Όλες οι διεθνείς αξιολογήσεις αναγνωρισμένων σωμάτων που γίνονται για να διαπιστωθεί σε ποιο βαθμό είμαστε κράτος της προκοπής, καταλήγουν σε πανομοιότυπα συμπεράσματα. Ανέλεγκτο θεσμών, αδιαφάνεια, καταστάσεις που συντηρούν τη διαφθορά…
Είναι γι΄ αυτούς τους λόγους που ο Κύπριος πολίτης εναποθέτει πολλές φορές τις όποιες ελπίδες του στην τέταρτη εξουσία. Στους δημοσιογράφους. Οι τελευταίοι, όταν ο αξιωματούχος δεν νοιώθει καμιά υποχρέωση να δώσει αυτοβούλως εξηγήσεις, και -καλή ώρα- δεν του το επιβάλλει κάποιο άρθρο Συντάγματος, καλούνται να ασκήσουν έλεγχο στο πλαίσιο του λειτουργήματος. Να μεριμνήσουν να λάβουν απαντήσεις για να τις δημοσιεύσουν, να υπηρετήσουν τη διαφάνεια και να ενημερώσουν τον απλό πολίτη.
Με τα χρόνια κάποιοι αξιωματούχοι έχουν αναπτύξει μηχανισμούς για να αποφεύγουν τους λειτουργούς του Τύπου. Χαρακτηριστικό είναι το σύστημα που έχουν σηκώσει οι πλείστοι με τις συνεντεύξεις. Όταν τους γίνει πρόταση, αποφεύγουν να βρεθούν τετ α τετ με έναν δημοσιογράφο. «Στείλτε μου τις ερωτήσεις και θα τις απαντήσω γραπτώς» είναι η προσφιλής απάντηση κατά την τελευταία –τουλάχιστον- δεκαετία.
Φυσικά αυτή η τακτική έχει ένα και μόνο στόχο. Να χάσει ο δημοσιογράφος το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Υπάρχει χαρακτηριστική περίπτωση αξιωματούχου που όταν έλαβε γραπτώς ερωτηματολόγιο, το έστειλε πίσω διαγράφοντας την καυτή ερώτηση. Αν και αυτή η τακτική δεν είχε πέραση, εντούτοις η πρόθεση ήταν εμφανής.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο ανώτερος διορισμένος λειτουργός του δημοσίου, επιλέγει σε ποιόν δημοσιογράφο θα μιλήσει. Σε άλλες περιπτώσεις, μάλιστα, όταν ο δημοσιογράφος τηλεφωνεί στον αξιωματούχο για να υποβάλει 2-3 ερωτήσεις επί καίριων θεμάτων επικαιρότητας, η κλήση του παραδόξως μένει αναπάντητη. Και προς μεγάλη έκπληξη του ρεπόρτερ, δέχεται στο καπάκι τηλεφώνημα από συνεργάτη του «ελεγχόμενου». «Είναι σε σύσκεψη, τι τον θέλετε;» είναι η αγνή (τάχατες) ερώτηση προς τον δημοσιογράφο.
Άλλοι, πάλι, όταν ο λειτουργός του Τύπου μυριστεί κάποια είδηση και τους υποβάλει σχετικό ερώτημα, επιφυλάσσονται να του απαντήσουν και διοχετεύουν εν τέλει την αποκάλυψη σε… ασφαλή κανάλια επικοινωνίας, στην προσπάθειά τους το θέμα να αναδειχθεί με τον τρόπο που αυτοί θέλουν.
Αλησμόνητη, θα μείνει η περίπτωση πρώην ανώτερου άρχοντα του κλάδου του που σε διαφορετικές περιπτώσεις, καλούμενος να μιλήσει για τις ενέργειές του επί θητείας του, απάντησε ισάριθμες φορές ότι ξέχασε. Βέβαια, η αμνησία του καταγράφηκε σε ρεπορτάζ, ενώ ο συντάκτης υπενθύμισε στον «ξεχασιάρη» πώς ακριβώς είχε χειριστεί το θέμα.
Όπως και να ΄χει αυτές οι φτηνές τακτικές έχουν δημοσιογραφικά αντίδοτα και ο αναγνώστης του ρεπορτάζ μπορεί πάντα να καταλάβει αν αυτά τα τερτίπια έχουν πέραση σε κάποιο βαθμό ή όχι. Αλλά ακόμα κι αν έχουν πέραση, ο οποιοσδήποτε μπορεί να αντιληφθεί το παιχνίδι.
Όλα τα πιο πάνω μας τα θύμισε και η στάση της Ανεξάρτητης Αρχής Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων κατά της Αστυνομίας (ΑΑΔΙΠΑ). Μέλος συντεχνίας αστυνομικών απεκάλυψε στη Βουλή ότι υπάρχει ασυμβίβαστο με στέλεχος της ΑΑΔΙΠΑ («αξιωματικός που δούλευε εναντίον του οργανωμένου εγκλήματος το 2019 σήμερα κατηγορείται για πειθαρχικό αδίκημα γιατί ο γιος μέλους της ΑΑΔΙΠΑ έχει συλληφθεί για οργανωμένο έγκλημα»).
Η ΑΑΔΙΠΑ επέλεξε να τοποθετηθεί με ανακοίνωση (μέσω του ΚΥΠΕ, προφανώς γιατί η επίσημη ιστοσελίδα της δεν ενημερώνεται). Βλέπετε, εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο κανείς δεν βγαίνει επίσημα να μιλήσει από την Αρχή. Κι αντί να θορυβηθούν και να μας πουν ότι θα διερευνήσουν το θέμα, μας ανέφεραν ότι δεν είχαν καμία επίσημη σχετική καταγγελία για μέλος τους. Ένα ακόμα από τα γνωστά τερτίπια, που επιστρατεύουν κάποιοι ανεπιτυχώς…
