Τα τροχαία δυστυχήματα, που στην Ελλάδα και στην Κύπρο έχουν γίνει καθημερνή είδηση, δυστυχώς, «οφείλονται κυρίως στην κουλτούρα και στη νοοτροπία μας», δήλωσε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Έχει απόλυτο δίκιο. Όσα μέτρα κι αν ληφθούν. Όσες καμπάνιες κι αν γίνουν για ενημέρωση, για συνειδητοποίηση του μεγάλου προβλήματος που δημιουργείται από τα τροχαία δυστυχήματα στη χώρα μας, όσα πρόστιμα κα αν επιβληθούν για καραμπινάτες παραβάσεις, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κάτι, να αλλάξει κάτι.
Ισχύει, μάλλον, αυτό που λέγανε κάποτε –ίσως να είναι υπερβολικό και αισχρό, αλλά πιο αισχρό θαρρώ είναι αυτό που συμβαίνει καθημερινά στους δρόμους– ότι ο Έλληνας, θα πρόσθετα και ο Κύπριος, θεωρεί το αυτοκίνητο ως προέκταση της ανάγκης του να αισθάνεται και να επιδεικνύει τη σεξουαλικότητα του. Αυτό ισχύει και για τα δύο φύλα πλέον.
Εάν στα μέρη μας, λοιπόν, γίνεται πραγματική σφαγή στους δρόμους, λίγες απλωτές από τα παράλιά μας, συνεχίζεται για 572η μέρα σήμερα ο πόλεμος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη – ένας πόλεμος που έπρεπε να είχε λήξει εδώ και καιρό. Είχαν δίκιο ο Ισραηλινοί που ξεσηκώθηκαν μετά τη σφαγή στους δύο οικισμούς, αλλά και ο Νετανιάχου, που είδε αυτήν την τρομοκρατική επίθεση και ως ευκαιρία για να ξεπλύνει τα δικά του «μερεμέτια», αλλά η συνέχιση του πολέμου ακόμα, είναι παράλογη.
Από μερικά βιβλία τα οποία διάβασα μέχρι τώρα αυτή τη χρονιά, που έχε σχέση με τα προηγούμενα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, περιληπτικά, είναι αυτό:
Έχει τίτλο «Τι Φοβάται το Ισραήλ Από Την Παλαιστίνη;». Είναι γραμμένο από τον Raja Shehadeh, έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της Παλαιστίνης.
Θέτει ένα καίριο ερώτημα: Γιατί το Ισραήλ δεν μπορεί να δεχτεί την Παλαιστίνη και τον λαό της ως ισότιμους, ως συνοδοιπόρους στο δρόμο για την ειρήνη;
Και κατ’ επέκταση: Τι σημαίνει ο πόλεμος στη Γάζα για το μέλλον των δύο χωρών;
Λέει, λοιπόν, ο συγγραφέας: Από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948 την Nakba (την «καταστροφή», όπως την αποκαλούν οι Παλαιστίνιοι), έγιναν πολλές προσπάθειες για να επικρατήσουν σχέσεις ειρήνης και ισοτιμίας μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ – μετά τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967, τις συμφωνίες του Όσλο, ακόμα και μετά τον πόλεμο που ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου του 2023. Κάθε προσπάθεια, όμως, υπονομεύτηκε από το Ισραήλ, για αυτό και η κατάσταση στη Δυτική Όχθη είναι αφόρητη και η γενοκτονία στη Γάζα συνεχίζεται.
Στο βιβλίο αυτό, λοιπόν, ο Παλαιστίνιος Raja Shehadeh, δικηγόρος και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταθέτει την προσωπική του μαρτυρία για την κατανόηση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, ενώ διερευνά τι πήγε στραβά και γιατί, αλλά και πώς τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Γιατί ο άνθρωπος από τη φύση του μπορεί να παρασύρεται από προκαταλήψεις. Στην περίπτωση όμως της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, όπως υποστηρίζει σθεναρά ο βραβευμένος συγγραφέας, τα δύο έθνη μπορούν να συνυπάρξουν με γνώμονα το αμοιβαίο συμφέρον.
ΥΓ: Σε προσεχές σημείωμά μου, θα παραθέσω μια παρόμοια μαρτυρία του Γεδεών Λεβί, ενός διαπρεπούς συγγραφέα κα αρθρογράφου στην εφημερίδα «Haaretz», σχετικά με τις τεράστιες ευθύνες, όπως είπε, του Ισραήλ, που δεν άφησε ποτέ τους Παλαιστίνιους «ούτε μια ανάσα ελευθερίας» να πάρουν.
Και αυτό, λέει, δεν δίνει συγχωροχάρτι στη Χαμάς για τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου 2023.
