Η νεαρή στάθμευσε το αυτοκίνητό της έξω από την καφετέρια και καθόταν με την παρέα της. Ένας αλλοδαπός περνούσε με το ποδήλατο από το πεζοδρόμιο. Έχασε την ισορροπία του και το ποδήλατο έπεσε πάνω στο αυτοκίνητό της. Προκάλεσε στην πόρτα μεγάλη ζημιά.

Τον είδε κι έτρεξε. Ο αλλοδαπός πήρε το ποδήλατο και ετοιμαζόταν να φύγει. Τον σταμάτησε και του έδειξε τη ζημιά. Τίποτα αυτός, ξεκίνησε να φύγει. Έτρεξαν κι άλλοι της παρέας και τον εμπόδισαν. Τηλεφώνησαν στην Αστυνομία. Ο αλλοδαπός επέμενε να φύγει χωρίς να δίνει καμιά σημασία στη ζημιά που προκάλεσε. Σηκώθηκαν κι άλλοι θαμώνες που είδαν τι έγινε και τον κράτησαν εκεί με το ζόρι, αναμένοντας την Αστυνομία. Η οποία Αστυνομία χρειάστηκε γύρω στις δύο ώρες για να εμφανιστεί.

Όταν η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου είπε στον αστυνομικό τι συνέβη, ο αλλοδαπός δεν αρνήθηκε τίποτα. Ήταν και κεφάτος, δεν έδινε σημασία, σαν να ήταν σίγουρος ότι για τη ζημιά που προκάλεσε δεν μπορεί να του κάνει κανένας τίποτε. Ο αστυνομικός ζήτησε τα στοιχεία του κι αυτός «του έδειχνε κάτι στο κινητό», όπως μας λένε μάρτυρες. Τελικά, ο αστυνομικός έδωσε τη λύση. Κοίταξε, είπε στη νεαρή, αυτός είναι μετανάστης (μπορεί να της είπε και παράνομος μετανάστης, δεν είμαι σίγουρος) και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, καλύτερα άστον να φύγει για να μην έχεις τρεχάματα.

Επέμενε η νεαρή ότι πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη ζημιά που προκάλεσε. Αλλά, επέμενε κι ο αστυνομικός. Αν θέλεις, της είπε, μπορείς να βάλεις δικηγόρο, αλλά μην ελπίζεις να γίνει τίποτα. Ο δικηγόρος θα τον ψάχνει και δεν θα τον βρίσκει, τα δικαστήρια θα πάρουν χρόνια κι εσύ θα τρέχεις χωρίς αποτέλεσμα. Μέχρι να γίνει κάτι αυτός θα φύγει και θα σου μείνουν και τα έξοδα…

Εκνευρίστηκε η γυναίκα αλλά τι μπορούσε να κάνει, όταν ούτε ο αστυνομικός την βοηθούσε; Σιώπησε, λοιπόν, και τον άφησε να φύγει. Αυτός πήρε το ποδήλατό του και συνέχισε το δρόμο του, και με ένα χαμόγελο όλο θράσος και ειρωνεία είπε στη γυναίκα: Πολύ καλό Κυπραίο αστυνομικό!

Δεν ξέρω τι μπορούσε να κάνει ο αστυνομικός, αλλά σίγουρα κάτι περισσότερο μπορούσε από το να συμβουλεύει το θύμα, που του ζήτησε βοήθεια, να μην έχει απαιτήσεις διότι θα έχει τρεχάματα. Και όταν τόσοι άνθρωποι του έλεγαν ότι ήταν μάρτυρες της ζημιάς που προκάλεσε ο μετανάστης.

Αυτή είναι μια πραγματική ιστορία, που συνέβη την περασμένη Κυριακή στη Λεμεσό. Όσοι παρακολουθούσαν το επεισόδιο αγανάκτησαν με τον χειρισμό του αστυνομικού, αλλά κυρίως αγανάκτησαν με τον μετανάστη και το θράσος του. Ως να ήταν σίγουρος ότι δικαιούται να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να μπορεί να του κάνει κανένας τίποτε.

 Όταν συμβαίνουν αυτά στην καθημερινότητα των πολιτών, τα κόμματα πιστεύουν πραγματικά ότι θα αποδυναμώσουν το ΕΛΑΜ αυτές τις εκλογικές μέρες επειδή το κατηγορούν για τις ακραίες θέσεις του για τους μετανάστες;

Μα, αφού είναι οι ίδιοι που πλασάρουν το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα ως το κόμμα που θα αντιμετωπίσει δραστικά αυτό το πρόβλημα. Ούτε κατά διάνοια, φυσικά, αλλά αυτή την εντύπωση δημιουργούν οι υπόλοιποι. Ότι τα βάζουν όλοι μαζί τους επειδή θέλει να διώξει τους μετανάστες. Αυτό περνάει στον κόσμο. Κι ο κόσμος αυτό θέλει, ας μην έχει κανένας αμφιβολία.

Κανονικοποιούν, λοιπόν, ένα κόμμα που οι θέσεις του για το μεταναστευτικό είναι θεωρίες της απάνω τζιερκατζιής (μαζικές απελάσεις, ούτε ένα ευρώ σε επιδόματα, «χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων σε αιτητές ασύλου έτσι ώστε να παν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα», τέτοια και άλλα λαϊκίστικα κι ανεφάρμοστα), με το να εμφανίζονται όλα τα κόμματα ομαδικά να ασχολούνται με το ΕΛΑΜ ως να πρόκειται για τον βασικό τους αντίπαλο. Προχτές, ήθελε κι έκανε ντιμπέιτ με τον Χρίστο Χρίστου ο Νικόλας Παπαδόπουλος και τον αναβάθμισε μια χαρά. Χτες, η Αννίτα Δημητρίου κατηγορούσε το ΑΚΕΛ ότι «σε αντιευρωπαϊκό λαϊκισμό ταυτίζεται με το ΕΛΑΜ». Ο Στέφανος Στεφάνου κατηγορούσε το ΔΗΣΥ ότι το ΕΛΑΜ «είναι σαρξ εκ της σαρκός του». Το μήνυμα τους ποιο είναι; Ότι το ΕΛΑΜ είναι ένα κόμμα όπως τα άλλα καθωσπρέπει κόμματα… Και θα διώξει, δήθεν, και τους μετανάστες.