Και όμως συνέβη και αυτό… Ακούστηκαν και γράφτηκαν στα κοινωνικά δίκτυα και αρνητικά σχόλια για τις εξαιρετικές δηλώσεις του φιλέλληνα Αμερικανού γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ, που αφορούσαν την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από το νησί.
Διότι σου λένε ποιος είναι αυτός που θέλει να μας ξυπνήσει από το λήθαργο και από το …«όνειρο» ότι οι Τούρκοι είναι… αδέλφια μας. Και καλά… Από τον κατοχικό ηγέτη Ερσίν Τατάρ το περιμέναμε. Τι θα έλεγε ο υποτακτικός της ισλαμικής Τουρκίας, και εισηγητής της απαράδεκτης λύσης των «δύο κρατών»; Αλλά από τους «ελληνόφωνους» όχι. Δεν πίστευα αυτά που άκουσα, και τα οποία υποτίθεται ότι λέχθηκαν σε προσωπικό επίπεδο.
Ένας είπε ότι στον γερουσιαστή ‘οι Κύπριοι απόδημοι της Αμερικής λένε ψέματα για την κατάσταση στο νησί’ , σάμπως και ο ίδιος δεν βλέπει και δεν ακούει και δεν διαβάζει τι σχεδιάζει η κατοχική Τουρκία. Και ένας άλλος υποστήριξε ότι ο γερουσιαστής εκφράζει θέσεις που δεν ταυτίζονται με αυτές της κυπριακής κυβέρνησης, του Μεγάρου Μαξίμου και της πλειοψηφίας των κομμάτων στην Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι ευτύχημα, βέβαια, ότι οι θέσεις του κ. Μενέντεζ ΔΕΝ ταυτίζονται…
Αλλά, μισό λεπτό βρε άνθρωποί μου. Αμερικανός νομοθέτης είναι ο άνθρωπος, πρόεδρος μίας πανίσχυρης Επιτροπής της Γερουσίας, αρμόδιας για τις διεθνές σχέσεις, από την οποία παρελαύνουν όλοι οι ανώτεροι αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Άρα είναι και ένας ανεξάρτητος πολιτικός και άνθρωπος και βλέπει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Και πιο καθαρά από τους Ελληνοκύπριους πολιτικούς, ειδικά των κομμάτων (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) που υποστηρίζουν συνθηκολόγηση με την Τουρκία.
Και λογικό είναι οι θέσεις του κ. Μενέντεζ να είναι πιο καθαρές και πιο σοβαρές και πιο προχωρημένες, διότι γνωρίζει τον Ταγίπ Ερντογάν και από την καλή και από την ανάποδη. Ξέρει το ποιόν του ισλαμιστή προέδρου της Τουρκίας μέσα από τις πληροφορίες που συλλέγει το Κογκρέσο, και οι οποίες είναι πάντα ορθές.
Γνωρίζει επίσης καλύτερα από τον καθένα τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη γειτονιά μας. Και πιστεύει ότι μία κακή λύση στην Κύπρο, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Το Κυπριακό δεν θα «κλείσει» διότι ο απώτερος στόχος της κατοχικής δύναμης είναι ο έλεγχος όλης της Κύπρου.
Ο Αμερικανός γερουσιαστής έχει τιμήσει την Κύπρο και την Ελλάδα όσο κανένας άλλος ξένος πολιτικός και πρόσφερε ανεκτίμητη στήριξη και υποστήριξη στην Αθήνα και τη Λευκωσία όταν η Τουρκία απειλούσε με πόλεμο στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ. Τον γνωρίζουμε. Είναι από τους πολιτικούς που μάχονται για την κοινωνική Δικαιοσύνη, είναι άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων. Και αυτό φαίνεται και στους αγώνες που δίνει καθημερινά για τους ψηφοφόρους του, ανάμεσα στους οποίους χιλιάδες ομογενείς μας.
Είναι τυχερές η Ελλάδα και η Κύπρος που τον έχουν σύμμαχό τους. Και αυτό οφείλεται στη γνωστή ομάδα των Κυπρίων της Αμερικής, που δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να αγωνίζονται για την Πατρίδα. Βεβαίως οι «πανέξυπνοι» υποστηρικτές του αλήστου μνήμης σχεδίου Ανάν, τους θεωρούν γραφικούς, αλλά όταν επισκέπτονται την Κύπρο «ποδοπατούνται» για την εύνοια τους.
Αντιλαμβάνομαι ότι το ΑΚΕΛ αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα με τον γερουσιαστή. Για όσους δεν γνωρίζουν, επειδή είναι κουβανικής καταγωγής, παλεύει εναντίον των κομμουνιστών της Κούβας, των γνωστών και ως «ορφανών» του μακαρίτη του Κάστρο.
