Τι ήταν αυτό που έγινε στα σύνορα του Ιράν με το Αζερμπαϊτζάν, με την πτώση την περασμένη βδομάδα του ελικοπτέρου που μετέφερε πίσω στην Τεχεράνη τον Πρόεδρο του Ιράν, Εμπραχίμ Ραϊσί (63 ετών ) και τη συνοδεία του; Ατύχημα ή δολιοφθορά και δολοφονία του Προέδρου, του υπουργού εξωτερικών και άλλων στελεχών της ιρανικής κυβέρνησης; Είναι ένα τυχαίο γεγονός ή αποτελεί κομμάτι σχεδιασμού των ΗΠΑ κατά του Ιράν και όχι μόνο; «Δεν υπήρξαν ίχνη από σφαίρες ή παρόμοια περιστατικά στα υπόλοιπα τμήματα του ελικοπτέρου που συντρίφτηκε», αναφέρει η πρώτη έκθεση που δημοσίευσε το Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων του Ιράν.
Το ζήτημα δεν τελειώνει εδώ ούτε και αναιρεί τις όποιες υποψίες για δολιοφθορά καθώς, από μια αλληλουχία γεγονότων του πρόσφατου παρελθόντος, δείχνει ότι το δυστύχημα μπορεί και να αποτελεί στοιχείο ενός σχεδίου που περιέγραψε εδώ και τρεις σχεδόν δεκαετίες, ο πάλαι ποτέ σύμβουλος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, για το «πώς οι ΗΠΑ θα ασκήσουν πολιτική ισχύος στη συμπαγή ευρασιατική εδαφική έκταση που αποτελεί την πατρίδα του μεγαλύτερου τμήματος του παγκόσμιου πληθυσμού και το χώρο όπου βρίσκονται οι περισσότεροι φυσικοί πόροι και αναπτύσσεται η σημαντικότερη οικονομική δραστηριότητα».
Είναι σ’ αυτό που επικεντρώνεται, Η Μεγάλη Σκακιέρα – Η αμερικανική υπεροχή και οι γεωστρατηγικές της επιταγές, ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1997. Αναφέρεται στην γεωστρατηγική που οι ΗΠΑ θα πρέπει να ακολουθήσουν στην Κεντρική Ασία, όπου και η μεγαλύτερη αγορά του πλανήτη. Αμέσως μετά την είδηση του θανάτου του Ραϊσί, εκπρόσωπος του Ισραήλ που θέλησε να παραμείνει ανώνυμος δήλωσε λακωνικά, «δεν ήμασταν εμείς». Διαχρονική θα έλεγε κανείς απάντηση, στην ισραηλινή τοποθέτηση δίνεται από τον διακεκριμένο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και έναν εκ των δύο συγγραφέων του μπεστ σέλερ το «Ισραηλινό Λόμπι και η Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ», Στήβεν Γουόλτ, ο οποίος υπογραμμίζει: «Η αλήθεια είναι διαφορετική». Και εξηγεί: Οι ΗΠΑ «πλημμυρίζουν» τη Μέση Ανατολή με όπλα εδώ και δεκαετίες, παρέχοντας στο Ισραήλ δισεκατομμύρια δολάρια εξελιγμένου στρατιωτικού εξοπλισμού κάθε χρόνο, μαζί με επανειλημμένες διαβεβαιώσεις ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ είναι άνευ όρων. Αυτή η υποστήριξη δεν σταμάτησε ακόμα και όταν το Ισραήλ βομβάρδισε και λιμοκτονούσε τον άμαχο πληθυσμό στη Γάζα, ούτε επηρεάστηκε όταν το Ισραήλ χαιρέτισε την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ ανακοινώνοντας τη μεγαλύτερη δήμευση παλαιστινιακής γης στη Δυτική Όχθη από το 1993» […] «Η Ουάσιγκτον δεν αντέδρασε όταν το Ισραήλ βομβάρδισε το προξενείο του Ιράν. Αντίθετα, ανώτατα στελέχη του Πενταγώνου κατευθύνθηκαν προς την Ιερουσαλήμ σε ένδειξη υποστήριξης και ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν τόνισε ότι η δέσμευσή του στο Ισραήλ παραμένει «σιδηρά». […] Γι’ αυτό δεν είναι περίεργο που οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι μπορούν να αγνοήσουν τις συμβουλές των ΗΠΑ. Τα κράτη με ανεξέλεγκτη ισχύ τείνουν να την καταχρώνται και το Ισραήλ δεν αποτελεί εξαίρεση. Επειδή το Ισραήλ είναι πολύ ισχυρότερο από τους Παλαιστίνιους υπηκόους του μπορεί να ενεργήσει ατιμώρητα εναντίον τους, και συνήθως το κάνει». […] «Δεκαετίες γενναιόδωρης και άνευ όρων υποστήριξης των ΗΠΑ επέτρεψαν στο Ισραήλ να κάνει ό,τι θέλει, κάτι που συνέβαλε στην πολιτική του καθώς και στη συμπεριφορά του προς τους Παλαιστίνιους να γίνονται όλο και πιο ακραίες με την πάροδο του χρόνου».
