ΜΙΑ εξέλιξη, που είναι αρνητική και γι αυτό δεν μπορεί ποσώς να υποβαθμιστεί, συνιστά αυτό που μεταδόθηκε από τα κατεχόμενα. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν, υπήρξε συναίνεση μεταξύ του «υπουργού παιδείας», Ναζίμ Τσαβούσογλου και της Ομοσπονδιακή Υπουργό Παιδείας και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης του Πακιστάν, Rana Tanveer Hussain, για την υπογραφή μνημονίου συνεννόησης στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι δύο συναντήθηκαν στο πλαίσιο της 4ης συνάντησης του Διοικητικού Συμβουλίου του Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας, που έγινε πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη. Προφανώς στην εξίσωση αυτής της προσυμφωνίας μπαίνει και το γεγονός ότι σχεδόν 2.300 Πακιστανοί φοιτητές σπουδάζουν σε «πανεπιστήμια» του ψευδοκράτους. Ο Τσαβούσογλου ισχυρίσθηκε ότι είναι καθήκον τους να φέρουν τα «πανεπιστήμια των δύο χωρών πιο κοντά μέσω της συνεργασίας τους». Με ό,τι αυτό σημαίνει.
ΑΠΟ πλευράς του ψευδοκράτους αναφέρεται ότι «είναι έτοιμοι να υπογράψουν το μνημόνιο συνεννόησης, είτε στη Λευκωσία είτε στο Ισλαμαμπάντ, μετά την προκαταρκτική μελέτη των εμπειρογνωμόνων…». Τούτο σημαίνει ότι τίποτε δεν έχει ακόμη τελειώσει. Τούτο σημαίνει πως υπάρχει χρόνος για να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη. Το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος της αποσχιστικής οντότητας έσπευσε να διαφημίσει την «επιτυχία» του, αυτό προσφέρει χρόνο στην Κυπριακή Δημοκρατία να κινηθεί διμερώς αλλά και μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να σταματήσει την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ του Πακιστάν και του κατοχικού καθεστώτος. Πρέπει να σημειωθεί, με βάση τα όσα μεταδίδονται από τα κατεχόμενα, ότι η Πακιστανή Υπουργός δήλωσε ότι θα δώσουν μια ευκαιρία στη διεύρυνση της συνεργασίας τους στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και είναι έτοιμοι να κάνουν τα απαραίτητα βήματα.
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ τις στενές σχέσεις του Πακιστάν με την κατοχική Τουρκία. Ξέρουμε ότι διαχρονικά πως όποτε αναφέρεται το ενδεχόμενο αναγνώρισης της αποσχιστικής οντότητας, ένας είναι, βασικά, ο… συνήθης ύποπτος. Αναφέρεται κυρίως το Πακιστάν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως θα αναμένουμε το μοιραίο. Θα αναμένουμε την στιγμή της ανακοίνωσης της αναγνώρισης του ψευδοκράτους.
ΤΟΣΟ η Τουρκία όσο και το Πακιστάν γνωρίζουν πως αυτό προφανώς και δεν είναι εύκολο να γίνει. Εάν ήταν εύκολο θα είχε γίνει προ πολλού. Δεν έγινε επειδή υπάρχουν δυσκολίες, κυρίως από την πλευρά του Πακιστάν. Στο Ισλαμαμπάντ, ξέρουν πως μια τέτοια κίνηση θα έχει κόστος για τη χώρα. Καταρχήν σε σχέση και με άλλες μουσουλμανικές χώρες. Πρωτίστως, όμως, από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η διατάραξη των σχέσεων Ε.Ε.- Πακιστάν θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις για το Ισλαμαμπάντ. Πολιτικές και οικονομικές. Αυτό, όμως, δεν πρέπει να μας εφησυχάζει ποσώς.
