Ο τίτλος του παρόντος βγαίνει από άρθρο Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου (Halkin Sesi, 23.1.2024) όπως έφτασε σ΄εμάς μέσα από την επισκόπηση του Τουρκοκυπριακού τύπου που το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών μάς μεταφέρει με συνέπεια σε καθημερινό μεσημεριάτικο ραντεβού.

Η σύλληψη στην Ιταλία του Τουρκοκύπριου δικηγόρου Akan Kürşat λόγω της εμπλοκής του στην πώληση ελληνοκυπριακών περιουσιών συζητείται ιδιαίτερα στα κατεχόμενα τις τελευταίες βδομάδες. Το άρθρο του Hasan Kahvecioğlu είναι πολύ ενδιαφέρον και ειλικρινές όσον αφορά την καταγραφή γεγονότων κι ας έχουμε διαφορετική άποψη στην καταληκτικά προτεινόμενη «θεραπεία».

«Είναι οι πολιτικοί που διευκολύνουν το ξεπούλημα των ελληνοκυπριακών αγαθών, την ανέγερση ουρανοξυστών πάνω σε αυτές, την τσιμεντοποίηση ακόμη και αγροτικών εκτάσεων… Σε αυτό το σημείο, ίσως η ‘Επιτροπή Ακίνητης Πειρουσίας’ να είναι μια λύση». Δεν είναι λύση γιατί, κυρίως, δεν είναι νόμιμη, παρά το γεγονός πως έχει ευρωπαϊκό «πιστοποιητικό»!

Δεν ενδιαφέρει, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, αν ο συντάκτης του άρθρου είναι υπέρ της λύσης ή εναντίον, αν θέλει δυο κράτη, συνομοσπονδία, διζωνική (συγκεντρωμένη ή αποκεντρωμένη) ή ενιαίο κράτος. Δεν χρειάζεται να ψάξεις «πίσω απ΄ τις ειδήσεις» (όπως έγραφε κάθε βδομάδα η σελ. 19 στο

«Παρασκήνιο» της δεκαετίας του ΄90) ούτε αν ο δημοσιογράφος είναι προοδευτικός ή συντηρητικός, δεξιός ή αριστερός. Όπως φαίνεται, για το συγκεκριμένο θέμα ούτε αυτό έχει σημασία γιατί, όπως σημειώνει, «αριστεροί και δεξιοί μολύνθηκαν από αυτή τη “λεηλασία”…». Αυτό μπορεί και να εξηγεί τις αντιδράσεις ορισμένων πολιτικών παραγόντων στα κατεχόμενα που επικαλούνται τις ευθύνες για την απραξία της Κυπριακής Δημοκρατίας (που πράγματι υπάρχουν) με αποκλειστικό σκοπό να δώσουν άλλοθι και λόγους αθώωσης των όσων εμπλέκονται.

Η διαχρονική διαδικασία περιγράφεται πολύ παραστατικά στο πιο πάνω άρθρο γιαυτό και μεταφέρονται ορισμένα αποσπάσματα. «…Το 1974, όταν κάναμε “κατάληψη” σε ελληνοκυπριακές περιουσίες… Πρώτα καταβροχθίσαμε τα κινητά… Για χρόνια, το ‘υπουργείο οικονομικών’ ισολόγιζε τον προϋπολογισμό με τα χρήματα … από τις ‘εκποιήσεις λαφύρων’… Τα ολοκαίνουργια οχήματα στα τελωνεία διανέμονταν επίσης δωρεάν ή με δόσεις σε ‘δημόσιους υπαλλήλους’… Τα ακίνητα δεν ήταν δυνατόν να ξεριζωθούν…». Μπορεί και να φταίει η εφησυχαστική αναφορά του συνταγματολόγου Mümtaz Soysal που, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, διαβεβαίωνε πως: «Οι περιουσίες είναι δικές σας. Κανείς δεν μπορεί να σας τις πάρει…»

Πέρασαν χρόνια είκοσι και φτάσαμε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 οπότε με μια τροποποίηση της «νομοθεσίας» (κι ήταν «προοδευτική» τότε η κατοχική ηγεσία) αποφασίστηκε να δίνονται τίτλοι ιδιοκτησίας στους χρήστες. Κι έτσι έγινε ένα ακόμα, πολύ μεγάλο, βήμα στη συνεχιζόμενη λεηλασία. Μέχρι που «…φιλοξενήσαμε και ξένους καιροσκόπους… Κάποιοι ενδιαφέρονταν για τα καζίνο, άλλοι για τις αρχαιότητες…».

