Από τις προηγούμενες εβδομάδες ήθελα να γράψω για την έχθρα, γιατί έτσι εισπράττω εγώ την κατάσταση, που επικρατεί μεταξύ Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας και Οργανισμού Κρατικών Υπηρεσιών Υγείας και γράφω με πλήρη ειλικρίνεια και σεβασμός προς όλους τους καλούς μου συνεργάτες και στους δύο οργανισμούς. Ως άνθρωπος που κινείται εξάλλου στον τομέα της Υγείας από τον περασμένο Αύγουστο ζω «από μέσα», ας το πούμε έτσι τα όσα συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Ο ΟΚΥπΥ, έχει φθάσει στο σημείο να απαιτεί, πίσω από τις κλειστές πόρτες, να του καλύψει πάνω κάτω το Ταμείο του ΓεΣΥ το κόστος των μισθών των χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων που του φόρτωσαν και το κόστος των οικονομικών κινήτρων που ο ίδιος ο οργανισμός αποφάσισε να δώσει σε γιατρούς και άλλους, προκειμένου να συγκρατήσει την μαζική φυγή τους από το δημόσιο.
Ο ΟΑΥ από πλευράς του, δεν φαίνεται να έχει κατανοήσει πλήρως τις υποχρεώσεις του έναντι των κυπρίων πολιτών/δικαιούχων του ΓεΣΥ, και μετρά έναν έναν τους ασθενείς της Κυπερούντας, του Κάτω Πύργου, της Πόλης Χρυσοχούς προκειμένου να πληρώσει μόνο όσα νομίζει για την λειτουργία των αντίστοιχων νοσοκομείων και κέντρων Υγείας ανεξαρτήτως του πραγματικού κόστους λειτουργίας τους.
Μπορώ να συνεχίσω και να γράφω παραδείγματα για τη στάση και των δύο οργανισμών αλλά μάλλον θα ήταν πολύ κουραστικό. Για εμένα είναι και απογοητευτικό γιατί κάποια πράγματα είναι αυτονόητα. Ο ΟΚΥπΥ έχει τα χίλια δίκαια όταν διεκδικεί κάλυψη εξόδων τα οποία προκύπτουν από υπηρεσίες που προσφέρει και ο ιδιωτικός τομέας, δεν, λόγω κόστους. Η λειτουργία των κέντρων υγείας σε απομακρυσμένες περιοχές είναι μια από αυτές τις υπηρεσίες, τις οποίες ο ΟΑΥ οφείλει να καλύπτει αφού μέσω αυτών εξασφαλίσει την κάλυψη των αναγκών δικαιούχων του ΓεΣΥ που ζουν στις περιοχές αυτές.
Ο ΟΚΥπΥ έχει επίσης δίκαιο να διεκδικήσει για πολλά άλλα από τον ΟΑΥ αλλά έκανε το λάθος, και θα το γράψω στην κυπριακή, «να κολλήσει κλάμα» και να ξεπεράσει τα όρια. Είναι γεγονός ότι με τον νέο τρόπο αποζημίωσης των νοσοκομείων του ΓεΣΥ, ο ΟΚΥπΥ χάνει €40 εκατομμύρια από τα υπολογιζόμενα έσοδα του. Είναι γεγονός όμως ότι αντίστοιχα ποσά χάνουν και ιδιωτικά νοσηλευτήρια του ΓεΣΥ. Δεν μπορεί ο ΟΚΥπΥ να αποτελεί εξαίρεση. Όταν μας λένε από τον ΟΚΥπΥ «γιατί να πρέπει μόνο τα δημόσια νοσοκομεία να περιθάλπουν ηλικιωμένους και παθολογικά περιστατικά, ο ΟΚΥπΥ είναι μόνο ένας από τους παρόχους του ΓεΣΥ» να το εννοούν γιατί και στην περίπτωση των αποζημιώσεων ο ΟΚΥπΥ είναι μόνο ένας από τους παρόχους του ΓεΣΥ.
Από την άλλη ο ΟΑΥ πρέπει να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες του ΟΚΥπΥ και αυτά που οφείλει να τα δώσει. Δεν αρνήθηκε ο ΟΑΥ, η αλήθεια να λέγεται. Ωστόσο μάλλον πρέπει η διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο οργανισμών να διεξαχθεί με καλή πίστη και διάθεση. Αυτά τα δύο συστατικά δεν υπάρχουν και αυτό είναι γεγονός.
Ευθύνη φέρουν και οι δύο οργανισμοί για την κατάσταση. Κι αυτό, είναι γεγονός. Και ο ΟΑΥ και ο ΟΚΥπΥ πρέπει να κατανοήσουν κάποια πράγματα:
Πρώτον, ο ΟΑΥ οφείλει να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες του χωρίς να σκέφτεται μόνο λογιστικά αλλά να έχει πάντα προτεραιότητα τους δικαιούχους του ΓεΣΥ.
Δεύτερον ο ΟΚΥπΥ πρέπει να καταλάβει ότι αν δεν τολμήσει να αλλάξει την νοοτροπία εντός των δημόσιων νοσηλευτηρίων, χαΐρι δεν θα βρει και θα συνεχίσει να ζητά από το κράτος και τον ΟΑΥ χρήματα για να τα βγάλει πέρα. Αν κάποιοι από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία σας κύριοι στον ΟΚΥπΥ εξακολουθήσουν να δένουν ηλικιωμένους στα κρεβάτια τους και αυτό τον χειμώνα, σίγουρα τα έσοδα σας δεν θα αυξηθούν. Οι συντεχνίες αυτό το κατάλαβαν;
