Αφού τα λένε Ελληνοκύπριοι γιατί να μην τα λέει κι ο Τατάρ. Κάθε χρόνο τα ίδια. Κάθε επέτειος και μια πληγή στην ψυχή μας. Να μην σε αφήνουν να αντικρίζεις μια ιστορική στιγμή, με την καθαρότητα, το δέος και τον σεβασμό που της αξίζει. Βιάστηκε από χθες να εκδώσει γραπτή δήλωση ο Τατάρ, για να μολύνει τους Τουρκοκύπριους και να τροφοδοτήσει τους αφελείς Ελληνοκύπριους με τις ανοησίες του. Η ΕΟΚΑ, λέει, την περίοδο 1955-58, «διενήργησε επιθέσεις κατά τουρκικών περιοχών στις πόλεις και τουρκικών χωριών δολοφονώντας Τουρκοκύπριους». Τα ίδια έλεγε και πέρσι: «Μεταξύ 1955 – 1958, πολλά χωριά, τζαμιά, ιεροί και θρησκευτικοί χώροι μας, δέχθηκαν τις επιθέσεις της ΕΟΚΑ, εκατοντάδες πολίτες μας σφαγιάστηκαν…».
Τον ακούνε και διάφοροι τζιτζιφιόγκοι απ΄ εδώ και τον πιστεύουν και αναπαράγουν τις βλακείες του ως γεγονότα. Βάζουν και κάμποσες σάλτσες πνευματικής διαταραχής και βγάζουν μια ιστορία στα μέτρα της προδοτικής φαντασίας τους. Ένας συρφετός προφεσόρων «νέας τάξεως», πολιτικών με λερωμένες τις φωλιές, δημοσιογράφων με τρύπιους εγκεφάλους, καταφέρνουν να μολύνουν τον κόσμο με ανιστόρητες διαστρεβλώσεις στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου εκσυγχρονισμού. Όχι μόνο τους Ελληνοκύπριους, αλλά και τους Τουρκοκύπριους. Τους κρατάνε όλους μακριά από τις αλήθειες για να μην τους αφήσουν ποτέ να ησυχάσουν, να ειρηνεύσουν. Το να σμίξουν έγινε πια σχεδόν απίθανο. Αλλά, ούτε καν να κατανοήσουν η μια κοινότητα την άλλη δεν θέλουν. Διότι, με τις ψευτιές δεν υπάρχει κατανόηση, υπάρχει μόνο όλο και περισσότερο δηλητήριο.
Η μεγάλη αλήθεια της ιστορίας είναι ότι η ΕΟΚΑ δεν στράφηκε ούτε σε μια στιγμή του αγώνα της εναντίον της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Δεν απάντησε ποτέ ούτε στις προκλήσεις των Τουρκοκυπρίων, όπως η ομαδική σφαγή των Κοντεμενιωτών στο Κιόνελι, τον Ιούνιο του 1958, όπου υπήρχε και λαϊκή απαίτηση κατά της ΕΟΚΑ, να αντιδράσει. Δεν αντέδρασε. Γιατί, ο αγώνας της δεν ήταν ποτέ κατά των Τουρκοκυπρίων, ήταν κατά των αποικιοκρατών.
Όπως γράφει στο βιβλίο του «Οι διαιρέσεις της Κύπρου», ο Βρετανός ιστορικός, Πέρρυ Άντερσον, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους μαρξιστές διανοητές: Ο Γρίβας «μη έχοντας καμία επιθυμία να πολλαπλασιάσει τον αριθμό των αντιπάλων του σε έναν αγώνα ανεξαρτησίας είχε απαγορεύσει τις επιθέσεις κατά των Τουρκοκυπρίων». Σε ένα άλλο βιβλίο, του Richard Stiles, με τίτλο: «Mayhem in the Med: A Chronicle of the Cyprus Emergency 1955-1960», καταγράφονται με πλήρη στοιχεία οι απώλειες της Βρετανίας στην Κύπρο από τον Απρίλιο του 1955 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1959: Σκοτώθηκαν, λέει, 377 Βρετανοί στρατιωτικοί, 10 Έλληνες και έξι Τούρκοι. Δέκα Έλληνες και έξι Τούρκοι, που δούλευαν για τους Βρετανούς. Αυτές ήταν οι απώλειες των Βρετανών στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Έξι Τουρκοκύπριοι από τις εκατοντάδες που βάφτισαν οι Βρετανοί «ειδικούς αστυνομικούς» (επικουρικούς) και τους έβαλαν να κυνηγούν τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ.
Δεν υπάρχει πουθενά κάποιο στοιχείο να αποδεικνύει ότι η ΕΟΚΑ έκανε επιθέσεις κατά Τουρκοκυπρίων. Αντίπαλος της ΕΟΚΑ ήταν η αποικιοκρατία. Κι αν υπάρχει κάτι ιστορικό που πρέπει να προβληματίσει, ειδικά σήμερα που πιπιλούν διάφοροι το ότι η Κύπρος (ο πλούτος, δηλαδή) ανήκει και στους Τ/κ, είναι το γεγονός ότι οι Τουρκοκύπριοι ουδέποτε στράφηκαν εναντίον της αποικιοκρατίας. Ουδέποτε υπερασπίστηκαν την Κύπρο έναντι των αποικιοκρατών. Αντίθετα, όταν οι Ελληνοκύπριοι έκαναν αντιαποικιακό αγώνα, οι Τουρκοκύπριοι τάχθηκαν στο πλευρό των αποικιοκρατών. Ο Χάρντινγκ, όπως γράφει ο Πέρρυ Άντερσον, «στρατολόγησε Τουρκοκύπριους (…) βουτώντας για το σκοπό αυτό στα λούμπεν στοιχεία της τουρκικής κοινότητας, που εξαπολύονταν να διαπράξουν αγριότητες όταν η περίσταση το απαιτούσε».
Ο ενωτικός αγώνας προκαλούσε την αντίδραση των Τουρκοκυπρίων. Είναι γεγονός. Αλλά, είναι επίσης γεγονός ότι τη δεκαετία του ‘40 και του ‘50, οι άνθρωποι δεν σκέφτονταν όπως σήμερα. Οι Ε/κ δεν μπορούσαν τότε να διανοηθούν ότι υπήρχε κάτι άλλο να κάνουν πέραν του να ακολουθήσουν τη φυσιολογική πορεία τους και να αγωνιστούν για την Ένωση μετά από τρεις χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας. Αλλά, ακόμα και σήμερα, για τους Ελληνοκύπριους δεν είναι οι Τουρκοκύπριοι οι εχθροί. Και αυτό αποδεικνύεται κάθε μέρα.
