«Προβληματάκια» που μπορεί να συμβαίνουν σε μια οικογένεια. Κάπως έτσι το είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αναφερόμενος στο προεκλογικό θέμα των ημερών. Ο δε Αβέρωφ Νεοφύτου παραμέρισε της σκιές που έβλεπε να δημιουργεί στις σχέσεις Προέδρου και ΔΗΣΥ μια διακριτική στήριξη του Νίκου Αναστασιάδη στον Νίκο Χριστοδουλίδη. «Ενωμένοι προχωράμε», απεφάνθη περιχαρής την περασμένη Τετάρτη ο υποψήφιος για την Προεδρία, βγαίνοντας από τη συνάντηση στον Λόφο με τον άσπονδο φίλο του. Είπε να κοιτάξει μπροστά. Τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και ο κόσμος που ακόμα ενδιαφέρεται για τα πολιτικά, το είχαν δει αλλιώς. Διχάζει το κόμμα, έλεγαν, η υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη. Και τα ρεπορτάζ επέμεναν πως η Πινδάρου έτεινε το δάκτυλο και στην αμφιλεγόμενη στάση του Νίκου Αναστασιάδη. Όπως φάνηκε, τα μέσα είχαν λάθος. Όπως κι όλοι όσοι είχαμε καταλάβει κάτι άλλο.
Με τον τρόπο τους, προσπάθησαν να τα μπαλώσουν. Θα δείξει αν τα κατάφεραν. Προς το παρόν τα σύννεφα ξεχάστηκαν. Με τη συνάντηση στο Προεδρικό απαλύνθηκε και η εντύπωση που δημιούργησε ο «Πολίτης» με τη δημοσκόπηση που ανέβαζε στα ύψη τις μετοχές της Αννίτας Δημητρίου. Τα στατιστικά εκτόξευαν τα ποσοστά της Προέδρου της Βουλής, φέρνοντάς την ως εν δυνάμει υποψήφια στα επίπεδα Νίκου Χριστοδουλίδη. Τέτοια ευρήματα μπορεί να μην αρέσουν στον πρόεδρο του ΔΗΣΥ και τους στενούς συνεργάτες του, αλλά δεν φαίνεται να τους πτοούν. Συνεχίζουν μέχρι τέλους.
Προσωπικά, θεωρώ ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου μπορεί κάλλιστα να κυβερνήσει και δεν θα είχε άγχος, σήμερα, αν είχε φροντίσει περισσότερο και νωρίτερα τη δημόσια εικόνα του. Και δεν βοηθά την εικόνα η ερμηνεία που έδωσε για την κόντρα του με το Προεδρικό. Στις κρίσιμες στιγμές, η ειλικρίνεια και η ευθύτητα δουλεύουν πολύ καλύτερα από την ωραιοποίηση και τη συγκάλυψη. Το έγραψα αλλά, μάλλον δεν ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. Πολλά και σοβαρά τη σήμερον ημέρα παρουσιάζονται ως μικροπράγματα. Χωρίς να πλήττουν εικόνα και υπολήψεις.
Βγάζω το καπέλο στον Νίκο Χριστοδουλίδη για την άνεση που έχει με τον κόσμο. Είναι το μεγάλο του ατού. Η εξαγγελία της υποψηφιότητάς του, ξεπατικώνοντας μέρος μιας κορυφαίας ομιλίας του Ιωάννη Κασουλίδη, οι γκρίζοι λογαριασμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ελάχιστα κλόνισαν την εμπιστοσύνη των υποστηρικτών του. Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Προφανώς, οι άνθρωποι πιστεύουν τον υποψήφιο, όταν λέει λίγο – πολύ πως όλα αυτά είναι μικρότητες, μικροπράγματα. Στέκονται, φαίνεται, στα μεγάλα. Εδώ που τα λέμε, ο κ. Χριστοδουλίδης υποστηρίζει ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση ευρείας αποδοχής, αν εκλεγεί. Δεν έχει κι άλλη επιλογή εδώ που τα λέμε. Έχει υπογράψει συμφωνίες με κάθε ένα από τα κόμματα που τον στηρίζουν. Το στοίχημα για τον ίδιο θα είναι να διατηρήσει την αποδοχή των ΔΗΚΟ, ΔΗΠΑ, ΕΔΕΚ και Αλληλεγγύης, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κάνει κάτι καλό και για τον τόπο. Πάει για υπέρβαση. Μπορεί να τα καταφέρει; Έχει τα κότσια ή τη θέληση να τα βγάλει πέρα με τον «ενδιάμεσο χώρο»;
Γράφω αυτά λίγο πριν το διακαναλικό debate με τους τρεις βασικούς υποψηφίους. Είναι η πρώτη αναμέτρηση των κ.κ. Νεοφύτου, Μαυρογιάννη και Χριστοδουλίδη που θα παρακολουθήσω. Κάθισα στον καναπέ και αμέσως ήλθε η πρώτη εντύπωση για τους συμμετέχοντες. Όλοι, υποψήφιοι και «ανακριτές» ήταν άνδρες. Ούτε για συντονισμό της κουβέντας δεν υπήρχε γυναίκα στο πάνελ πολιτικών και δημοσιογράφων. Εκλογικά και κυπριακό μονοπωλούνται από το ανδρικό στοιχείο στον τόπο μας. Παρεμπιπτόντως, δεν νιώθω ότι έχασα κάτι που δεν είδα τα προηγούμενα debate. Οι μπηχτές, οι πομπώδεις τοποθετήσεις, τα συνθήματα αντί για θέσεις, που κυριάρχησαν στη διακαναλική της περασμένης Πέμπτης, με κούρασαν. Υποψιάζομαι πως το ίδιο αισθάνθηκαν και πολλοί άλλοι. Υπομονή. Τον φάγαμε τον γάιδαρο. Τρεις μήνες μένουν μέχρι τις εκλογές. Να δούμε αν στην τελική ευθεία ο δημόσιος προεκλογικός λόγος θα αλλάξει κάπως. Αν τα πλήγματα κάτω από τη μέση εξασθενίσουν και δώσουν χώρο σε κάτι καλύτερο, σε ιδέες εφικτές που πραγματικά πάνε τον τόπο μπροστά. Με δυο λόγια, ελπίζω ότι υποψήφιοι, κυβέρνηση και κόμματα θα υποτιμήσουν λιγότερο τη νοημοσύνη μας. Για να δούμε. Ο Φλεβάρης είναι κοντά. Κι ας μην ξεχνάμε ότι τα τελευταία αρκετά χρόνια, η ανειλικρίνεια και το παραμύθιασμα είναι για πολλούς πολιτικούς απλώς μικροπράγματα.
Ελεύθερα, 6.11.2022.
