Ονομάζεται Κωνσταντίνος – Εφραίμ. Είναι μόλις 10 μηνών. Μόλις έγινε τριών μηνών, έμαθε ότι είναι υποχρεωμένος να γίνει αγωνιστής. Όχι για οτιδήποτε ήσσονος σημασίας. Ούτε και μπορεί αυτό τον αγώνα να τον δίδει όποτε θέλει. Είναι καθημερινός. Διαρκής. Χωρίς ανάσα. Επειδή είναι αγώνας για να μείνει ζωντανός. Και επειδή είχε την ατυχία να πρέπει να δίδει αυτόν τον αγώνα εν νήσω Κύπρο. Όπου το κράτος είναι υποτυπώδες. Όπου οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, στην πλειοψηφία τους είναι ευθυνόφοβοι. Προσπαθούν να κρυφτούν. Πετώντας την ευθύνη σε κάποιαν άλλη υπηρεσία.
Ο πατέρας του μικρού Κωνσταντίνου, σε μια έκρηξη οργής, δημοσιοποίησε τον Γολγοθά του παιδιού του και του δικού τους. Σε ανάρτησή του περιέγραψε με δραματικό τρόπο πώς παρ’ ολίγον να χάσει το παιδάκι του όταν το οξυγόνο του μειώθηκε σε τεράστιο βαθμό. Φάνηκε τυχερός επειδή ήταν σπίτι και όντας ο ίδιος νοσηλευτής, μπόρεσε να επαναφέρει το παιδί. Διαφορετικά θα είχε σβήσει.
Βλέπετε, ο Κωνσταντίνος-Εφραίμ πάσχει από πολύ σπάνια πάθηση. Νωτιαία μυική ατροφία τύπου 1. Ίσως σας θυμίζει κάτι. Ίδια ασθένεια με εκείνην που αντιμετώπιζε ο μικρός Αντώνης πριν από πέντε χρόνια και είχε ευαισθητοποιήσει όλη την κοινωνία. Μέχρι που ανάγκασε το ασθενές κράτος να δράσει ώστε το παιδί να λάβει την πανάκριβη θεραπεία και σήμερα να βρίσκεται εν ζωή.
Τι και αν πέρασαν πέντε χρόνια από τότε. Το κράτος παραμένει το ίδιο ασθενές. Επί τέσσερις μήνες πασχίζουν οι γονείς του μικρού Κωνσταντίνου να πείσουν τις Αρχές ότι χρειάζεται να έχουν κατ’ οίκον νοσηλευτή επειδή η πάθηση είναι τέτοια, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κοπεί η αναπνοή του παιδιού. Επί τέσσερις μήνες αυτό το κράτος και οι υπηρεσίες του εμφανίζονται με προκλητική ευθυνοφοβία. Ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη να δώσει λύση. Παραγνωρίζοντας τον κίνδυνο που διατρέχει ο Κωνσταντίνος-Εφραίμ.
Ο πατέρας του παιδιού, στην απόγνωσή του, έφτασε να στείλει μήνυμα και του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Του απάντησε «θα το δούμε». Τουλάχιστον, αυτός του απάντησε. Διότι το υπουργείο Υγείας δεν… Ο ΟΚΥπΥ απάντησε γραπτώς σε επιστολή του πατέρα πως αντιλαμβάνονται «την ανάγκη που προκύπτει για κατ’ οίκον νοσηλευτική φροντίδα του τέκνου σας…». Πλην, όμως, δεν δύναται να παρέχει κατ’ οίκον νοσηλευτική φροντίδα.
Κατάλαβες Κωνσταντίνε; Αντιλαμβάνονται αλλά δεν δύνανται! Τουτέστιν, άτυχο μου αγοράκι, μάθε από τώρα που είσαι μόλις 10 μηνών, ότι βρίσκεσαι σε κατ’ όνομα ευρωπαϊκό κράτος. Πως ούτε και σε τριτοκοσμικό κράτος, ενδεχομένως, δεν θα σου έδιναν τέτοια απάντηση. Κυρίως, αγοράκι μου, μάθε ότι πρέπει να δώσεις τη μάχη μόνο σου. Με τους γονείς σου (εδώ είσαι τυχερός διότι έτυχε ο πατέρας σου να είναι νοσηλευτής, ανάλογη τύχη είχε και ο μικρός Αντώνης).
