«Ευχαριστώ τον Θεό για την τιμή που μας έκανε να γίνουν μάρτυρες οι τρεις γιοι μου και κάποια από τα εγγόνια μου».
Δήλωση του επικεφαλής της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, μετά τον θάνατο τριών γιων και τεσσάρων εγγονιών του από ισραηλινό πλήγμα στις 10 Απρίλιου. Τον είδαμε από τηλεοράσεως να ακούει την απαίσια είδηση με απίστευτη ψυχραιμία και να λέει στο Al Jazeera, ότι, «ο εχθρός έβαλε στο στόχαστρο όχημα στο οποίο επέβαιναν» και πως «όλος ο λαός μας και όλες οι οικογένειες της Γάζας έχουν πληρώσει βαρύ τίμημα με αίμα, και εγώ είμαι ένας από αυτούς. Ο εχθρός νομίζει πως μπορεί να σπάει τη βούληση του λαού μας και να ωθήσει τους ηγέτες να κάνουν παραχωρήσεις (…) Μπορεί να ονειρεύεται! Το αίμα που χύθηκε θα μας κάνει ακόμα πιο ανυποχώρητους. Οι διεκδικήσεις μας είναι ξεκάθαρες και δεν θα τις εγκαταλείψουμε. Αν ο εχθρός πιστεύει πως βάζοντας στο στόχαστρο του γιους μας στην κορύφωση των διαπραγματεύσεων, και προτού η Χαμάς δώσει την απάντησή της, θα ωθήσει το κίνημα να αλλάξει θέση, απατάται»»…
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο Χανίγια, ζει στην ασφάλεια της Ντόχα του Κατάρ, δεν είναι ότι πιο φυσιολογικό όταν χάνεις τρεις γιούς και τέσσερα εγγόνια να μένεις ατάραχος. Κι όμως έμεινε. Διότι πιστεύει, όπως είπε, ότι οι γιοί και τα εγγόνια του αλλά και άλλα 60 μέλη της οικογένειας του που σκοτώθηκαν στη Γάζα, με τον άδικο θάνατο τους από τον εχθρό έγιναν μάρτυρες στην αγκαλιά του θεού! Η θυσία της ζωής στο όνομα του Αλλάχ είναι για τη Χαμάς, -την εθνικιστική παλαιστινιακή σουνιτική παραστρατιωτική οργάνωση, πολιτικό κόμμα και κίνημα- το πιο ισχυρό κίνητρο και πυρομαχικό. Η πλειοψηφία των Παλαιστινίων, ακολουθεί έτσι κι αλλιώς τη Χαμάς και την εμπιστεύεται καθώς βιώνει τις αγριότητες του κράτους του Ισραήλ περισσότερο από μισό αιώνα τώρα, συντηρώντας έναν πόλεμο πολλαπλών εντάσεων με εκδικητικά πλήγματα. Έναν πόλεμο χωρίς μέλλον που έγινε τρόπος ζωής, επάγγελμα, επιχείρηση, πεποίθηση και επιδίωξη.
Στο πλευρό της Χαμάς, στην άλλη όχθη του ολέθρου, είναι το Ιράν, μια από τις αρχαιότερες χώρες του κόσμου, η οποία υπήρξε κάποτε τροφός του νεοσύστατους κράτους του Ισραήλ το 1948. Σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, στο Ιράν κατοικεί τότε η μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα της Μέσης Ανατολής. Το Ισραήλ διαθέτει στο Ιράν σημαντική διπλωματική αντιπροσωπεία, εισάγει το 40% των αναγκών του σε πετρέλαιο και εξάγει όπλα, προϊόντα τεχνολογίας και αγροτικά προϊόντα. Το 1979, με την εγκαθίδρυση της Ισλαμικής Δημοκρατίας, το Ιράν διακόπτει κάθε επίσημη σχέση με το Ισραήλ, το οποίο άλλωστε δεν αναγνωρίζεται επισήμως από την Τεχεράνη. Το 1980, η Ισλαμική Τζιχάντ, ιρανικής έμπνευσης, εξελίσσεται στην μεγαλύτερη ισλαμιστική παλαιστινιακή οργάνωση που παίρνει τα όπλα κατά του Ισραήλ κι ανοίγουν από τότε οι πύλες της κολάσεως. Μια στην Τεχεράνη και μία στο Τελ Αβίβ. Ποτέ οι δυο χώρες δεν συγκρούστηκαν απευθείας και ανοικτά. Αρχή έγινε τα ξημερώματα της 14ης Απριλίου με την επίθεση του Ιράν εναντίον του ισραηλινού κράτους με πάνω