Διαβάζοντας όσα γράφει και λέει σήμερα ο καθηγητής Στήβεν Γουόλτ, είναι ως να βλέπουμε να υλοποιούνται τα γραφόμενα Μπρζεζίνσκι . Ο οποίος, σημειώνει στη Μεγάλη Σκακιέρα: «Το καθήκον της Αμερικής είναι να χειριστεί τις συγκρούσεις και τις σχέσεις στην Ευρώπη, την Ασία και τη Μέση Ανατολή, έτσι ώστε να μην εμφανιστεί καμιά αντίπαλη υπερδύναμη ικανή να απειλήσει τα συμφέροντα και την ευημερία των ΗΠΑ. Τα κρίσιμα ζητήματα μπορεί να φαίνονται οικεία, όμως η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έχει δημιουργήσει νέες αντιπαλότητες και νέες σχέσεις, δηλαδή νέες γεωστρατηγικές πραγματικότητες τις οποίες και χαρτογραφεί ως ακολούθως: 1: Γιατί η Γαλλία και η Γερμανία θα παίξουν το ρόλο των γεωπολιτικών αξόνων, ενώ η Βρετανία και η Ιαπωνία δεν επωμίζονται παρόμοιο ρόλο. 2: Γιατί η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προσφέρει στη Ρωσία την ευκαιρία να επανορθώσει λάθη του παρελθόντος και γιατί δεν μπορεί να τινάξει στον αέρα αυτή τη δυνατότητα. 3: Γιατί η μοίρα της Ουκρανίας και του Αζερμπαϊτζάν είναι τόσο σημαντική για την Αμερική. 4:Γιατί το να θεωρείται η Κίνα εκ μέρους των Αμερικανών ως απειλή μπορεί να μετατραπεί σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. 5: Γιατί η Αμερική δεν είναι μόνο η πρώτη πραγματικά παγκόσμια δύναμη, αλλά θα είναι και η τελευταία, και ποιες είναι οι συνέπειες, όσον αφορά την κληρονομιά της, στις επόμενες γενιές των Αμερικανών.
Όμως, τι λέει σήμερα ο Στήβεν Γουόλτ: « Πρέπει να σκεφτεί ο κόσμος που οδήγησε σήμερα αυτή η ειδική σχέση ΗΠΑ-Ισραήλ εδώ και μισό αιώνα. Η λύση των δύο κρατών απέτυχε και το ζήτημα του μέλλοντος των Παλαιστινίων παραμένει άλυτο, σε μεγάλο βαθμό επειδή το λόμπι κατέστησε αδύνατο για τους προέδρους των ΗΠΑ να ασκήσουν ουσιαστική πίεση στο Ισραήλ. Η άστοχη εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο το 1982 (μέρος ενός ανόητου σχεδίου για την εδραίωση του ισραηλινού ελέγχου στη Δυτική Όχθη) οδήγησε στην εμφάνιση της Χεζμπολάχ, η οποία απειλεί τώρα το Ισραήλ από τον Βορρά» […] «Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και άλλοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να αποδυναμώσουν την Παλαιστινιακή Αρχή και να εμποδίσουν την πρόοδο προς μια λύση δύο κρατών υποστηρίζοντας κρυφά τη Χαμάς, συμβάλλοντας έτσι στην τραγωδία της 7ης Οκτωβρίου. Συνεπώς, δεν πρέπει να φαίνεται παράλογο που το Ιράν αναγκάστηκε να υπερασπιστεί την παλαιστινιακή υπόθεση και ταυτόχρονα να επιδιώξει την απόκτηση πυρηνικών όπλων». Ο καθηγητής καταλήγει σημειώνοντας πως την ίδια στιγμή που το ισραηλινό/εβραϊκό λόμπι ωθούσε ακριβώς προς αυτή την αρνητική εξέλιξη, όσοι από επικρίνανε ορισμένες από τις ενέργειες του Ισραήλ κατηγορούνταν ως αντισημίτες και καταλήγει: «Αν ακολουθούσαν τη συμβουλή μας, το Ισραήλ θα ήταν πιο ασφαλές σήμερα, δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι θα ήταν ακόμα ζωντανοί, το Ιράν θα ήταν πιο μακριά από το να είχε τη βόμβα, η Μέση Ανατολή θα ήταν σχεδόν σίγουρα πιο ήρεμη και η φήμη των ΗΠΑ ως αρχών υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μιας τάξης βασισμένης σε κανόνες θα εξακολουθούσε να είναι άθικτη».
Της κηδείας του Ραϊσί προέστη ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και ακούστηκαν συνθήματα όπως, «θάνατος στην Αμερική» και «θάνατος στο Ισραήλ». Θυμίζουμε πως το καθεστώς στο Ιράν προέκυψε από την επανάσταση των ισλαμιστών το 1979 που εκθρόνισαν τον Σάχη, κατέλυσαν την εθνική αστική τάξη, εγκατέστησαν ένα θεοκρατικό καθεστώς των μουλάδων και των Χομέινι που καμία σχέση έχει με τον λεγόμενο ελεύθερο κόσμο και τον πολιτισμό του.
Αυτή η στήλη βασίστηκε σε συμπεράσματα δύο κορυφαίων Αμερικανών θεωρητικών θέλοντας να δώσει τροφή προς σκέψη για τα επόμενα επεισόδια που θα βιώσει ο πλανήτης και που δεν πρέπει να μοιάζουν ως περίεργα ή ανεξήγητα…
