Φυσικό είναι βεβαίως, στην Ελλάδα εκείνης τής «μεταπολίτευσης» οι, σε οργανωμένες «συλλογικότητες» ατομικής κατασφάλισης, «νεολαίοι» και όχι μόνοι (άλλωστε νεολαία ως νεότητα βεβαίως δεν υφίσταται) όταν ακούνε 17 «Νοέμβρη», να θυμούνται συνειρμικά το δυστυχές (δυστυχές ως πολύπαθο βεβαίως) άλλοτε υπέρλαμπρο Μετσόβιο Πολυτεχνείο! Είναι όμως φυσικό, η συγκεκριμένη ημερομηνία, 17 Νοεμβρίου, να οδηγεί και τις κυπριακές δημοκρατικές μας δυνάμεις, ή τις νεολαίες, και όχι μόνες, στον ίδιο εκείνο συνειρμό τού 1973; Όταν μάλιστα υπάρχει, προηγηθείσα κατά μια εξαετία, εκείνη η καταιγιστική για την Κύπρο ίδια ημερομηνία 17ης Νοεμβρίου επίσης, αλλά τού έτους 1967;
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ είναι μάλλον βέβαιο ότι η νεολαία μας, και όχι μόνη, ουδόλως ενθυμείται, θα το θυμίσει σήμερα η στήλη. Στις 17 Νοεμβρίου 1967, δύο μέρες μετά την φαυλότητα τής παγίδας, ονομαζόμενης «επιχείρηση Κοφίνου», αγγέλθηκε η απόφαση φυγής τής ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο. Η εξαγγελία έγινε, δυο μέρες αργότερα, όταν ο αρχηγός του στρατού, Στρατηγός Γ. Γρίβας, εκλήθη στην Αθήνα αυθημερόν για «διαβουλεύσεις»! Πλην όμως επρόκειτο για ανάκληση, άνευ επιστροφής!*1 Οι Τούρκοι, και φυσικά οι Αμερικανοί, το γνώριζαν αυτό, ήδη στις 17 Νοεμβρίου, που το γνώριζαν και οι δικτάτορες τών Αθηνών, οι οποίες με τη σειρά τους λένε πως το γνώριζε και η Λευκωσία, η οποία βέβαια το διαψεύδει…*2
ΕΡΓΑ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑΣ βεβαίως είναι όλα αυτά. Ακριβέστερα «νεοελληνικές φαυλότητας», όπως την κατέγραψε με εντυπωσιακή οξυδέρκεια στο πρόσφατο βιβλίο του ο Ευάγγελος Κοροβίνης, «Η Νεοελληνική Φαυλοκρατία». Φαυλότητας βεβαίως η οποία όμως έχει ιστορία, που αρχίζει δυο μήνες πριν, 12 Σεπτεμβρίου, με τις διάσημες «Συνομιλίες Έβρου», και την γελοιοποίηση που εκεί υπέστη προσωπικά ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Σπεύδω από την αρχή να πω το αυτονόητο: Ότι δυο αρχηγοί κρατών ποτέ δεν συναντώνται επίσημα για να συζητήσουν όρους κάποιας συμφωνίας! Συναντώνται για να υπογράψουν πανηγυρικά, υπηρεσιακά συμφωνημένους όρους! Ο Παπαδόπουλος μπορεί να είχε όλα τα κακά, όμως αφελής δεν ήταν. Αμέσως αντιλήφθηκε λοιπόν, ότι κάποιος τού την «είχε στήσει»… Και τού την είχε αριστοτεχνικά στημένη ένα μήνα πριν, όταν αναχωρώντας για την Αθήνα, εξαπατημένος προφανώς, διακήρυττε στη Λευκωσία, 12 Αυγούστου, το αμίμητο, «εγώ στην Κύπρο δεν συνάντησα ανθενωτικούς»! Ήταν όμως αργά…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, όλη η υπόθεση «επιχείρηση Κοφίνου» που ακολούθησε, επιτακτικά δε και φορτικά τη ζητούσε η Κύπρος από την Ε.