Στο παγκύπριο μνημόσυνο των αρχηγών του 55-59, την περασμένη Κυριακή, ο Πρόεδρος είπε ότι «αν πραγματικά θέλουμε μια ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού για την οποία αγωνιζόμαστε σκληρά να είναι βιώσιμη, αυτή θα διασφαλιστεί όχι μέσα από την αυτοκατάργηση, αλλά μέσα από τη γνώση και τον σεβασμό της ιστορίας μας».
Σπούδασα σε ένα ιησουίτικό πανεπιστήμιο πριν καμπόσα χρόνια. Ένα πράγμα που μου έμαθαν οι σπουδαίοι καθηγητές μου ήταν να διαβάζω πίσω από τις λέξεις και να αναλύω εξαντλητικά ένα κείμενο για να είμαι σε θέση ν’ ανακαλύπτω τα κίνητρα, τις προθέσεις και τις συχνά κεκαλυμμένες αλήθειες των συγγραφέων. Των όποιων συγγραφέων, αρχαίων, μεσαιωνικών ή και σύγχρονων. Διαβάζοντας, λοιπόν, τις πιο πάνω τρεις μόνο αράδες και ακολουθώντας τούτη τη Δυτική λογική [συχνά απούσα στην καθ’ ημάς Ανατολή] είπα να εφαρμόσω αυτά που διδάχτηκα αναλύοντας λέξη προς λέξη για να καταλάβω τι ήθελε αληθινά να πει ο ΠΤΔ. Το αντικείμενο για τις τρεις αράδες είναι η λύση!
αν πραγματικά
Η αμφισβήτηση τίθεται στην αρχή με τον εναντιωματικό σύνδεσμο «αν»! Δεν είμαστε σίγουροι, ούτε ίσως ειλικρινείς! Προτάσσεται δηλαδή ένα ερωτηματικό ως προς τη θέληση για λύση. Ο νοήμων ακροατής /αναγνώστης, αμέσως καταλαβαίνει ότι αυτό που ακολουθεί – το αντικείμενο- είναι υπό αμφισβήτηση. Συμπέρασμα: Προτάσσεται η αμφισβήτηση και προϊδεάζεται ο ακροατής /αναγνώστης πριν καν τεθεί το αντικείμενο.
θέλουμε
Χρήση οριστικής πληθυντικού του ρήματος θέλω. Το πλήθος, η μάζα, ο λαός, η πλειοψηφία [εμείς όλοι] έρχεται να στηρίξει την προηγούμενη αμφισβήτηση. Εμείς θέλουμε, η σύζευξη γίνεται άνετα με το αν! Η δύναμη του λαού [στην οποία υπακούει ο ΠΤΔ]. Η αμφισβήτηση ενισχύεται!
Ενδεχόμενη λύση
Καραμπινάτη και απροκάλυπτη αμφισβήτηση που αφορά στη λύση. Αυτή είναι «ενδεχόμενη», δηλαδή πιθανή, όχι σίγουρη. Ούτε κατονομάζεται. Είναι αμφιβόλου υπάρξεως και γένους, δεν έχει οντότητα, δεν προφέρεται, δεν είναι βέβαιη, είναι μελλοντική, μακρινή, αλλά κυρίως είναι αμφισβητούμενη και ενδεχόμενη. Η αμφισβήτηση ενισχύεται!
Αγωνιζόμαστε σκληρά για να είναι βιώσιμη
Αυτή η ανώνυμη λύση που μας προτείνουν δεν είναι βιώσιμη αφού [εμείς, ο ταλαίπωρος λαός, οι πολλοί] αγωνιζόμαστε σκληρά για να την κάνουμε βιώσιμη. Αφού δεν είναι βιώσιμη είναι καταστροφική, δε μας αφορά, γιατί να την επιδιώξουμε, γιατί να τη θέλουμε… Προφανώς δε θέλουμε μια λύση που δεν είναι βιώσιμη. Η κοινή λογική καταλαβαίνει ότι για να χρειάζεται τόσος πολύς κόπος και αγώνας για μια λύση που δεν έχει όνομα, είναι ασαφής και αβέβαιη σαφώς και δεν είναι βιώσιμη. Άρα είναι κακή. Δεν λέει όμως αν θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας…σασπένς
Αυτοκατάργηση
Έγκαιρη προειδοποίηση [όπως για καιρικά φαινόμενα] και απειλή: για να περάσει αυτή η κακή η λύση πρέπει πρώτα να αυτοκαταργηθούμε. Όχι να καταργηθούμε. Να αυτοκαταργηθούμε. Δηλαδή εμείς [που θα επιλέξουμε την προτεινόμενη λύση] θα καταλύσουμε το κράτος μας. Ιδίοις χερσί! Το κράτος μας που είναι η σωτηρία μας [όσο σαθρό και διεφθαρμένο και αν είναι]. Προσοχή λοιπόν, αν επιλέξουμε εμείς τη μη βιώσιμη, την ενδεχόμενη, αυτήν που δε θέλουμε πραγματικά, είναι το τέλος και η αυτοκαταστροφή! Δικό μας το φταίξιμο, όχι εκείνου! Ποντιοπιλατισμός στο απόγειο!
Γνώση και ο σεβασμός της ιστορίας μας
Αυτή η λύση που είναι ενδεχόμενη, αβέβαιη, που δεν εκφράζει το σύνολο, που δεν έχει όνομα, και την οποίαν αν επιλέξουμε αυτοκαταργούμεθα, είναι απότοκο ασέβειας και άγνοιας. Αυτοί που προτείνουν μια τέτοια λύση δεν ξέρουν ούτε σέβονται την ιστορία μας. Εμείς σεβόμαστε και ξέρουμε την ιστορία μας! Αυτοί που μας προτείνουν τη λύση είναι αυτοί που δεν ξέρουν ούτε σέβονται την ιστορία μας. Εμείς έν τζαι… Επαναφορά του γνωστού μοτίβου της «εχθρότητας» των ξένων.
Έλεος, λυπηθείτε μας. Ούτε μια θετική αναφορά, μια θετική κουβέντα για το τι μπορεί να προσκομίσει η λύση ΔΔΟ για τον τόπο. Τρεις αράδες, ξεκάθαρα αρνητικές και απειλητικές για την ενδεχόμενη λύση, γραμμένες από τον κειμενογράφο του προεδρικού για το συγκεκριμένο ακροατήριο, που έτσι και αλλιώς είναι αρνητικά τοποθετημένο για τη λύση. Η ίδια η ομιλία όμως θα μεταδοθεί από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου και την επομένη μέρα θα πάρει την εξέχουσα θέση της στον τύπο. Άρα το κοινό που θα διαβάσει εφημερίδα και τις δηλώσεις του Προέδρου θα ξέρει ότι αυτός ο Πρόεδρος αμφισβητεί με «ξεκάθαρο» τρόπο τη λύση που είναι έργο ανθρώπων που δεν ξέρουν ούτε σέβονται την ιστορία.
Τι θα έλεγε άραγε στους αγωνιστές του 55-59 ένας πρόεδρος που ειλικρινά θα ήθελε να έβλεπε την πατρίδα του επανενωμένη; Μετά τα ευχαριστήρια για την προσφορά τους στην πατρίδα θα τόνιζε ότι σήμερα 70 χρόνια μετά από τον δικό τους αγώνα, έχουν διαφοροποιηθεί οι συνθήκες και ότι αυτός [ως ΠΤΔ] έχει καθήκον να διαφυλάξει την ενότητα της πατρίδας. Για τον λόγο αυτό θα «αναλώσει άπαν των δυνάμεών του» και θα προχωρήσει πάραυτα, σε συνεννόηση με τα ΗΕ, [όχι με την Μέρκελ] σε συνομιλίες με απώτερο σκοπό τη λύση ΔΔΟ που θα διαφυλάξει το σύνολο της πατρίδας μας ξεκινώντας από το σημείο από το οποίο φύγαμε -από την πίσω πόρτα- πριν έξη χρόνια! Θα τους εξηγούσε ότι σήμερα, το 2023, αυτή είναι η οδός Ελευθερίας για όλο τον λαό της Κύπρου!
Ελεύθερα, 4.6.2023