Σύμφωνα, πάλι, με τη Halkin Sesi (24.1.2024), ο κατοχικός ηγέτης υποστήριξε με θρασύτητα πως: «Απαλλοτριώθηκαν οι ελληνοκυπριακές περιουσίες που βρίσκονταν στον βορρά πριν το 1974 και οι περιουσίες αυτές ανήκουν στο κράτος της ΤΔΒΚ». Τις δηλώσεις αυτές επέκρινε η Doğuş Derya (Kıbrıs, 24.01.24) που, σε αντίθεση με το κόμμα της (CTP), τις χαρακτήρισε σαν «παρουσίαση της παρανομίας ως πραγματικότητα». Ανέφερε ακόμα πως «η ιδιωτική περιουσία δεν μπορεί να τύχει σφετερισμού με κανέναν τρόπο».

Και η Κυπριακή Δημοκρατία, τι έκανε και, κυρίως, τι δεν έκανε όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα μετά την ψήφιση του Νόμου 130(Ι) που τροποποίησε τον Ποινικό Κώδικα; Σύμφωνα με το Άρθρο 303 Α (1) «Πρόσωπο το οποίο, με σκοπό καταδολίευσης, συναλλάττεται σε ακίνητη περιουσία που ανήκει σε άλλο είναι ένοχο κακουργήματος και υπόκειται σε φυλάκιση εφτά χρόνων». Στη συνέχεια αναλύεται το τι σημαίνει συναλλαγή και ουδεμία παρέχεται δυνατότητα παρερμηνείας και διαφυγής των όποιων ενόχων. Όλα αυτά τα περιγράφει στην ιστοσελίδα του και το υπουργείο Εξωτερικών απευθυνόμενο (στην αγγλική) σε ξένους υπηκόους εξηγώντας τους για τον κίνδυνο σε περίπτωση που υποκύψουν στον πειρασμό αγοράς ελληνοκυπριακών περιουσιών. Πώς προωθήθηκε αυτή η πληροφόρηση π.χ. από τις διπλωματικές αντιπροσωπείες σε χώρες «υψηλού κινδύνου» όσον αφορά τις «περιουσίες ευκαιρίας» στην κατεχόμενη Κύπρο; Πώς ενημερώσαμε τους ξένους επισκέπτες που με προθυμία μεταφέρουμε από το αεροδρόμιο Λάρνακας στην περιοχή eνός προαναγγελθέντος και διαρκούντος εγκλήματος; Tα ερωτήματα πάνε και πολύ πιο πέρα και παραπέμπουν στην απουσία στήριξης ιδιαίτερα των «μικρών» ιδιοκτητών που τελικά αφέθηκαν έρμαιο στις σειρήνες της «Επιτροπής ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ Ακίνητης Περιουσίας» της οποίας, ατυχώς, δεν αμφισβητήθηκε επίσημα η αμφισβητημένη νομιμότητα…

Είναι, ίσως, τώρα η τελευταία ευκαιρία για ανακοπή, με πολλή καθυστέρηση, μιας καταστροφικής πορείας που προδικάζει τη μορφή λύσης του Κυπριακού. Η έλευση της Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα ουδόλως αναιρεί την υποχρέωση ανακοπής ενός εγκλήματος. Η επίκληση πως η διεκδίκηση χαλά το «καλό κλίμα» είναι όχι μόνο απλοϊκή και εκ του πονηρού αλλά και επικίνδυνη. Θα προταθεί, άραγε, αποσιώπηση του εγκλήματος για «λόγους δημοσίου συμφέροντος»;
Υ.Γ.: Θα αποτελούσε έκπληξη αν το κατοχικό καθεστώς ανεχόταν χωρίς τιμωρία τους αντιρρησίες συνείδησης. Η προσαγωγή σε δίκη και η φυλάκιση είναι απόλυτα λογική και αναμενόμενη. Το ίδιο και οι διωγμοί ενάντια σε δημοσιογράφους.
*[email protected]