από 300 drones, πυραύλους κρουζ και βαλλιστικούς πυραύλους, με αφορμή τον βομβαρδισμό του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό τον Μάρτη και τον θάνατο ανώτερων αξιωματούχων των Φρουρών της Επανάστασης. Συζητήθηκε πολύ ο τρόπος που το Ισραήλ θα απαντούσε στο Ιράν και το γεγονός ότι ο Νετανιάχου θα ενημέρωνε γι’ αυτό την Ουάσιγκτον εκ των προτέρων. Ξημερώματα Παρασκευής σήμανε συναγερμός στη Μέση Ανατολή καθώς μεταδόθηκε ότι πύραυλοι του Ισραήλ έπληξαν στρατιωτική βάση στο Ισπαχάν του Ιράν, που υπάρχει πυρηνική βάση . Η Τεχεράνη απάντησε ότι καταρρίφθηκαν drones, αλλά δεν έγινε επίθεση με πυραύλους. Έτσι ο πλανήτης βρέθηκε μπροστά στο κατώφλι της αβύσσου με πυρηνική γόμωση… Αυτό το ενδεχόμενο ενεργοποιεί πολλές δυνάμεις που διαθέτουν πυρηνικά κουμπιά και ήδη ξεκίνησαν πολλές διεργασίες σε όλο τον πλανήτη. Την ίδια ώρα λάδι στην φωτιά έπεσε και διότι με αμερικανικό βέτο το ΣΑ του ΟΗΕ δεν ενέκρινε την πλήρη ένταξη της Παλαιστίνης στα Η.Ε. γκρεμίζοντας τις προσδοκίες εκατομμυρίων Αράβων ενώ στο Γραφείο του Νετανιάχου, ανησυχούν πως η έρευνα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου θα καταλήξει σε εντάλματα σύλληψης για τον ίδιο, υπουργούς και στρατιωτικούς.
Σήμερα, με αυτά ως δεδομένα, το ενδεχόμενο κάποιοι πολεμοχαρείς δικτάτορες να οδηγήσουν τον σύγχρονο κόσμο σε μια ανεπανάληπτη τραγωδία συζητείται ευρέως ανάμεσα στους πολιτικούς αναλυτές, που εξετάζουν τον χάρτη των απολυταρχικών καθεστώτων και των συμπεριφορών τους, σε συστηματική βάση. Σύμφωνα με παλιότερη έρευνα του Freedom House οι πιο απολυταρχικές χώρες του πλανήτη είναι η Λευκορωσία, το Νότιο Σουδάν, η Κούβα, η Σαουδική Αραβία, η Αραβία και η Βόρεια Κορέα. Από τις 195 χώρες που μελετά η έρευνα, το 26% χαρακτηρίζονται «ανελεύθερες», με τις περισσότερες από αυτές να βρίσκονται στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Υπάρχουν φυσικά και οι γίγαντες της σκακιέρας που είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία που δεν ταξινομούνται βάσει παρομοίων δεδομένων.
Ο ρόλος αυτός των γιγάντων είναι εξαιρετικά σημαντικός, καθώς όπως βλέπουμε και από το παράδειγμα του Ισραήλ, ο Νετανιάχου δεσμεύθηκε στον Μπάιντεν πριν χτυπήσει στο Ιράν να ενημερώσει τις ΗΠΑ. Γι’ αυτό και το χτύπημα στο Ισπαχάν ενέχει μεν σαφές δείγμα προθέσεων ωστόσο δεν είναι ως φαίνεται καταστροφικό. Και, προφανώς, για το ζήτημα η Ουάσιγκτον δια των κατάλληλων καναλιών ενημέρωσε και το Πεκίνο και τη Μόσχα.
Είναι αντιληπτό ότι μικρές χώρες όπως η Κύπρος λίγα είναι αυτά που μπορούν να κάνουν. Πρέπει ωστόσο να γνωρίζουν τι γίνεται επί τους εδάφους τους για να μην βρεθούν αναπάντεχα εν μέσω πυρών. Παράδειγμα η είδηση που είδαμε τις προάλλες από τον Alpha, ο συνεργάτης του οποίου Γαβριήλ Χαρίτος, αναμετάδωσε είδηση της κρατικής τηλεόραση του Ισραήλ, ότι ενόψει των προετοιμασιών για την ιρανική πυραυλική επίθεση, οι ΗΠΑ εξόπλισαν τους Ισραηλινούς με αμερικανικούς πυραύλους που προέρχονταν από την αμερικανική βάση στο Κατάρ, και που με μεταγωγικά αεροσκάφη μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ μέσω Κύπρου…
