Σαν να έχουνε πέσει πολλά στο τραπέζι και χάνεσαι. Πρέπει να κάνεις πέρα μερικά από αυτά, για να χωρέσουν τα πιο σημαντικά. Κατά τη δική σου κρίση, βέβαια. Φοβάσαι όμως να τα πετάξεις, ξέρω. Νομίζεις ότι θα χάσεις κάτι που ΜΠΟΡΕΙ να σου χρειαστεί, ή και να αρέσει σε κάποιους. Καιρός να …ελαττωθείς! Μεγάλε μου…
Βάλε δέκα ανθρώπους να καθίσουν να δουν ή να ακούσουν ένα εκτενές δελτίο ειδήσεων, χωρίς να τους δώσεις εξήγηση. Μια ώρα μετά, μάζεψέ τους και ζήτα τους να σου πουν τι συγκράτησαν. Θα εκπλαγείς από τις απαντήσεις. Κυρίως, από την ασάφεια και την θαμπή μνήμη. Έχουν γίνει τέτοιες έρευνες. Κι είναι πολύ αποκαλυπτικές!…
Τόσο για εκείνους που παράγουν και παρουσιάζουν τις ειδήσεις. Όσο και για όσους τις … παρακολουθούν.
Πρόσωπο της Ημέρας, η 52χρονη Αμερικανίδα πολιτικός, διπλωμάτης και πρώην κυβερνήτης στην Νότια Καρολίνα, Νίκι Χέιλι, με ρίζες από την Ινδία. Η οποία, μετά την απόσυρση του Ρον ντε Σάντις από την προεδρική διεκδίκηση, θα αναμετρηθεί αυτή με τον Ντόναλντ Τραμπ, ξεκινώντας την Κυριακή από το Νίου Χάμσαϊρ. Μπορεί να μην έχει το βαρύ κι ασήκωτο εκτόπισμά του, αλλά ίσως αυτό να είναι τελικά και το πλεονέκτημά της… Πάντως, είναι κανονικός άνθρωπος. Με μόρφωση και ευγένεια.
Μια Σκέψη της Ημέρας, σήμερα από τη θεατρολόγο και εκπαιδευτικό Έλενα Κορρέ. Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, «Poor Things», με την καταπληκτική Έμμα Στόουν (φωτό) στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Παραθέτω ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό κείμενο που μου εκχώρησε:
«Ο τίτλος “Poor Things” έχει να κάνει με τις αδυναμίες των αντρών στη ζωή της Μπέλα. Είναι αυτοί οι κακόμοιροι. Αυτό που στα αγγλικά ονομάζουμε poor things. Ο Γκοντ, ο δημιουργός της, που είναι καλός, δημιούργησε την Όμορφη, την Μπέλλα και όχι τον Φράνκεσταϊν, της λέει: “Είμαι τόσο κακόμοιρο πράγμα –poor thing– όσο και ο στρατηγός Μπλέσινγκ. Ετοιμάσου να μας σιχαθείς”.
Ο Γκοντ της δίνει καταφύγιο, ο Μαξ τρέχει να την ευχαριστήσει, ο Ντάνκαν να τη χορτάσει και να την μπουχτίσει με σεξ σε όλες τος στάσεις και γλυκά και να την ξεφορτωθεί μετά, αλλά την ερωτεύεται και τρελαίνεται. Ο Χάρι ο συνομιλητής βγάζει αρνητισμό. Οι άντρες στο παρισινό μπορντέλο, όπου πιάνει δουλειά, είναι λυπημένοι και απελπισμένοι. Και ο σύζυγος και στρατηγός Άλφι Μπλέσινγκ, είναι σατανικός. Και θέλει να της κάνει κλειτοριδεκτομή και να την αφήσει αμέσως έγκυο.
Είναι και είμαστε όλοι poor things που αγωνιζόμαστε να ζήσουμε όμορφα. Άλλοι σπάνε και μερικοί συνεχίζουν ν’ αρπάζουν την ελπίδα όπου τη δουν».
>Συνιστώ ανεπιφύλακτα την ταινία. Ανεξάρτητα από το αν θα σας αρέσει ή όχι…
Βελγικό Υστερόγραφο: Ο ορθολογικός αντίλογος προς όλους αυτούς που «τρελαίνονται» με τα «προσωπικά δεδομένα» (που, ειρήσθω εν παρόδω, τα δικά τους τα βγάζουν φόρα-παρτίδα, ενίοτε και με χυδαίο, αισθητικά, τρόπο), μας έρχεται σήμερα από έναν παλιό μου συνάδελφο, τον Κώστα Τσαπόγα, που ηταν Διευθυντής του Εξωτερικού Δελτίου στην πάλαι ποτέ «Ελευθεροτυπία» Αθηνών, και τώρα έχει εγκατασταθεί στις Βρυξέλλες ως freelancer – δηλαδή παρέχει δημοσιογραφικές υπηρεσίες σε διάφορα ΜΜΕ. Το σημείωμα αυτό δεν έχει να κάνει με το επάγγελμα. Είναι ένα «στιγμιότυπο ζωής», από μια χώρα που προσφέρει σοβαρές υπηρεσίες, σε σοβαρούς πολίτες:
«Μήνυμα από την αντιπροσωπεία του αυτοκινήτου μου με ενημερώνει ότι η τηλεμετρία τους ειδοποίησε πως χθες το βράδυ υπήρξε κάποιο πρόβλημα με τους υαλοκαθαριστήρες μου και με το σύστημα αναγνώρισης σημάτων τροχαίας. Προφανώς λόγω του πάγου που είχε καλύψει κάποιους αισθητήρες, κάτι το οποίο γνώριζα. Πάντως μου έκλεισαν ραντεβού για μια δωρεάν διάγνωση και επισκευή, αν χρειάζεται καθώς είναι στην εγγύηση.
Έχω επιλέξει την συνεχή αυτόματη μεταφορά των δεδομένων του οχήματός μου στο συνεργείο. Ομολογώ ότι το ναρκισσιστικό θέμα των “προσωπικών δεδομένων” δεν με απασχολεί ιδιαιτέρως. Και ξέρω πολύ καλά ότι η εξυπηρέτηση είναι το τυράκι για την συλλογή τους. Γνωρίζω επίσης πολύ καλά πώς λειτουργούν τα “Big Data” και τους κινδύνους. Όμως απορρίπτω απολύτως τις υστερίες, τόσο γι αυτό όσο και για οτιδήποτε άλλο.»