Έτσι για να γνωρίζετε αγαπητοί φίλοι, της ανάρτησης του πατέρα και των δημοσιευμάτων του Philenews, ακολούθησε ένας πόλεμος προκλητικών αντιδράσεων. Ο κάθε εμπλεκόμενος και η κάθε υπηρεσία σχίστηκαν να βρουν μια δικαιολογία για να βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω. Ρίχνοντας την ευθύνη σε άλλους. Αναζητώντας κανονισμούς, διατυπώσεις, κενά και αδυναμίες για να καταδείξουν γιατί δεν ικανοποιείται το αίτημα των γονέων.
Ναι, βρε αθεόφοβοι, αλλά η ουσία είναι αλλού: Ο Κωνσταντίνος-Εφραίμ κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πεθάνει!
Ακούστε, λοιπόν, είτε λέγεστε υπουργείο Υγείας, είτε ΟΑΥ, είτε ΟΚΥπΥ, είτε υφυπουργείο Πρόνοιας, είτε όπως αλλιώς, ποσώς ενδιαφέρει την κοινωνία ποιος ακριβώς έχει ευθύνη. Ποσώς την ενδιαφέρουν κανονισμοί, διατυπώσεις, κενά και αδυναμίες. Ένα μόνο την ενδιαφέρει: Να βρείτε τρόπο να ζήσει ο Κωνσταντίνος-Εφραίμ. Η κοινωνία σας ακριβοπληρώνει για να βρίσκετε λύσεις εκεί που υπάρχουν κενά και αδυναμίες. Σας ακριβοπληρώνει για να διασφαλίζετε την υγεία και τη ζωή των πολιτών. Καθίστε, λοιπόν, όλοι γύρω από ένα τραπέζι και μην σηκωθείτε αν δεν βρείτε λύση.
Και επειδή κάποιοι έχουν και θράσος, ας μην επικαλούνται την οικονομική βοήθεια την οποία πρόσφεραν στην οικογένεια. Ούτε που διανοείστε τι σημαίνει να μεγαλώνεις παιδί με τέτοια ανάγκη. Τα χρήματα δεν αρκούν ποτέ για τις ανάγκες του. Ο ένας γονιός δεν εργάζεται ποτέ σε τέτοιες περιπτώσεις για ευνόητο λόγο. Ο ένας μισθός είναι πάντοτε ανεπαρκής. Αν κουβαλούν και χρέη, τότε…
Η στήλη δεν γράφει θεωρητικά. Τυγχάνει να γνωρίζει πολύ καλά τι βιώνουν καλοί του φίλοι. Καμία επιταγή δεν διαγράφει τις ευθύνες σας. Καμία επιταγή δεν αρκεί ποτέ για τα μύρια προβλήματα. Καμία επιταγή δεν φέρνει εξειδικευμένο νοσηλευτή γι’ αυτά τα παιδιά επειδή, απλώς, στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχουν ή δεν αντέχουν!
Η κορυφαία πρόκληση, όμως, έγκειται αλλού. Υπάρχει ειδικό τεστ το οποίο αν γίνει στις πρώτες μέρες από την γέννηση του παιδιού μπορεί να καταδείξει το πρόβλημα. Έτσι αν λάβει έγκαιρα θεραπεία αποφεύγεται η πάθηση ή τουλάχιστον οι σοβαρές επιπλοκές της. Το κράτος, όμως, δεν το εφαρμόζει. Μετά την περίπτωση του μικρού Αντώνη έπρεπε να είχε μάθει. Φευ… Σκέφτονται το κόστος; Μα το κόστος για τον κάθε Αντώνη και τον κάθε Κωνσταντίνο θα είναι πολλαπλάσιο, αφού ακολουθούν θεραπεία εκατομμυρίων και πολυετούς διάρκειας. Επιτέλους, ξυπνήστε!
