμε να ευχαριστούμε, κάθε φορά, όσους σπεύσουν, έστω και με ρηματικές διατυπώσεις, να υποδείξουν στον Ερντογάν ότι κάπου βρίσκεται εκτός… Και εμείς στα εντός και επί τα αυτά… Δηλαδή, σταθερά στον δικό μας κόσμο…
