Είναι η ώρα του απολογισμού. Ενός απολογισμού που δεν έγινε, τουλάχιστον στην πληρότητα που απαιτεί η διαφάνεια και η προεκλογική συγκυρία. Κλείνει ένα κεφάλαιο που απρόβλεπτα κράτησε πολύ περισσότερο από ό,τι καθόριζε η λαϊκή εντολή κι ανοίγει ένα καινούργιο με αναπάντητα πολλά ερωτήματα και νέες προκλήσεις… «Πολλά ήταν τα ψέματα που είπαμε ως εδώας πούμε και μια αλήθεια κι ας πέσει στο γιαλό…»Δεν θα υιοθετήσουμε πλήρως τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου. Ακόμα κι αν δεν είπαμε πολλά ψέματα, δεν είπαμε όλοι όλες τις αλήθειες!  Πήραν αρκετό καιρό οι διαβουλεύσεις των κομμάτων μέχρι που κάποια ώρα βγήκε καπνός, πότε άσπρος πότε μαύρος… Το κόμμα Α και το κόμμα «τα βρήκαν» σε κάποιο δήμο ή διαμέρισμα (γιαυτό που έψαχναν) αλλά «δεν τα βρήκαν» σε γειτονικό γιατί εκεί πρόλαβε το Α «να τα βρει» με το Γ που διαφώνησε μαζί του λίγο παρακάτω γιατί το Δ του είχε υποσχεθεί περισσότερα ανταλλάγματα από αυτά που έδωσε στο Ε. Έτσι περιγράφαμε στις 13.10.1996 τη «διαβούλευση» και δεν είναι πολύ ενθαρρυντικό που η παράδοση τηρείται για όλα αυτά τα εικοσιεπτά και κάτι χρόνια που πέρασαν από τότε… Ο απολογισμός θα απαιτούσε μια διαδικασία πολύ διαφορετική από την ακολουθούμενη συνταγή που μπορεί να ποικίλλει στους δήμους, αυτούς που μόλις και μειώθηκαν (συμβολικά) μετά από καμμιά εικοσαριά χρόνια συζήτησης και αναζήτησης. Απολογισμός δεν γίνεται με τα διαφημιστικά φυλλάδια, τις πολύχρωμες κάρτες με τους υποψηφίους να δηλώνουν πως βρίσκονταν στις επάλξεις χωρίς να αναδεικνύουν δράσεις για όσα έκαναν ή, τουλάχιστον, όσα προσπάθησαν να κάνουν και προτάσεις – δεσμεύσεις (κανονικές!) για όσα θα προσπαθήσουν αν επανεκλεγούν. Τα αμέτρητα εγκαίνια δείχνουν πράγματι την εργασία που επιτελέστηκε αλλά δεν πείθουν για τον προγραμματισμό που τα έφερε μαζεμένα στο τελευταίο τρίμηνο, σαν σχολικές επιδείξεις επί τη λήξει των μαθημάτων! Απολογισμός θα σήμαινε οι επιτροπές στον κάθε δήμο να παρουσιάσουν τη δουλειά τους με τρόπο συνοπτικό και απεικονιστικό της ουσίας σε ένα διάλογο με τους δημότες. Αλήθεια, ενδιαφέρονται οι δημότες; Αν η ημερήσια διάταξη των συνεδριάσεων του κάθε δημοτικού συμβουλίου παρουσιαζόταν αναλυτικά στην αντίστοιχη ιστοσελίδα, θα βοηθούσε να είναι κατανοητά τα προς συζήτηση θέματα. Τα άδεια καθίσματα που προορίζονται για τους δημότες δεν είναι μέτρο του ενδιαφέροντός τους. Ακόμα και στην περίοδο της πανδημίας η συμμετοχή θα μπορούσε να ενθαρρυνθεί (και υπήρξαν συγκεκριμένες εισηγήσεις) για χρησιμοποίηση της ίδιας τεχνολογίας που χρησιμοποιούσαν τα μέλη των επιτροπών και των δημοτικών συμβουλίων. Ήδη η σύνδεση μέσω διαδικτύου χρησιμοποιείται και τώρα εκτενώς από τους εκλεγμένους της τοπικής αυτοδιοίκησης. Γιατί να μην προσφέρεται και στους πολίτες- παρατηρητές στις συνεδρίες του δημοτικού συμβουλίου; Νοείται πως θέματα όπου προέχει η προστασία προσωπικών δεδομένων ή υπεισέρχονται άλλοι νομικοί περιορισμοί, θα μπορούσαν να διεκπεραιώνονται σε μια χωριστή «κλειστή» ενότητα…Όταν οι δημότες είναι ενημερωμένοι κι αν συνειδητοποιούν πως οι απόψεις τους θα τύχουν σεβασμού και μπορούν να ληφθούν υπόψη, τότε σίγουρα θα ενδιαφερθούν. Μήπως ζητείται η άποψή τους για προτάσεις για οχληρές ή αμφιλεγόμενες «αναπτύξεις» στο κατώφλι του σπιτού τους ή μια προτεινόμενη οικοδομή που θα τους περιορίσει το φως, τον ήλιο, τον αέρα και θα καλύψει μέγα μέρος του οπτικού τους πεδίου; Αρκεί η δημοσίευση στην ιστοσελίδα του δήμου; Πόσοι έχουν τον χρόνο να παρατηρούν συχνά την κάθε ιστοσελίδα ώστε να προλάβουν να «ψαρέψουν» έγκαιρα μια πληροφορία για μια αλλαγή που από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να υποβαθμίσει την ποιότητα της ζωής τους; Aρκεί η δημοσίευση σε δυο εφημερίδες – πόσοι διαβάζουν πια εφημερίδες; Kι αν οι δημότες κάνουν λιγότερα παράπονα, σημαίνει που είναι ευχαριστημένοι ή, μάλλον, πως δεν έχουν πια την ψευδαίσθηση πως μπορούν να εισακουστούν; Μέτρο ικανοποίησης των δημοτών θα ήταν η υποβολή θετικών σχολίων για αποφάσεις του δήμου. Τελικά χρειαζόμαστε μια πραγματικά συμμετοχική τοπική αυτοδιοίκηση με δημοτικούς συμβούλους που να είναι οι ίδιοι επιμελείς και πάντα προετοιμασμένοι για τεκμηριωμένη τοποθέτηση στα μικρά και τα μεγάλα. Κάτι μάς λέει για όλα αυτά η Σύμβαση του Άαρχους που μας δεσμεύει ακόμα κι αν ενοχλεί τους άρχοντες!Υ.Γ.: Ομολογώ πως με υπευθυνότητα ενημέρωνα τους περιοίκους προτεινόμενων κακών «αναπτύξεων», συμβάλλοντας στην οργάνωση στις γειτονιές, βασικό στοιχείο συμμετοχικής λειτουργίας του Δήμου. Κάποιοι ενοχλούνταν αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να είναι εμπόδιο στη συγκεκριμένη υποχρέωση ενός δημοτικού συμβούλου..