ΓΟΝΕΙΣ και εκπαιδευτικοί ανέδειξαν προ ημερών την ανάγκη για νέες πρακτικές και μέτρα στήριξης των ατόμων, ιδίως των παιδιών, με αυτισμό. Τα είπαν στη διάρκεια της συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Είναι ένα θέμα, που συζητείται ξανά και ξανά, χωρίς ωστόσο να λαμβάνονται αποφάσεις. Οι πολιτικές που διαμορφώθηκαν στο παρελθόν χρειάζονται επικαιροποίηση. Το μοντέλο είναι ξεπερασμένο. Πολλά παιδιά μετά το 15ο χρόνο της ηλικίας τους εγκαταλείπουν την εκπαίδευση. Πολλοί οι λόγοι, οι περισσότεροι προφανείς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, τα οποία παρουσίασε το Υπουργείο Παιδείας, φέτος φοιτούν στα σχολεία 858 παιδιά που εμπίπτουν στο φάσμα του αυτισμού, εν των οποίων τα 184 παιδιά φοιτούν σε ειδικά σχολεία, 250 παιδιά σε ειδικές μονάδες και 424 παιδιά μέσα στην γενική τάξη. Τι συμβαίνει στα σχολεία; Σύμφωνα με την Μύρια Βασιλείου, Πρόεδρος της ΠΟΕΔ, η στελέχωση δεν γίνεται στη βάση των αναγκών των παιδιών, αλλά στη βάση οικονομικών κριτηρίων, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ικανοποιητικός αριθμός, ούτε εκπαιδευτικών, ούτε ψυχολόγων για τη στήριξη αυτών των μαθητών. Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ, Δημήτρης Ταλιαδώρος, είπε πως πέραν από τις βελτιώσεις που χρειάζονται οι δομές, θα πρέπει να γίνονται και διορισμοί στο εκπαιδευτικό προσωπικό.
ΕΙΝΑΙ προφανές πως, σύμφωνα με τον Σύνδεσμο για Άτομα με Αυτισμό, Χρίστο Ξενοφώντος, υπάρχουν αρκετές ελλείψεις όσον αφορά την κρατική πρόνοια για άτομα με αυτισμό και τις οικογένειές τους. Τι χρειάζεται; Είναι προφανές πως υπάρχει ανάγκη για μακροπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη πολιτική. Υπάρχει ανάγκη για την κατάρτιση σχεδίου Εθνικής Στρατηγικής για τον αυτισμό.
ΕΧΕΙ αναφερθεί πως ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις για να διαμορφωθεί αυτή η στρατηγική. Αυτά, όμως, ειπώθηκαν και τον Φεβρουάριο του 2022, όταν το θέμα αυτό συζητήθηκε στην ίδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Συζητήθηκαν και τότε, όπως αναφέρθηκε, ζητήματα εθνικής στρατηγικής για ενιαία αντιμετώπιση των θεμάτων που άπτονται της φροντίδας και κοινωνικής ένταξης ατόμων με αυτισμό. Κατά τη συζήτηση αναδείχθηκαν προβλήματα που γεννά η περιπλοκότητα των διαδικασιών, οι διακρίσεις στην καταβολή επιδομάτων και οι ελλιπείς παροχές από πλευράς του κράτους, για τη στήριξη των ατόμων με αυτισμό, τόσο στην παιδική ηλικία, αλλά κυρίως μετά τα 21 έτη, όταν ολοκληρώνεται και η φοίτηση στα Ειδικά Σχολεία. Και σήμερα τι συζητούνται; Τα ίδια θέματα. Λύσεις χρειάζονται και όχι συνεδριάσεις και συζητήσεις.