Φ., είχε ήδη «μυρίσει». Μπορεί λοιπόν επιπροσθέτως να ήτανε και φαύλος ο Παπαδόπουλος, αλλά βλάκας δεν ήταν: Η ανάμιξη και μόνο (γνωστού «παλατιανού») τού Σπαντιδάκη στην υπόθεση, ήταν αρκετή για να τον πείσει πως όλης αυτής τής σπουδής, άλλος ήτανε ο στόχος: Η πρόκληση (εικονικού*3 βεβαίως) επεισοδίου με την Τουρκία, ώστε «στην αναμπουμπούλα» να δοθεί ευκαιρία στον Βασιλιά να τον ανατρέψει. (Πράγμα άλλωστε, που παροιμιωδώς αδέξια λίγο αργότερα ο Κωνσταντίνος, στις 7 Δεκεμβρίου τού πολλαπλώς φαύλου εκείνου 1967, όντως επεχείρησε.) Γι’ αυτό και, αδίσταχτος ο Παπαδόπουλος «ανταποδίνοντας», δεν αντιστάθηκε σε καμιά επιθυμία τής Τουρκίας, προκειμένου να μη πέσει και στην τελική παγίδα, δημιουργίας ελληνοτουρκικού θερμού επεισοδίου. (Άλλωστε η τουρκική απαίτηση, άριστα τον βόλευε κι εκείνον, αν όχι και άριστα τον ικανοποιούσε, ειδικά μετά το «πλήγμα» που δέχθηκε κατάστηθα στις συνομιλίες τού Έβρου…)
ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ λοιπόν, ή αμηχανία, είναι άραγε ό,τι προκαλεί την οργανωμένη λήθη στην επέτειο εκείνη; Αμηχανία τι να εορτάσουν: Ότι η μεραρχία θωράκιζε την Κύπρο και συνεπώς κακώς την απέσυραν, αφήνοντας την Κύπρο ανοχύρωτη; Ή τάχα ότι προορισμός τής μεραρχίας ήταν να …ανατρέψει τον Μακαρίου, οπότε καλώς απομακρύνθηκε… Ή βεβαιωμένα αποτελεί πανταχόθεν φαυλότητα; Φαύλα τα διαπραχθέντα τότε, φαυλεπίφαυλα όσα δρομολογούνται σήμερα!
ΦΑΥΛΩΝ φαύλα λοιπόν! Αλλά ούτε στιγμιαία ήσαν, ούτε μόνα…
*Διδάκτωρ τού ΕΜΠ.
*1.Ο γράφων, έφεδρος ανθυπολοχαγός τότε, παρευρισκόταν και αυτός στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, όπου η σχετική πτήση τού Γρίβα την ημέρα εκείνη, καθυστέρησε επίτηδες για μιάμιση ώρα. Λόγος; Ώστε να εξαντληθεί ο χρόνος πτήσης Λευκωσίας Αθήνας, στη διάρκεια τής οποίας όφειλε να έχει εκραγεί, αν πάλι είχε τοποθετηθεί στο αεροπλάνο, βόμβα! Πράγμα που συνέβη, μόλις 35 ημέρες πριν, (στο Καστελόριζο) σε αεροπλάνο όπου θα ταξίδευε και ο Γρίβας, αλλά εντελώς τυχαία δεν επιβιβάστηκε! Φαύλων φαύλα, δηλαδή!
*2.Εδώ, διαφωτιστικός πάλι, εμφανίζεται ξανά, γνωστός στον αναγνώστη τής στήλης από το 1964, ο Πρέσβης Τ. Μπέλτσερ: (είχε προτείνει ομοσπονδιακή ένωση Κύπρου Ελλάδας…) Σε υπηρεσιακή έκθεσή του στο Στέιτ Ντηπάρτμεντ, βεβαιώνει πως οι «πάντες», και εδώ, γνώριζαν τα πάντα! (Τηλεγράφημα 313 και 314 – στο USA Department of State, Foreign Relations, 1964-1968, Volume XVI)
*3.Εικονικού διότι όλοι γνώριζαν πως με την οχύρωση που είχε ήδη η Κύπρος ήταν αδύνατο για την Τουρκία, χωρίς μάλιστα αποβατικά σκάφη (με μαούνες κατά τον Ντεμιρέλ!) να κάνει οποιαδήποτε επιχείρηση, χωρίς να καταποντιστεί! Μεταφορικά και κυριολεκτικά…
