Η κάλπη της 9ης Ιουνίου θα στείλει μηνύματα. Όπως και το εκλογικό αποτέλεσμα της κάθε εκλογικής αναμέτρησης όταν αναλυθεί σωστά, δίνει απαντήσεις σε πολλά που αφορούν τον τρόπο σκέψης της κυπριακής κοινωνίας.
Το ζητούμενο είναι εάν αυτοί που πρέπει να λάβουν τα μηνύματα που η κοινωνία στέλνει διαχρονικά, έχουν την πολιτική ικανότητα και βούληση να ακούσουν τι είναι αυτό που οι πολίτες θέλουν να τους πουν ακόμα και μέσα από περίεργες και ακατανόητες για πολλούς, πολιτικές επιλογές που γίνονται.
Είναι πραγματικά καταθλιπτική η εικόνα του πολιτικού σκηνικού στην Κύπρο, σε μια προεκλογική περίοδο που έχει μπει ήδη στην τελική ευθεία της, χωρίς να έχει καταφέρει να τροφοδοτήσει την δημόσια ατζέντα με θέματα προς διάλογο. Οι πολιτικές δυνάμεις, δεν έχουν καταφέρει σε αυτή την προεκλογική, πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων, να αναδείξουν η κάθε μια από την δική της πλευρά, ποιο είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών.
Μια προεκλογική η οποία μέχρι στιγμής, το μόνο που έχει αφήσει είναι την κόντρα ΔΗΚΟ- ΕΛΑΜ των τελευταίων ημερών και το Νικόλα Παπαδόπουλο με τον Χρίστο Χρίστου να πηγαίνουν από κανάλι σε κανάλι για να πείσουν την κοινή γνώμη για το ποιος και γιατί πρέπει να παραμείνει τρίτο κόμμα. Από την άλλη είναι και η προσπάθεια που γίνεται μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ να οδηγηθούν σε ιδεολογική αντιπαράθεση από το παρελθόν προκειμένου να συσπειρώσουν τον κόσμο τους για να πάει στις κάλπες να ψηφίσει.
Μια τακτική που στο σκληρό πυρήνα των μελών και υποστηρικτών τους, έχει ακόμα πέραση, ωστόσο αυτός ο πυρήνας συνεχώς μειώνεται. Σήμερα, τα δύο μεγάλα κόμματα δίνουν μάχη για να πάρουν εκλογικό ποσοστό πάνω από 25% για να νιώθουν μια ασφάλεια ως προς τη διατήρηση των δύο εδρών τους στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η πρωτιά έχει ασφαλώς την δική της σημασία στο επικοινωνιακό κομμάτι, αλλά πώς είναι δυνατόν να διαφεύγει και από τους μεν και από του δε, το γεγονός ότι μέχρι πριν 15 χρόνια, τα δύο κόμματα μαζί συγκέντρωναν ποσοστό που έφτανε σχεδόν το 70% του εκλογικού σώματος; Αν αυτό το ποσοστό συγκριθεί και σε απόλυτους αριθμούς ψήφων, διαπιστώνεται εύκολα ότι η απώλεια των δύο μεγάλων κομμάτων είναι τεράστια.
Από την άλλη, τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου, πέρασαν σχεδόν ολόκληρη την προεκλογική απαρατήρητα. Πέραν της κόντρα του ΔΗΚΟ με το ΕΛΑΜ, καταγράφεται ασφαλώς και η παρουσίαση των οικονομικών προτάσεων της ΔΗΠΑ την προηγούμενη βδομάδα.
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι τυχαία και άσχετα με την γενικότερη παραδοξότητα του κυπριακού πολιτικού σκηνικού όπως έχει διαμορφωθεί μετά τις προεδρικές εκλογές του 2023. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε απέναντι σε μία πολιτική κατάσταση η οποία δεν μπορεί να προσδιοριστεί ξεκάθαρα ως προς το ποια είναι η ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα της Κυβέρνησης είναι ένα ζήτημα. Όπως επίσης και το γεγονός ότι ακριβώς λόγω του ότι η Κυβέρνηση θέλει να μείνει εντελώς αμέτοχη του προεκλογικού, παρόλο ότι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης συμμετέχει στις εργασίες του ΕΛΚ είναι ένα ακόμα ζήτημα που δημιουργεί σύγχυση και στο ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Το πιο ανησυχητικό βέβαια είναι ότι βρισκόμαστε απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που δείχνει αδυναμία στην άρθρωση ενός συγκροτημένου και στοχευμένου πολιτικού λόγου. Ένα πολιτικό σύστημα που ρέπει διαρκώς προς την επίδειξη και αρκείται στην επιφάνεια της εικόνας. Αρνείται τη σύγκρουση και φοβάται το κόστος ζυγίζοντας την κάθε λέξη που θα αρθρώσει. Με αποτέλεσμα, στο τέλος της ημέρας, ως επί το πλείστον να μην λέει τίποτα, παρά μόνο να αναγιγνώσκει εκθέσεις ιδεών και εμφυολογήματα άνευ πολιτικού περιερχόμενου. Να προτιμά τη σιγουριά των σέλφι, των χειραψιών και των δημοσίων σχέσεων.
Όλα αυτά καλά και άγια, μετρούν ακόμα σε μια μερίδα του εκλογικού σώματος. Αυτά όμως δεν δίνουν λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, η οποία γίνεται όλο και πιο απαιτητική. Η απογοήτευση την οδηγεί στην αποξένωση και ο θυμός της εκφράζεται εκδικητικά, είτε με την αποχή, είτε με ψήφους σε άλλες επιλογές. Οι οποίες πολλές φορές, το μόνο που έχουν να προτάξουν είναι είτε κούφιο λαϊκισμό και συνθήματα, είτε απλά καλύτερο μάρκετινγκ και προβολή από τη δημοσιότητα που έχουν κερδίσει στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
