Ο πόλεμος και κυρίως ο φόβος που δημιουργεί αποκτούν αισθητά χαρακτηριστικά, ειδικά όσο περνούν οι ημέρες και η ένταση κλιμακώνεται. Μέσα σε μία εβδομάδα συγκρούσεων, περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στο Ισραήλ και στη Λωρίδα της Γάζας. Την προηγούμενη φορά που οι αριθμοί αυτοί «έτρεχαν» με τέτοια αποτρόπαιη και δραματική ταχύτητα, η εξέλιξη των πραγμάτων ήταν μια πολυμέτωπη και μακρά σε χρόνο πολεμική σύρραξη. Η σημερινή αναμένεται χειρότερη.
Το Τελ Αβίβ, η μητρόπολη του Ισραήλ, ζει σε σοκ από το περασμένο Σάββατο. Η απόσταση των 70 χιλιομέτρων που χωρίζει τη Γάζα από το Τελ Αβίβ είναι μικρή και μεγάλη ταυτόχρονα. Οι σειρήνες της αεράμυνας των Ισραηλινών είναι μια ανατριχιαστική και ταυτόχρονα «ωμή» υποδοχή στην πραγματικότητα της Μέσης Ανατολής. Οι δύο ρουκέτες που έχουν χτυπήσει σε κεντρικά σημεία της πόλης ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι των χειρότερων φόβων για τους Ισραηλινούς. Δεν υπάρχει πολίτης, νέος ή μεγαλύτερος, που να μας έχει απαντήσει αρνητικά στην ερώτηση για το εάν φοβάται. Ο φόβος αυτός συνδέεται φυσικά και με την ελάχιστη κίνηση που συναντά κάποιος από τις 7 το απόγευμα και μετά, χωρίς να έχει επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας στην περιοχή ή τη χώρα.
Ο φόβος έχει κυριεύσει όλους στην Ασκελόν
Σε λιγότερο από 50 λεπτά με το αυτοκίνητο από το κέντρο του Τελ Αβίβ, βρίσκεσαι στην Ασκελόν. Η πόλη των 138.000 κατοίκων ζει κυριολεκτικά σε μια εντελώς διαφορετική διάσταση από το Τελ Αβίβ. Η ένταση και η συχνότητα με την οποία η Χαμάς χτυπά με ρουκέτες την περιοχή είναι πρωτόγνωρη ακόμα και για τον πολύπειρο 74χρονο διευθυντή της μονάδας εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Μπαρζιλάι. O Ρον Λομπέλ έζησε από την πρώτη στιγμή και από πολύ κοντά τη φρίκη της εισβολής της Χαμάς στους ισραηλινούς οικισμούς. Το σπίτι του, μόλις τρία χιλιόμετρα από τη Λωρίδα της Γάζας, έγινε στόχος και ο ίδιος με τη γυναίκα του πίστευαν για τέσσερις ώρες πως είχε έρθει το τέλος.
«Εχω ζήσει μεγάλες και μικρές αλλά πάντα αιματηρές κρίσεις. Αυτό που έγινε αυτή τη φορά με έχει ξεπεράσει» λέει και η φωνή του σπάει όταν ανακαλεί στη μνήμη του την τρομερή εικόνα: «Εχω βρεθεί για πρώτη φορά στη ζωή και στην καριέρα μου στη θέση να κλείνω τα μάτια ανθρώπων με τους οποίους την προηγούμενη ημέρα πίναμε κρασί στο ίδιο τραπέζι». Το μεγαλύτερο νοσοκομείο της πόλης αλλά και ολόκληρης της περιοχής, με εξειδίκευση στους τραυματισμούς από σφαίρες και θραύσματα ρουκετών, έχει δεχθεί για πρώτη φορά τα τελευταία 10 χρόνια δύο χτυπήματα από ρουκέτες. Το περασμένο Σάββατο χτυπήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς η μονάδα εντατικής θεραπείας, ενώ την Τετάρτη ένα θραύσμα ρουκέτας διέλυσε την παιδιατρική μονάδα υποστήριξης παιδιών με κινητικά προβλήματα.