Το κουβανικό καθεστώς τον μισεί -και λογικό είναι- καθώς παραμένει ανυποχώρητος πολέμιος των «απογόνων» του Φιντέλ. Πολλοί άνθρωποι, που ανέβασαν τον ηγέτη της επαναστατικής Κούβας στα ύψη, ξεχνούσαν ή δεν ήθελαν να γνωρίζουν την αλήθεια: ότι επρόκειτο και συνεχίζει να είναι μία στυγνή δικτατορία. Και είναι εύκολο να την υμνείς όταν δεν υποφέρεις ο ίδιος και όταν δεν ζεις σε χώρες που στην πραγματικότητα είναι μία απέραντη φυλακή.
Οι Ακελικοί δεν εκτίμησαν ποτέ τους αγώνες του γερουσιαστή για την Κύπρο και την Ελλάδα, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Υπήρξε και η παρεξήγηση με το άνοιγμα της κυπριακής πρεσβείας στην Αβάνα και το γλυκό ήρθε και… έδεσε.
Αλλά και η ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού δεν τα πάει… χειρότερα από τους Ακελικούς. Βλέπετε έχει κόλλημα με την «όποια λύση» και ο Μενέντεζ με τη δράση του χαλά το αφήγημα του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου. Άλλωστε, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ… ξέρει καλύτερα απ’ όλους τα οφέλη της όποιας λύσης, που στην πραγματικότητα είναι μηδαμινά. Αλλά ο ίδιος «καλά την έχει»…
Με όλα τα παραπάνω, εύκολα θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το νησί, με τέτοιους πολιτικούς, δεν έχει καμία σωτηρία. Όταν ο κ. Νεοφύτου και το ΑΚΕΛ ομιλούν για «επανένωση» στην πραγματικότητα εννοούν λύση όπως την επιθυμεί η Τουρκία. Διότι είναι εντελώς «πλαστό» το ερώτημα διζωνική ή δύο κράτη. Και η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) είναι μία φιλοτουρκική διευθέτηση, πόσο μάλλον η πρόταση για «δύο κράτη».
Είναι τραγικό, επίσημα κυβερνητικά χείλη, να ζητούν από ξένους επισκέπτες να επιστρέψουν στις πατρίδες τους και να παλέψουν(!) για τη …διζωνική.
Είναι ακόμα πιο τραγικό, η κυπριακή κυβέρνηση, αλλά και η Αθήνα, να μην έχουν καμία άλλη πρόταση εκτός της φιλοτουρκικής διζωνικής. Την Κύπρο την έχουν χαντακώσει, χωρίς αμφιβολία, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί της. Και είναι οι ίδιοι διεφθαρμένοι πολιτικοί που θα αποδεχθούν διευθέτηση που θα δίνει με την υπογραφή τους περισσότερα δικαιώματα στην Τουρκία.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Θεωρώ ότι είναι δικαίωμα και των πολιτικών οι θερινές διακοπές. Μην τρελαθούμε κιόλας. Ναι, έχουν δικαίωμα. Φτάνει να πηγαίνουν στους τουριστικούς προορισμούς με ευπρέπεια και χωρίς να προκαλούν, διότι οι πολίτες είναι πιο ευαίσθητοι παρά ποτέ τους τελευταίους 18 μήνες. Οι πολιτικοί που προκάλεσαν είναι μία κατηγορία από μόνοι τους. Πρώτος και καλύτερος ήταν ο κ. Νεοφύτου, που έλειπε από την Κύπρο στις 20 Ιουλίου, ημέρα της μαύρης επετείου της τουρκικής εισβολής. Δεν ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί. Να παραιτηθεί ΔΕΝ περιμένει κανείς. Άλλωστε ούτε για πιο σοβαρά θέματα φεύγουν οι Κύπριοι πολιτικοί. «Εδώ είναι Κύπρος»…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιοι άλλοι πολιτικοί πήγαν διακοπές τις ημέρες των μαύρων επετείων; Διότι έφτασαν καταγγελίες, οι οποίες δυστυχώς είναι ανώνυμες. Όποιοι έχουν σχετικές πληροφορίες να μας πουν, διότι οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Επανέρχομαι στο μεγάλο ζήτημα των «χρυσών διαβατηρίων», ένα σκάνδαλο που άγγιξε άγρια τον πολιτικό και οικονομικό κόσμο της Κύπρου, τους δικηγόρους, τους λογιστές, τους κτηματομεσίτες και τους εργολάβους. Μερικοί στέλνουν μηνύματα και υποστηρίζουν ότι «δεν θέλουμε το καλό της Κύπρου». Η απάντηση είναι ότι αυτό ακριβώς επιθυμούμε: Το καλό της Πατρίδας. Το σκάνδαλο των «χρυσών διαβατηρίων» είναι ένα άλλο θέμα. Αύξησαν τον πλούτο τους διεφθαρμένοι άνθρωποι και είχαν οφέλη πολιτικοί και επαγγελματίες, που παρανόμησαν. Ερωτώ: Δεν μπορούσε να αντιγράψει η Κύπρος ένα άλλο σύστημα, που θα βοηθούσε το κράτος ως κράτος. Διότι τα «χρυσά διαβατήρια» έκαναν πιο πλούσιους τους συνήθεις ύποπτους, ανάμεσα τους και πολιτικούς.
