Όταν είχε κατατεθεί, το καλοκαίρι, το νομοσχέδιο για την αύξηση της φορολογίας στο στοίχημα, ώστε να αυξηθούν τα ποσά που θα καταλήγουν στα ποδοσφαιρικά σωματεία/εταιρείες και με τα αυξημένα τους έσοδα να αρχίσουν πλέον να πληρώνουν για την εξόφληση των οφειλών τους προς το κράτος, πολύ κόσμος αλλά και βουλευτές διαμαρτυρήθηκαν: «Δηλαδή, πρέπει να αυξήσουμε τη φορολογία σε όσους στοιχιματίζουν για να αναλάβουν τα σωματεία να πληρώσουν για τα χρέη τους, ως οφείλουν με τον διακανονισμό που έκαναν με το ΥΠΟΙΚ; Αρνούνται να το κάνουν με δικά τους λεφτά;».

Και πάνω στον αναβρασμό σε ΜΜΕ και ΜΚΔ, άρχισαν δειλά-δειλά να μας λένε από την ΚΟΠ αλλά και από το Υπουργείο Οικονομικών ότι κακώς ερμηνεύθηκε ότι το νομοσχέδιο για αύξηση των εσόδων των σωματείων από το στοίχημα αποσκοπεί στην άντληση ρευστού εκ μέρους τους για να πληρώσουν κάποια από τα χρέη τους στο Τμήμα Φορολογίας.

Και ποια είναι η σωστή ερμηνεία, ερωτήθηκαν οι της κυβέρνησης. Και απάντησαν πως το νομοσχέδιο αποσκοπεί «απλά» στην αύξηση των εσόδων των σωματείων από το στοίχημα, αφού είναι οι δικές τους ομάδες (μεταξύ πολλών άλλων) που χρησιμοποιούνται από τους οργανωτές των στοιχημάτων για να λειτουργεί κερδοφόρα το στοίχημα.

Και εκεί που λέγαμε «καλά, θα αυξηθεί ο φόρος για να εξοφλήσουν αυτοί τα χρέη τους;», τώρα πρέπει να ρωτάμε «καλά, θα αυξηθεί ο φόρος για να μπει φρέσκο χρήμα στα ταμεία των σωματείων/εταιρειών, ακόμα και αν δεν πληρώσουν -ούτε αυτή τη φορά- κάποια από τα χρέη τους;». Μάλλον χειρότερα έγιναν τα πράγματα.

Όπως και να ‘χει, ενώ στην αρχή σχεδόν όλα τα κόμματα είπαν ότι το νομοσχέδιο άγγιζε τα όρια του εμπαιγμού των πολιτών, ιδιαιτέρως όσων πληρώνουν εμπρόθεσμα τις οφειλές τους ή πληρώνουν πρόστιμο όταν καθυστερούν (ή αξιοποιούν τα γενναιόδωρα σχέδια της Βουλής για αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών στο κράτος, για να λέμε όλη την αλήθεια), τώρα φαίνεται να έχει σχηματιστεί πλειοψηφία για την έγκριση του νομοσχεδίου.

Και τα σωματεία θα πάρουν το κατί τις τους και βλέπουμε τι θα γίνει, αν γίνει, με τα κάπου 35 εκατ. ευρώ που χρωστούν στο κράτος αλλά και με τα νέα χρέη που πιθανότατα θα δημιουργήσουν κάποια σωματεία.

Δεν έχει εξηγήσει κανείς ακόμα, πειστικά, γιατί πρέπει το κράτος να αυξήσει τον φόρο επί του στοιχήματος (ή να δώσει στα σωματεία τα έσοδα από τον αυξημένο φόρο) για να βοηθήσει τα σωματεία να καρπωθούν αυτά που δικαιούνται από τις στοιχηματικές εταιρείες. Διότι δικαιούνται. Μάλλον πολύ περισσότερα από αυτά που παίρνουν. Αλλά να τα διεκδικήσουν τα ίδια τα σωματεία, μεμονωμένα ή ως ΚΟΠ, απευθείας από τους διοργανωτές του στοιχήματος. Όπως τα διεκδικούν πχ από τους τηλεοπτικούς σταθμούς για τις μεταδόσεις. Γιατί πρέπει να μεσολαβήσει το κράτος και να υποδυθεί τον ρόλο του φοροθέτη και του εισπράκτορα, προς όφελος ιδιωτικών οργανισμών και επιχειρήσεων και όχι προς όφελος του κρατικού ταμείου;

Πόσο μάλλον που αυτές οι επιχειρήσεις αρνούνται να πληρώσουν τις φορολογίες που τους αναλογούν και γελοιοποιούν το κράτος, ζητώντας του κάθε τρις και λίγο σχέδια ευνοϊκής αποπληρωμής, τα οποία καταλήγουν σε αύξηση των χρεών.

Το είπε νομίζω πειστικά χθες ο Άριστος Δαμιανού: «Αναγνωρίζοντας ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασικός αιμοδότης του στοιχήματος, θεωρήσαμε ότι για να μπορέσουν να επωφεληθούν τα σωματεία και οι εταιρείες με αυξημένα κονδύλια από αυτό το ποσό, θα έπρεπε να τηρηθεί μία βασική αρχή, της χρηστής διοίκησης. Στον βαθμό που τα σωματεία και οι εταιρείες συμμορφώθηκαν με τις φορολογικές τους υποχρεώσεις, όπως συμφωνήθηκαν με το Τμήμα Φορολογίας, τότε, βεβαίως ναι, να λαμβάνουν το αυξημένο ποσό. Σε αντίθετη περίπτωση, η επιβράβευση σωματείων και εταιρειών που παραβιάζουν τη φορολογική νομοθεσία, οδηγεί σε πολίτες και εταιρείες δύο κατηγοριών. Και είναι άδικο, την ώρα που πολίτες σύρονται στα δικαστήρια για φορολογικές εκκρεμότητες, κάποια σωματεία που δαπανούν πολλά εκατομμύρια σε μεταγραφές, να απολαμβάνουν μιας ανομολόγητης ασυλίας, χωρίς να εκπληρώνουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις».