Όσοι νεφελοβατούν και πιστεύουν ότι οι έρευνες της Επιτροπής Δεοντολογίας και Προστασίας Αθλητισμού για τα χειραγωγημένα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο και διαφθορά στο άθλημα, θα οδηγήσουν εγγυημένα κάπου, μάλλον θα πρέπει να κάνουν δεύτερες σκέψεις.
Εκεί οδηγούν τα δεδομένα και τα γεγονότα. Βλέπετε, η ακολουθούμενη διαδικασία ποσώς διασφαλίζει ότι μια υπόθεση θα υποστηρίζεται επαρκώς με μαρτυρικό υλικό και θα έχει υψηλά ποσοστά καταδίκης στην περίπτωση που καταχωρισθεί σε δικαστήριο.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να σημειώσουμε πως η Επιτροπή Δεοντολογίας δεν έχει ανακριτικές εξουσίες, παρά μόνο ερευνητικές. Γι’ αυτό και διορίζει ερευνώντες λειτουργούς και όχι ποινικούς ανακριτές. Έτσι, λοιπόν, όταν ένας ερευνών λειτουργός ολοκληρώσει το έργο του και λάβει μαρτυρίες, το πόρισμα του διαβιβάζεται στη Νομική Υπηρεσία.
Η τελευταία αν αποφασίσει πως υπάρχει γερή υπόθεση, τότε με τη σειρά της την προωθεί στην Αστυνομία για διενέργεια ανακριτικού έργου. Μόλις η Αστυνομία ολοκληρώσει τον δικό της φάκελο, τότε τον στέλνει πίσω στη Γενική Εισαγγελία που αποφασίζει αν θα ασκηθεί ποινική δίωξη ή όχι. Αυτό το πηγαινέλα των φακέλων ποινικών υποθέσεων εξυπακούει και καθυστέρηση. Μέχρι, λοιπόν, να καταλήξει στο δικαστήριο πιθανόν οι μάρτυρες κατηγορίας να αλλάξουν… άποψη και θέση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή, ο Χάρης Σαββίδης που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου με τις καταγγελίες του, είπε πως δύο μάρτυρες δέχθηκαν βομβιστική επίθεση μια ημέρα πριν το ραντεβού που είχε δώσει μαζί τους για να του δώσουν μαρτυρία. Πόσο σίγουροι μπορεί να είμαστε ότι οι αποδέκτες αυτών των εγκληματικών ενεργειών, θα καταθέσουν στο δικαστήριο;
Άλλωστε, έχουμε δει πολλές ποινικές υποθέσεις, καλά στημένες, να πέφτουν σαν χάρτινος πύργος λόγω μεταστροφής 180 μοιρών των μαρτύρων κατηγορίας. Ο χρόνος που παρήλθε τους έκανε να «ξεχάσουν» ή έδωσε ευχέρεια σε κάποιους για να τους… μεταπείσουν.
Τα στατιστικά, εξάλλου, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τους χειραγωγημένους αγώνες, μιλούν. Η Αστυνομία από το 2011 μέχρι και σήμερα έχει λάβει 96 φακέλους από την UEFA για παιχνίδια με αξιοπερίεργη στοιχηματική δραστηριότητα. Το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Μόλις τρεις υποθέσεις προωθήθηκαν για ποινική δίωξη και αφορούν στοιχήματα από ποδοσφαιριστές και αθλητικούς παράγοντες. Δύο άλλοι φάκελοι υποθέσεων παραδόθηκαν από την Αστυνομία στην Επιτροπή Δεοντολογίας και Προστασίας Αθλητισμού για διερεύνηση, ενώ ένας φάκελος έχει παραληφθεί πρόσφατα και βρίσκεται στα αρχικά στάδια της διερεύνησης.
Ακόμα και όπλα που είναι στη διάθεση των Αρχών είναι ανενεργά. Πάρτε, για παράδειγμα, τις προσπάθειες για καταπολέμηση χειραγώγησης αγώνων. Το 2020 η Βουλή ψήφισε το νέο Νόμο προκειμένου οι παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων να είναι νόμιμες. Η τροποποίηση της νομοθεσίας προωθήθηκε ακριβώς με στόχο το ξήλωμα αυτών των κυκλωμάτων που δρουν στο ποδόσφαιρο. Παραμένει σε αχρησία, όμως, καθώς οι πάροχοι (εταιρείες τηλεφωνίας) δεν διαθέτουν την τεχνολογική υποδομή ώστε να καταγράφονται οι κλήσεις.
Συνοψίζουμε: Δεν υπάρχουν ανακριτικές εξουσίες σε μια ερευνητική επιτροπή, η νομοθεσία δεν έχει αλλάξει για να μπορούν οι διάφορες επιτροπές να επιτελέσουν ανακριτικό έργο, χάνεται πολύτιμος χρόνος και συνάμα μαρτυρίες, ενώ την ίδια στιγμή «όπλα» παραμένουν στο συρτάρι. Κι επειδή όλα αυτά είναι καλά γνωστά εδώ και χρόνια, αλλά τίποτα δεν αλλάζει, είναι ηλίου φαεινότερο πως λείπει η βούληση από εκτελεστική και νομοθετική εξουσία.
Και για να κλείσουμε μιλώντας στην ποδοσφαιρική διάλεκτο της Κύπρου, όσοι έχουν μεγάλες προσδοκίες, ας… κάτσουν την μάππα χαμαί.
