Είναι ο ευνουχισμός η λύση;

Η αύξηση της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών (ή ίσως η αύξηση στις καταγγελίες) αποτελεί γεγονός. Η λύση όμως είναι ο ευνουχισμός των δραστών;

Βουλευτής της ΔΗΠΑ, ο Μιχάλης Γιακουμή, έθεσε πρόταση για χημικό ευνουχισμό των παιδοβιαστών και ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αναστολής ή πρόωρης αποφυλάκισης. Ως αφορμή της πρότασης του επικαλείται την όντως σοκαριστική -όπως την χαρακτηρίζει κι ο ίδιος- υπόθεση, στην οποία άντρας βίαζε την 11χρόνη ανάδοχη κόρη του και καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκιση. «Η ενίσχυση του νομικού πλαισίου, εξηγεί, θα συμβάλει στη δημιουργία ενός ασφαλέστερου περιβάλλοντος για τα παιδιά και θα στείλει ισχυρό μήνυμα ότι η κοινωνία μας δεν θα ανεχθεί καμία μορφή σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων».

Παρόμοιες προτάσεις ακούγονται κατά καιρούς σε πολλές χώρες και ήδη κάποιες εφαρμόζουν τη μέθοδο. Ακόμα και ευρωπαϊκές. Στις πλείστες, όμως, με τη σύμφωνο γνώμη του δράστη ως αντάλλαγμα μέρους της ποινής που του έχει επιβληθεί κι αφού ήδη έχει εκτίσει μέρος της: Πολωνία, Ρωσία, Τσεχία, Εσθονία, Ουκρανία, αλλά και -με τη συγκατάθεση του δράστη- Γερμανία, Βέλγιο, Γαλλία και Αγγλία, εφαρμόζουν τον φαρμακευτικό ευνουχισμό. Επίσης πολιτείες των ΗΠΑ και Νότια Κορέα, ενώ σε αραβικές χώρες, Κίνα, Ινδία, Πακιστάν υπάρχει η θανατική ποινή.

Στην Ελλάδα όταν τέθηκε η πρόταση αποκρούστηκε δημόσια από πολλούς ως μια μορφή τιμωρίας, που δεν συνάδει με τον πολιτισμό της χώρας και δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες συνθήκες για προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στην Κύπρο, όταν πριν κάποια χρόνια τέθηκε ξανά θέμα, η Κυπριακή Επιτροπή Βιοηθικής, τάχθηκε εναντίον, επικαλούμενη βιοηθικά ζητήματα ως προς την αποτελεσματικότητά και τις επιπτώσεις, (βραχυπρόθεσμες και μακροχρόνιες) στην υγεία του ατόμου, την παραβίαση της ακεραιότητας και αξιοπρέπειας -του πυρήνα, δηλαδή, των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων- και την έλλειψη συνειδητής συγκατάθεσης και ουσιαστικής εμπλοκής του ατόμου στη βελτίωση της συμπεριφοράς του».

Μία σημαντική ακόμα παράμετρος που μπαίνει στη συζήτηση είναι το ότι η σεξουαλική κακοποίηση δεν αφορά μόνο τη σεξουαλική πράξη. Οι παιδόφιλες φαντασιώσεις είναι ανθεκτικές. Ακόμη και εάν εξαλειφθεί η σεξουαλική επιθυμία του δράστη, η βίαιη συμπεριφορά του μπορεί να εκδηλωθεί με άλλους τρόπους.

Στις μέρες μας το ακροατήριο είναι έτοιμο να χειροκροτήσει τέτοιου είδους προτάσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι ο ευνουχισμός στη Γερμανία καθιερώθηκε με ναζιστικό νόμο του 1933, ενώ πολλές φορές στις ΗΠΑ ακροδεξιές οργανώσεις ζητούσαν την εφαρμογή του για την αντιμετώπιση των «πρωτόγονων παρορμήσεων της μαύρης φυλής», όπως διατείνονταν.

Αν η κακοποίηση παιδιών είναι ασθένεια που θεραπεύεται όπως ο καρκίνος του προστάτη, ας προχωρήσουμε. Είναι όμως ασθένεια ή έγκλημα;