Καθώς εντείνονται οι βομβαρδισμοί στη Λωρίδα της Γάζας οι Ισραηλινοί θέλουν εκκένωση της περιοχής, ώστε να προκληθούν όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα. Ακόμη και σε καιρό ειρήνης η μετακίνηση τόσων ανθρώπων θα ήταν ένας άθλος.

Εν καιρώ πολέμου, αυτό είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Όχι μόνο γιατί οι δίοδοι διαφυγής είναι ελάχιστοι, αλλά κυρίως γιατί καμιά χώρα δεν είναι πρόθυμη να δεχτεί τις χιλιάδες των Παλαιστίνιων προσφύγων.

Μια αναμενόμενη στάση από τις χώρες της Δύσης που τα τελευταία χρόνια υψώνουν όλο και μεγαλύτερους φράκτες για να σταματήσουν την είσοδο ανεπιθύμητων νεοφερμένων στο έδαφος τους. Ειδικά, μετά την τρομακτική σφαγή του περασμένου Σαββάτου δύσκολα οι πόρτες της Ευρώπης θα ανοίξουν.

Το ίδιο σφραγισμένη είναι και η πόρτα των αραβικών κρατών. Θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη αλληλεγγύη μπροστά στο δράμα που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι. Και όμως. Εκτός από μερικά λόγια συμπαράστασης που ακούστηκαν, οι αραβικές χώρες κρατούν αποστάσεις και μάλιστα μεγάλες.

Καμιά αραβική χώρα δεν φάνηκε πρόθυμη να φιλοξενήσει Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Επιπλέον, λαμβάνουν μέτρα προκειμένου να μην συμβεί αυτό. Ιορδανία, Συρία και Αίγυπτος βρίσκονται σε επιφυλακή και ενισχύουν τα σύνορά τους με το Ισραήλ, ενώ μάλιστα η τελευταία κάνει τα πάντα για να τους αποτρέψει να φτάσουν στο έδαφός τους. «Η Αίγυπτος δεν θα επιτρέψει το ζήτημα να διευθετηθεί εις βάρος της», υπογράμμισε κυνικά ο πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο οι Παλαιστίνιοι να ωθηθούν στο Σινά.

Ξενίζει κανένα αυτή η στάση; Μάλλον όχι. Από τότε που ξεκίνησε η διαμάχη Ισραηλινών και Παλαιστινίων τα αραβικά κράτη εκμεταλλεύτηκαν το παλαιστινιακό ζήτημα με ένα τυχοδιωκτικό τρόπο, που εξυπηρετούσε μόνο τα συμφέροντά τους. Έκαναν σημαία τους το ζήτημα για να επιτεθούν στο Ισραήλ, έβαλαν εμπόδια στις ειρηνευτικές διαδικασίες και στη συνέχεια το υποβάθμισαν όταν αντιλήφθηκαν πως δεν είχαν κανένα λόγο να το συντηρούν.

Εξίσου προβληματική παραδοσιακά και η στάση τους για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Αν και χιλιάδες από αυτούς φιλοξενούνται σε Λίβανο, Ιορδανία και Συρία ποτέ δεν ήταν καλοδεχούμενοι. Σε κάποιες περιόδους υπέστησαν διώξεις, ενώ ποτέ δεν τους δόθηκε η υπηκοότητα. Όπως ποτέ δεν ήταν καλοδεχούμενοι και στις υπόλοιπες αραβικές χώρες, ακόμη και στις πλούσιες, την ίδια μάλιστα αυτές, που κουνούν το δάχτυλο επικριτικά στη Δύση για τη στάση που κρατά απέναντι στο μεταναστευτικό.

Όσο θα διαρκεί η κρίση θα ασκείται πίεση στα αραβικά κράτη να δείξουν κάποιο βαθμό αλληλεγγύης με την παλαιστινιακή υπόθεση. Ας μην έχουν αυταπάτες οι Παλαιστίνιοι πως θα δουν κάτι ουσιαστικό πέρα από δηλώσεις ότι στέκονται στο πλευρό τους. Έτσι, ήταν πάντα η κατάσταση και δεν θα αλλάξει τώρα.