Εξήντα τρία χρόνια γιορτάζει την ερχόμενη Κυριακή αυτή η δύσμοιρη χώρα φροντίζοντας συχνά- πυκνά σε αυτή την πορεία της ιστορίας της, να αυτοεπιβεβαιώνεται πώς δεν είναι και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ένα φυσιολογικό κράτος. Προτιμά, ως χώρα, να μένει βυθισμένη στην ίδια μιζέρια, κουβαλώντας διαχρονικά τα ίδια μυαλά και τις ίδιες νοοτροπίες. Από τον Μακάριο στον Νίκο Χριστοδουλίδη θα μπορούσε να πει κάποιος πώς άλλαξαν πολλά. Μπορεί όμως και όχι…
Το θέμα που προέκυψε γύρω από το αίτημα καταβολής υπερωριών στην Δόξα Κωμοδρόμου για την άσκηση των καθηκόντων της θέσης του αναπληρωτή Κυβερνητικού Εκπροσώπου ως αποσπασμένης από το Πανεπιστήμιο Κύπρου, είναι μια ακόμα απόδειξη για το πώς κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Ούτε ο τρόπος διαχείρισης των καταστάσεων, αλλά ούτε και ο τρόπος με τον οποίο οι εκάστοτε κυβερνώντες αντιμετωπίζουν τον λαό, θεωρώντας τον ότι μπορεί να τρώει αμάσητο το σανό που του προσφέρουν. Μετά από ένα περίπου δεκαήμερο που γινόταν σούσουρο με τις υπερωρίες για παρουσία σε κηδείες και μνημόσυνα και αφού η Δόξα Κωμοδρόμου υπέβαλε την παραίτηση της, βγήκαν και οι εκπρόσωποι του Προεδρικού να μας πουν πώς το θέμα έχει κλείσει. Έγινε λάθος διαχείριση χωρίς δόλο, μας είπε και ο Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης και ο Βίκτωρας Παπαδόπουλος στα τηλεοπτικά κανάλια που βγήκαν για δηλώσεις. Ο τελευταίος μάλιστα δήλωσε πώς η παραδοχή του λάθους σημαίνει και ανάληψη πολιτικής ευθύνης.
Ευτυχώς η πολιτική ευθύνη δεν έχει ανθρώπινη μορφή και λόγο διότι θα σηκωνόταν όρθια για να μας δώσει δυο χαστούκια να φέρουμε το νου μας προτού ίδια σαλτάρει στο κενό για να μην ακούει άλλα. Ούτε ποιος αποφάσισε, ούτε ποιος έδωσε οδηγίες ούτε τίποτε άλλο έχει σημασία για κάποιους εκεί στον λόφο του Προεδρικού. Έφυγε η Δόξα από το Προεδρικό- κατ’ ακρίβεια πήγε πίσω στο Πανεπιστήμιο- ανακοίνωσε και τον αντικαταστάτη της χθες ο Πρόεδρος και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ο δε Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξαφανισμένος. Ωσάν όλα αυτά να έγιναν σε μια άλλη χώρα, σε ένα άλλο κράτος, σε κάποιο άλλο πλανήτη και δεν αφορούν το ίδιο. Το πολύ- πολύ να βγει κάποια στιγμή να μας κάνει κηρύγματα περί ανθρωποφαγίας όπως έγινε και με τις περιπτώσεις των συμβούλων στο Προεδρικό και τα Υπουργεία. Σάμπως και δεν είναι ο ίδιος και οι αποφάσεις της Κυβέρνησης του που εκθέτουν αυτούς τους τους ανθρώπους και τους μετατρέπουν σε βορά του αφηνιασμένου πλήθος των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.
Έτσι όμως έμαθαν οι κατέχοντες την εξουσία να λειτουργούν σε αυτό τον τόπο.
Από το 1960 μέχρι σήμερα μεσολάβησε μια τουρκική εισβολή, της οποίας προηγήθηκε ένα πραξικόπημα και μια ταραγμένη περίοδος που χάραξε βαθιά την μετέπειτα πορεία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πόσο μας άλλαξαν αυτά; Οι πληγές που άφησαν είναι έντονα χαραγμένες ακόμα στη συλλογική μνήμη αυτού του λαού. Σε κάποιους είναι ακόμα ανοικτές και αιμορραγούν κατά καιρούς. Πόσοι δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για τα εγκλήματα που έγιναν και ποια ευθύνη αναλήφθηκε; Όλα καλύφθηκαν με ένα κλάδο ελαίας για να μπορούν να ζουν κάποιοι καλά και κάποιοι άλλοι πάντα καλύτερα.
Έγινε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, χάθηκαν περιουσίες και έκλεισαν σπίτια. Πτώχευσαν κάποιοι αλλά πλούτισαν κάποιοι άλλοι,. Υπήρξε ανάληψη πολιτικής ευθύνης; Σιγά που θα αναλάμβανε κάποιος πολιτική ευθύνη επειδή κάποιοι έκλεβαν ένδοξα επενδύοντας στην αφέλεια και την καλοπροαίρετη φιλοδοξία κάποιων άλλων.
Έπεσε ένα αεροπλάνο, χάθηκαν τόσες ψυχές και μαυροφόρησαν τόσα σπίτια. Παραιτήθηκε κάποιος;
Ανατινάχθηκε μια στρατιωτική βάση στο Μαρί, χάθηκαν 13 ζωές και μια ολόκληρη χώρα ταράχθηκε συθέμελα. Πόσες παραιτήσεις με ανάληψη πολιτικής ευθύνης είχαμε;
Κλείσιμο Συνεργατισμού, κλείσιμο τραπεζών, χρυσά διαβατήρια, σκάνδαλα διαφθοράς και πάει λέγοντας. Η ίδια σταθερή πορεία προς το τέλμα και την απαξίωση.
Από τον Μακάριο στον Χριστοδουλίδη, μερικές δεκαετίες σκανδάλων δρόμος. Εξήντα τρία χρόνια μετά, παραμένουμε σταθερά θεατές στο ίδιο έργο…
