Ο ΓΕΝΙΚΟΣ Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, στην έκθεση του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας για τις Καλές Υπηρεσίες, σημειώνει μεταξύ άλλων πως ενώ οι υποκείμενες θέσεις των μερών σχετικά με την ειρηνευτική διαδικασία παραμένουν πολύ διαφορετικές, θα συνεχίσει να ενθαρρύνει τους δύο ηγέτες να είναι ανοιχτοί σε αμοιβαία αποδεκτές λεπτομέρειες για διάλογο, καθώς πιστεύει ότι αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την εξεύρεση δρόμου προς τα εμπρός.
ΣΤΑΘΗΚΕ δε, για μια ακόμη φορά στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, σημειώνοντας ότι σημαντικές πρωτοβουλίες ή χειρονομίες είναι επίσης κρίσιμες για ώθηση προς τον διάλογο και την οικοδόμηση εμπιστοσύνης. Κάνει δε έκκληση και «προς τους δυο ηγέτες και τους εκπροσώπους τους», να συμφωνήσουν και να εφαρμόσουν αμοιβαία αποδεκτά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που μπορούν να συμβάλουν σε ένα περιβάλλον πιο ευνοϊκό για μια διευθέτηση.
ΤΟ Κυπριακό δεν είναι θέμα έλλειψης εμπιστοσύνης. Είναι θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Δεν υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά το πρόβλημα προφανώς και συνδέεται με το γεγονός ότι η Τουρκία συνεχίζει από το 1974 και εντεύθεν να κατέχει εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνεχίζει να επιβάλλει τετελεσμένα με στόχο την εδραίωση της κατοχής. Τα ΜΟΕ είναι χρήσιμα όταν δεν αποτελούν προτεραιότητα σε βάρος της ουσίας του Κυπριακού ζητήματος.
ΤΑ πιο πάνω συνδέονται και με την αναφορά του Γενικού Γραμματέα, Αντόνιο Γκουτέρες και στις Τεχνικές Επιτροπές, οι οποίες όπως αναφέρει, στην πλειονότητα τους διατήρησαν «την ίδια κανονικότητα των συνεδριάσεων όπως και κατά την προηγούμενη περίοδο αναφοράς». Οι Τεχνικές Επιτροπές από της συστάσεως τους συνδέονται με τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων και αποτελούν πυλώνες στήριξης. Διαδικασία, ωστόσο, δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια.
ΤΟ ζητούμενο δεν είναι η προώθηση και εφαρμογή ΜΟΕ και η λειτουργία Τεχνικών Επιτροπών, αλλά να μπορέσει να ξεκινήσει μια διαδικασία διαπραγματεύσεων με στόχο την επίτευξη συμφωνίας. Σήμερα, τα δεδομένα έχουν ως εξής: Η τουρκική πλευρά επιμένει σε λύση δυο κρατών και θέτει ως όρο για την έναρξη συζητήσεων την εκ προοιμίου αναγνώριση «κυριαρχικής ισότητας». Αυτή η θέση δεν είναι σημείο εκκίνησης, δεν μπορεί να συζητηθεί κι αυτό θα πρέπει να απασχολήσει τον Γενικό Γραμματέα κι όχι αυτός να ενθαρρύνει για την εφαρμογή Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Το χάσμα υπάρχει και δεν μπορεί να γεφυρωθεί διά της μέσης οδού. Δεν υπάρχει μέσης οδός μεταξύ της τουρκικής θέσης για δυο κράτη και της ελληνικής για ένα κράτος. Αυτό είναι το ζήτημα που καλείται να αντιμετωπίσει ο Διεθνής Οργανισμός. Και από τη στιγμή δεν μπορεί να τεθεί θέμα δυο κρατών, πρέπει να επιμένει στα ψηφίσματα του.
