Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τα όσα καθημερινά διαδραματίζονται εδώ και ένα χρόνο δεν είναι σκοπός μου να σχολιάσω την έκβαση των οποίων πιστεύω ότι ουδείς δύναται να προβλέψει. Ειρήσθω εν παρόδω ότι δύο γεγονότα έχουν τρομακτικές επιπτώσεις στην καθημερινή μας ζωή αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η πανδημία Covid – 19.
Θα ήθελα να αναφερθώ, για να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές, στην προϊστορία τριών παρόμοιων εισβολών της αειμνήστου και μακαρία τη λήξει Σοβιετικής Ενώσεως.
Η εισβολή στην Ουγγαρία
Οι Ούγγροι ζητούσαν πολιτικές μεταρρυθμίσεις αλλά οι Σοβιετικοί κατέπνιξαν την «αντεπανάσταση».
Το ξημέρωμα της 5ης Νοεμβρίου 1956 βρήκε τη Βουδαπέστη, πρωτεύουσα της Ουγγαρίας σε κατάσταση πολέμου. Η Σοβιετική αεροπορία έχει βομβαρδίσει την ουγγρική πρωτεύουσα και ρωσικά στρατεύματα μαζί με ρουμανικές ενισχύσεις –η χώρα ήταν μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας- έχουν μπει στην πόλη με 1000 τανκς.
Ωστόσο από την εξέγερση επωφελήθησαν «φασίστες» και «αντεπαναστάτες»- όπως τους χαρακτήριζαν που αποσκοπούσαν στην απομάκρυνση της Ουγγαρίας από το «σοσιαλιστικό στρατόπεδο».
Η Μόσχα εξέφρασε την στήριξη σε μια νέα κυβέρνηση υπό τον Γιάνος Κάνταρ ο οποίος δήλωνε ότι στόχος του είναι να καταστρέψει την «αντι-επανάσταση» του Πρωθυπουργού Ίμρα Νάγκι.
Η κυβέρνηση Κάνταρ με την βοήθεια των σοβιετικών τελικά τα κατάφεραν.
Στις δίκες που ακολούθησαν εκτελέστηκαν περί τους 450 Ούγγρους. Ο Ίμρα Νάγκι κατέφυγε στην Πρεσβεία της Γιουγκοσλαβίας αλλά τελικά παραδόθηκε.
Κρεμάστηκε τον Ιούλιο του 1958 και θάφτηκε στο νεκροταφείο της πόλης εισβολής στην Τσεχοσλοβακία.
Εισβολή στην Τσεχοσλοβακία
Η εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, επίσημα γνωστή ως Επιχείρηση Δούναβης, ήταν μία κοινή εισβολή στην Τσεχοσλοβακία από τέσσερα κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας –τη Σοβιετική Ένωση, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και την Πολωνία– τη νύχτα της 20-21 Αυγούστου του 1968. Περίπου 250.000 στρατιώτες του Συμφώνου της Βαρσοβίας επιτέθηκαν στην Τσεχοσλοβακία εκείνο το βράδυ με τη Ρουμανία και την Αλβανία να αρνούνται να συμμετάσχουν. Παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις της Ανατολικής Γερμανίας ήταν έτοιμες να συμμετάσχουν επίσης στην εισβολή, λίγες ώρες πριν την εισβολή διατάχθηκαν από τη Μόσχα να μην διασχίσουν τα σύνορα της Τσεχοσλοβακίας. Κατά την εισβολή, σκοτώθηκαν 108 άμαχοι και περίπου 500 τραυματίστηκαν.
Η εισβολή σταμάτησε επιτυχώς τις μεταρρυθμίσεις της «Άνοιξης της Πράγας» του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ και ενίσχυσε την εξουσία της απολυταρχικής πτέρυγας εντός του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας (ΚSC). Η εξωτερική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής ήταν γνωστή ως Δόγμα Μπρέζνιεφ.
Ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος όταν παραιτήθηκε ολόκληρη η ηγεσία του κόμματος καταργώντας στην πραγματικότητα την κομμουνιστική κυριαρχία στην Τσεχοσλοβακία εξελέγη Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης (Τσεχοσλοβακικό Κοινοβούλιο) στις 28/12/1989 και επανεξελέγη το 1990 και το 1992.
Κατά τη στιγμή της ανατροπής της κυριαρχίας του Κομμουνιστικού Κόμματος ο Ντούμπτσεκ περιέγραψε τη «Βελούδινη Επανάσταση» ως νίκη για τις προοπτικές του περί «ανθρωπιστικού σοσιαλισμού».
Το 1990 έλαβε το διεθνές ανθρωπιστικό βραβείο από την Διεθνή Ανθρωπιστική και Ηθική Ένωση.
Το 1992 όταν έγινε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Σλοβακίας υποστήριζε με πάθος τη συνέχιση της Ομοσπονδίας μεταξύ Τσέχων και Σλοβάκων.
Ο Ντούμπτσεκ πέθανε στις 7/11/1992 λόγω τραυματισμού του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συνέβηκε την 1η Σεπτεμβρίου σε τσεχικό αυτοκινητόδρομο.
Εισβολή της Ρωσίας στο Αφγανιστάν
Σοβιετικός πόλεμος στο Αφγανιστάν, γνωστός ως Σοβιετικό-αφγανικός πόλεμος ονομάζεται η εννιάχρονη σύγκρουση (27 Δεκεμβρίου 1979-15 Φεβρουαρίου 1989) που διεξήχθη μεταξύ των σοβιετικών δυνάμεων που υποστηρίζονταν από το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα Μαρξιστών του Λαού του Αφγανιστάν και της ομάδας αντίστασης τη Μουτζαχεντίν. Η ομάδα των Μουτζαχεντίν από την πλευρά της υποστηριζόταν από πλήθος δυνάμεων μεταξύ των οποίων οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Σαουδική Αραβία, το Πακιστάν και άλλα μουσουλμανικά έθνη. Η όλη σύγκρουση διεξήχθη στο πλαίσιο του ψυχρού Πολέμου και υπήρξε σύγχρονη με την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και τον Ιρανο-ιρακινό Πόλεμο (Σεπτέμβριος 1980 – Αύγουστος 1988).
Οι περιστοιχίζοντες τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαδίμηρο Πούτιν, όπου έκαστος εξ αυτών φιλοδοξεί να τον διαδεχθεί στην ηγεσία του Κρεμλίνου τον ώθησαν σε μία λανθασμένη και επικίνδυνη ενέργεια προφανώς διαβεβαιώνοντάς τον ότι η εισβολή στην Ουκρανία θα ήταν ένας περίπατος ολίγων ημερών και η τοποθέτηση μίας υποτεταγμένης στο Κρεμλίνο κυβέρνησης στο Κίεβο.
Δεν διδάχθησαν τίποτα από τις εισβολές στην Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία και το Αφγανιστάν και παρέσυραν τη Ρωσία σε μία τυχοδιωκτική περιπέτεια αηδίας, η οποία μόνον δεινά έχει επισωρεύσει στους λαούς των δύο ομόδοξων κρατών και η έκβαση της οποίας είναι αβέβαιη όχι μόνον για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα, έχει ήδη προκαλέσει πολλές επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα που ποικιλοτρόπως δοκιμάζεται.
Η ανθρωπότητα δοκιμάζεται κατά τον χειρότερο τρόπο μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
*Πρώην συνδικαλιστής