Τα 14 χιλιόμετρα που χωρίζουν την Ασκελόν από το σημείο επαφής με τη Γάζα είναι 14.000 μέτρα Αποκάλυψης. Οι περισσότεροι από 130.000 έφεδροι έχουν κατακλύσει κάθε σπιθαμή γης, ενώ τα χιλιάδες άρματα μάχης βρίσκονται ήδη στις θέσεις επίθεσης στους ουλαμούς τους, με την κοντινότερη από αυτές να είναι στα 500 μόλις μέτρα από το βορειοανατολικό τμήμα του τείχους. Το ισραηλινό σφυροκόπημα από αέρα, ξηρά και θάλασσα είναι ανελέητο και μέσα σε μία εβδομάδα περισσότεροι από 6.000 ισραηλινοί πύραυλοι έχουν στοχεύσει την περιοχή. Η καταστροφή, αν και είναι αδύνατο να γίνει ορατή από τον οποιονδήποτε δεν βρίσκεται ήδη εντός του περίκλειστου θύλακα, ανεβαίνει στον ουρανό ως εικόνα απόκοσμη μέσα από ένα γιγαντιαίο σύννεφο καπνού.
Στα 300 μέτρα μέσα σε στρατιωτική περιοχή, τα πάντα πάνω από τη Γάζα δείχνουν μαύρα, ενώ η οσμή από τις βόμβες αλλά και ο ήχος από το ισραηλινό πυροβολικό που χτυπά τις τελευταίες πέντε ημέρες χωρίς τέλος θέσεις της Χαμάς καθιστούν την παραμονή σε κάποιο σημείο έξω από το τοπικό διοικητήριο αδύνατη για περισσότερο από 1 λεπτό. Ο διοικητής της συγκεκριμένης μονάδας ανοίγει την πόρτα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και μας δείχνει τη «συλλογή» από θραύσματα ρουκετών: «Τα μάζεψα σήμερα μέσα σε 150 μέτρα. Το κάνουμε για να μην κλείνει ο δρόμος προς το σημείο και για να μην έχουν πρόβλημα τα ελαστικά των μεταγωγικών» τονίζει. «Σήμερα ήταν μια σχετικά ήρεμη ημέρα» μας λέει αφοπλιστικά λίγο πριν φύγουμε από το κοντινότερο σημείο επαφής με τον όλεθρο.
Είναι εύκολο να χάσεις την ζωή σου για λόγους ακατανόητους
Το ανθρώπινο δράμα είναι ίσως το σημαντικότερο κεφάλαιο του κάθε πολέμου αλλά κυρίως διαχρονικό «κτήμα» και «γέννημα» αυτών στη Μέση Ανατολή. Ο πόνος που προκαλεί η απώλεια δεν έχει χρώμα, θρησκεία και σύνορα, αλλά έχει δάκρυα, πολλά δάκρυα. Ο 30χρονος Τομέρ, επιζών της φρικιαστικής επίθεσης στο ρέιβ πάρτι τρία χιλιόμετρα από τη Λωρίδα της Γάζας τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου, έσωσε τον ίδιο και τους φίλους του αλλά και πάλι είναι βυθισμένος στη θλίψη και το σοκ. «Είναι πολύ εύκολο να χάσεις σήμερα τη ζωή σου για έναν λόγο ακατανόητο» λέει με μάτια βουρκωμένα. «Από το περασμένο Σάββατο είμαι και θα είμαι για πάντα ελαφρύτερος, καθώς έχασα για πάντα ένα κομμάτι της ζωής μου» καταλήγει προσπαθώντας χωρίς επιτυχία να κρύψει τα δύο δάκρυα που τρέχουν στα μάγουλά του.
