ΕΡΕΥΝΑ που διενεργείται στο πλαίσιο της εν εξελίξει Εθνικής Στρατηγικής για την Πρόληψη και τη Διαχείριση της Βίας στο σχολείο (2018-2024) προκύπτει ότι ένας στους τέσσερις μαθητές δηλώνει ότι είναι θύμα εκφοβισμού στο σχολικό πλαίσιο, αλλά και διαδικτυακά. Είναι προφανές πως διαπιστώνεται μια κλιμάκωση αυτού του φαινομένου τα τελευταία τρία χρόνια.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ προκύπτει ότι ένας στους πέντε εφήβους είναι θύμα κυβερνοεκφοβισμού, κάτι που συνάδει και με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, και ένα στα δέκα παιδιά περιθωριοποιείται. Σύμφωνα με το «Hope for Children», η έρευνα δείχνει ότι το ποσοστό των 95% των εκπαιδευτικών, ήταν μάρτυρες βίας μεταξύ μαθητών ή μαθητριών, πέραν του 50% των μαθητών είναι παρατηρητές/θεατές περιστατικού σχολικής βίας, ενώ μόνο το 18% των μαθητών θα υπερασπιστεί/παρηγορήσει το θύμα του περιστατικού.
ΤΑ στοιχεία της έρευνας είναι ένα ακόμη καμπανάκι για τους αρμόδιους αλλά και για την κοινωνία. Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται το πρόβλημα του εκφοβισμού και τούτο δεν μπορεί προφανώς να αντιμετωπισθεί μόνο με διακηρύξεις. Σίγουρα δεν μπορούμε να μένουμε μόνο στις διαπιστώσεις. Χρειάζονται και πράξεις.
ΤΑ ευρήματα αυτά της έρευνας, σημειώνει το «Hope for Children», «υπογραμμίζουν την επιτακτική ανάγκη για εφαρμογή δράσεων που αποσκοπούν στην πρόληψη αλλά και στην αποτελεσματική αντιμετώπιση και καταπολέμηση του σχολικού εκφοβισμού».
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ σε όλα αυτά τα ζητήματα δεν είναι άλλη από τη συντονισμένη, μεθοδική δράση, η οποία θα πρέπει να στηρίζεται στην επιστήμη. Η παρουσία συμβουλευτικών μονάδων, που θα στελεχώνουν ειδικοί, θα μπορούσαν να λειτουργούν σε όλες τις πόλεις. Εάν δε υπάρχει η δυνατότητα και σε όλα τα μεγάλα σχολεία, καλύπτοντας και άλλα μικρότερα. Δεν μπορεί να λειτουργούν οι υπηρεσίες πυροσβεστικά. Δεν μπορεί με σπασμωδικές κινήσεις να αντιμετωπίζονται αυτά τα σοβαρά φαινόμενα.
ΕΑΝ δεν υπάρξει αποτελεσματική αντιμετώπιση, τότε θα εδραιωθούν τέτοιες συμπεριφορές στην κοινωνία. Και δεν θα αφορούν τους έφηβους αλλά και τους ενήλικες. Στο παρελθόν, δυστυχώς, αυτά τα φαινόμενα γινόντουσαν ανεκτά. Σήμερα όχι. Και καταγγέλλονται και τιμωρούνται. Αλλά δεν είναι μόνο οι καταγγελίες και οι τιμωρίες που έχουν σημασία. Σημασία έχουν να αλλάξουν νοοτροπίες και τρόποι συμπεριφοράς. Κι αυτό θα πρέπει να γίνει αμέσως καθώς τα φαινόμενα αυτά, του εκφοβισμού, γίνονται όλο και συχνότερα και εδραιώνονται ως συμπεριφορές.
