Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ερμηνεύσει κάποιος τα όσα διαδραματίστηκαν την περασμένη Πέμπτη στην κυπριακή Βουλή, στο πλαίσιο της συζήτησης για την ψήφιση του νομοσχεδίου που αφορά την υιοθέτηση του αναθεωρημένου Χάρτη των Ευρωπαϊκών Πολιτικών Κομμάτων για μια μη Ρατσιστική και χωρίς Αποκλεισμούς Κοινωνία.
Το κύριο μήνυμα όμως του όλου σκηνικού είναι ένα: Η ακροδεξιά είναι εδώ και απειλεί όταν ισχυροποιηθεί να δείξει το αληθινό της πρόσωπο. Αυτό ως μια ευγενική υπενθύμιση προς την κοινωνία και τους πολίτες της…
Ανέβηκαν οι τόνοι, όπως διαβάσαμε στα σχετικά ρεπορτάζ για τη συζήτηση του θέματος στην Βουλή, όταν ο πρόεδρος του ΕΛΑΜ Χρίστος Χρίστου πήρε το λόγο και οδήγησε τη συζήτηση στο θέμα του μεταναστευτικού. Ο έτερος βουλευτής του κόμματος Λίνος Παπαγιάννης, παρέθεσε και στοιχεία που αφορούν τους αριθμούς των μεταναστών στην Κύπρο.
Ο Χρίστος Χρίστου είπε, σχολιάζοντας το περιερχόμενο του νομοσχεδίου, ότι «πρόκειται για ένα μανιφέστο που καταρτίστηκε από μια περιθωριακή ομάδα, που απαρτίζεται από πράσινους, αριστερούς και κομμουνιστές» και το Κοινοβούλιο δεν έχει υποχρέωση να το υιοθετήσει». Η υπεράσπιση δηλαδή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι για κάποιους μανιφέστο περιθωριακών ομάδων.
Τι όμως προνοεί το σχετικό ψήφισμα που η Βουλή κλήθηκε να ψηφίσει ως νομοθετικό σώμα κράτους μέλους της ΕΕ;
Τον περασμένο Ιούνιο, η Ολομέλεια της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, με απόφαση της, καλούσε τα πολιτικά κόμματα ανά την Ευρώπη, να υπογράψουν τον Χάρτη των Ευρωπαϊκών Πολιτικών Κομμάτων για μια μη ρατσιστική και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνία.
Στην σχετική απόφαση αναφέρεται ότι, σε μια εποχή που ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία κυριαρχούν στην Ευρώπη, τα πολιτικά κόμματα έχουν την ευκαιρία για καταπολέμηση του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της ρητορικής μίσους.
Επρόκειτο δηλαδή, για μία απόφαση την οποία τα πολιτικά κόμματα των χωρών μελών της ΕΕ, καλούνταν να υιοθετήσουν, ως ένδειξη σεβασμού αλλά και αποδοχής βασικών αρχών της Ένωσης, όπως είναι η διαφύλαξη και η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ας αναλογιστεί σε αυτό το σημείο ο καθένας, τη σημασία της προάσπισης και διαφύλαξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το πώς τα δικαιώματα του κάθε πολίτη έχουν ισχυροποιηθεί με τη συμμετοχή της χώρας του στην ΕΕ. Ας σκεφτεί απλά ο καθένας, το πόσες υποθέσεις έχουν οδηγηθεί στο ΕΔΑΔ και πόσες φορές έχει γίνει επίκληση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που του προσφέρονται ως ευρωπαίου πολίτη.
Φτάνουμε όμως και στο δια ταύτα της συζήτησης της τελευταίας Ολομέλειας, διότι κάποιοι σε λίγους μήνες θα ζητήσουν την ψήφο των πολιτών για να εκλέξουν αντιπροσώπους στο Ευρωκοινοβούλιο. Το μεταναστευτικό και πιο συγκεκριμένα η αύξηση της παράνομης μετανάστευσης, είναι ένα σημαντικό ζήτημα που η ΕΕ ως σύνολο , αλλά και το κάθε κράτος ξεχωριστά, καλείται να διαχειριστεί. Δεν έχει όμως καμία σχέση με το ψήφισμα που κλήθηκαν τα κοινοβούλια των χωρών να ψηφίσουν. Είχε και έχει να κάνει με την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Είναι εύκολο να χτίζονται αφηγήματα και να καταρρέουν συλλογικές προσπάθειες υπεράσπισης της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επενδύοντας στον φόβο και τον τρόμο. Ιδιαίτερα όταν αυτό αφορά το μεταναστευτικό και την παράνομη μετανάστευση για την οποία υπάρχει παραδοχή ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα. Η Κύπρος, ως χώρα υποδοχής έχει ακόμα σοβαρότερο ζήτημα να διαχειριστεί. Έτερον, εκάτερον όμως και δεν πρέπει να επιτρέπεται στο λαϊκισμό να παρασύρει στο διάβα του τη Δημοκρατία με εύηχες ατάκες και επενδύοντας στο φόβο και την απογοήτευση των πολιτών. Η πρόοδος και η ευημερία δεν έρχονται με τον σκοταδισμό. Δεν επιτυγχάνονται με την επίκληση του μίσους και την καλλιέργεια συμπεριφορών βίας. Η θωράκιση και η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μία πράξη καθημερινής δοκιμασίας της Δημοκρατίας και αφορά τον κάθε άνθρωπο και την κάθε κοινωνική ομάδα, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, φύλου, κοινωνικής ομάδας ή σεξουαλικού προσανατολισμού
Σωστά το έθεσε η Πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου και ορθώς έπραξε βγαίνοντας στο βήμα του σώματος, να υπερασπιστεί όπως είπε και την Βουλή και τους συναδέλφους της. Θα πρέπει όμως αυτή η στάση της, να αποτελεί διαχρονικό σημείο αναφοράς και για την ίδια και για το κόμμα της απέναντι σε πολιτικές και αφηγήματα που απειλούν την Δημοκρατία…
