«Είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να γίνουμε αυτό που δεν βλέπουμε κι έτσι οι γυναίκες χρειάζονται χώρο και φωνή, ώστε να δημιουργηθούν και τα γυναικεία πρότυπα, τα οποία θα πρέπει να ακούμε και να προωθούμε» είπε η Επίτροπος Ισότητας Τζόζη Χριστοδούλου στην πρωτοποριακή εκδήλωση του ιδρύματος Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου με θέμα «Ισότητα στο πόντιουμ» την Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2024 στο θέατρο Παλλάς στη Λευκωσία.
Ανέφερε ότι στην Ευρώπη, μόνο το 6% των μαέστρων είναι γυναίκες κι επεσήμανε ότι «ο μαέστρος είναι μια ηγετική θέση και συνειδητά ή ασυνείδητα, παραπέμπει σε αντρική μορφή. Είναι, πρόσθεσε, μια θέση παραδοσιακά ανδροκρατούμενη και ακόμα και σήμερα, μετρά ελάχιστες γυναίκες που κατάφεραν να ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις που τις αποκλείουν από θέσεις εξουσίας και να ηγηθούν ορχηστρών ανά τον κόσμο».
Να τι είπαν σχετικά, γυναίκες μαέστροι από διάφορες χώρες, όπως τέθηκε από το ίδρυμα Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου.
Marin Alsop: «Η γυναίκα µαέστρος είναι µεγαλύτερο ταµπού ακόµη και από τη γυναίκα αστροναύτη».
Λίζα Ξανθοπούλου: «Η γυναίκα µαέστρος ξεπερνά σιγά-σιγά το «ταµπού» και γίνεται, απλώς, κάτι παράξενο».
Eve Queler: «Πολλοί κριτικοί προσβάλλονται γιατί είµαι µαέστρος και γυναίκα και µε κρίνουν ως παραγωγό και όχι ως μαέστρο της ορχήστρας. Θα ήθελα να εκτιµηθεί, επιτέλους, κάποτε ως καλό ή κακό το έργο µου».
Κωνσταντία Γουρζή: «Όλοι αισθάνονται έκπληξη µε τη γυναίκα στο πόντιουµ, θέλουν να την πλησιάσουν, αλλά δεν ξέρουν πώς. Δεν έχει ακόµη περάσει στη συνείδηση του κοινού η εικόνα…τα φεστιβάλ και οι ορχήστρες είναι πιο ανοιχτά απέναντι στις γυναίκες μαέστρους. Φοβάμαι όμως ότι αντιμετωπίζεται είτε ως μόδα, είτε ως μια άσκηση πολιτικής που προσπαθεί να ενδυθεί με την πολιτική ορθότητα και με αυτή την έννοια, τη θεωρώ μια στάση που δεν προσεγγίζει παρά την επιφάνεια των πραγμάτων».
Oksana Lyniv: «Μέχρι τη δεκαετία του 1980 υπήρχαν ορχήστρες που δεν δέχονταν γυναίκες ως μουσικούς. Οι γυναίκες επίσης μειονεκτούσαν κοινωνικά – απλά σκεφτείτε τα εργασιακά δικαιώματα. Αλλά τα τελευταία πέντε χρόνια, έχουν συμβεί πολλά. Οι πιο σημαντικές όπερες καταβάλλουν προσπάθειες για να πραγματοποιήσουν έως και τρεις παραγωγές με επικεφαλής τις γυναίκες».
