Μετά από 23 χρόνια, ένα σημαντικό κομμάτι του κτιρίου του δημαρχείου Λευκωσίας ολοκληρώθηκε. Τελευταία προσθήκη, η Αίθουσα Συνεδριάσεων και Εκδηλώσεων, η οποία αποτελεί και το πιο ενδιαφέρον, ίσως, τμήμα του έργου. Με την υπογραφή των αρχιτεκτόνων Dickon Irwin και Μαργαρίτας Κρητιώτη, η οποία δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει το έργο ολοκληρωμένο.
Οι συνεδριάσεις των συμβουλίων των τοπικών αρχών δεν ήταν πάντοτε ανοικτές για τους δημότες. Ήταν ένα αίτημα της κοινωνίας που επιτεύχθηκε προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Λίγα χρόνια μετά, το 1996, προκηρύχθηκε και ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για τον σχεδιασμό του νέου δημαρχείου της πρωτεύουσας. Τον οποίο κέρδισαν δύο νέοι αρχιτέκτονες: Το ζευγάρι Dickon Irwin-Μαργαρίτα Κρητιώτη. Στο νέο πνεύμα που είχε πλέον επικρατήσει, η αίθουσα των συνεδριάσεων δεν μπορούσε να είναι ένα κλειστό δωμάτιο για τους συμβούλους, αλλά ένας χώρος ανοικτός και φιλόξενος για τους δημότες. Κι η αίθουσα που πρόσφατα ολοκληρώθηκε, όχι μόνο λαμβάνει υπόψιν τους δημότες που θα θελήσουν να παρακολουθήσουν μια οποιαδήποτε συνεδρία του δημοτικού συμβουλίου, αλλά ταυτόχρονα δηλώνει με κάθε τρόπο την ανάγκη διαφάνειας. Ειδικά τα βράδια όταν είναι φωτισμένη, εκθέτοντας σε κοινή θέα το εσωτερικό της. Ταυτόχρονα, η συνύπαρξη της με τις αρχαιότητες που έχουν ανευρεθεί στα πλαίσια των εργασιών κατασκευής του κτιρίου, δημιουργούν ένα επιπρόσθετο ενδιαφέρον, αφού η εν λόγω αίθουσα έχει τη μεγαλύτερη εγγύτητα με τον αρχαιολογικό χώρο. Λόγω της σχέσης αυτής, η οποία προέκυψε μετά τον σχεδιασμό, η αίθουσα χρειάστηκε να σχεδιαστεί ξανά λαμβάνοντας πλέον υπόψιν τον αρχαιολογικό χώρο. «Η ενσωμάτωση αρχαιοτήτων σε ένα κτίριο ήταν κάτι νέο για τα κυπριακά δεδομένα του 2002, είχε πει σε παλαιότερο συνέντευξη στις Συνθέσεις η Μαργαρίτα Κρητιώτη. Δεν υπήρχαν πολλά προηγούμενα ούτε κατευθυντήριες γραμμές. Προσπαθήσαμε να ενσωματώσουμε τις αρχαιότητες στο κτίριο και να τις αναδείξουμε. Θα ήταν λάθος να τις απομονώσουμε και να τις αντιμετωπίσουμε σαν ένα ξεχωριστό κομμάτι». Το γεγονός αυτό προκάλεσε άλλη μία καθυστέρηση στις καθυστερήσεις που προϋπήρχαν και συνεχίστηκαν, φτάνοντας σήμερα στα 23 χρόνια από τον διαγωνισμό. Ταυτόχρονα το κόστος της αίθουσας ξεπέρασε τα 4 εκατομμύρια.
Η Αίθουσα, αν και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του όλου κτιρίου, σε πλήρη επικοινωνία τόσο οπτικά όσο και λειτουργικά, είναι σχεδιασμένη με τρόπο ώστε να λειτουργεί αυτόνομα και να φιλοξενεί, εκτός από τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου και άλλες εκδηλώσεις. Σε αυτό βοηθά το μικρό αμφιθέατρο, χωρητικότητας 100 περίπου θέσεων και τα τεχνολογικά συστήματα με τα οποία έχει εξοπλιστεί καθώς και η ηχομόνωση που έχει επιτευχθεί με τα υλικά και τον τρόπο που έχουν χρησιμοποιηθεί. Βασικό υλικό στο εσωτερικό αποτελεί το ξύλο, το οποίο όχι μόνο συμβάλει στην ηχομόνωση αλλά επιφέρει κι ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Γιατί όπως εξηγεί ο Irwin «ένα κτίριο μπορεί να σου μεταδίδει θετική ενέργεια και ένα άλλο να σε απωθεί ή να σε κάνει να νιώθεις ανασφάλεια».
Το αίσθημα αυτό αναμένεται πλέον να προσπαθήσουν να νοιώσουν οι δημότες παρακολουθώντας συζητήσεις για θέματα της πόλης τους, πράγμα που δύσκολα μπορούσε να γίνει στην στενάχωρη αίθουσα της Λαϊκής Γειτονιάς όπου γίνονταν μέχρι σήμερα οι συνεδριάσεις.
Ελεύθερα 28.5.2023
