Ένας ταπεινός φόρος τιμής του καθηγητή Ζαννέτου Τοφαλλή για τον Γρηγόρη Λαμπράκη…
Αυτές τις μέρες, συμπληρώνονται 60 χρόνια από τη δολοφονική επίθεση ενάντια στον ανεξάρτητο βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη, το 1963, στη Θεσσαλονίκη. Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον υπέροχο αυτό άνθρωπο όταν περπατήσαμε μαζί στην ιστορική πορεία Ειρήνης στο Όλτερμαστον της Αγγλίας μαζί με τον ήρωα της Ακρόπολης Μανώλη Γλέζο. Ο Λαμπράκης περπατούσε μπροστά κρατώντας με μια νεαρή Κυπριοπούλα 15 χρόνων, την Ανδρούλλα Αλεξάνδρου Μηνά, ένα πανό με το σύνθημα «ΕΛΛΑΣ – ΕΙΡΗΝΗ»! Εκατοντάδες Κύπριοι πορευτήκαμε τότε μαζί με τον Λαμπράκη και τον Γλέζο.
Ο Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα της Αρκαδίας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αναδείχθηκε πολλές φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος. Στα χρόνια της κατοχής δεν έμεινε αδρανής. Το 1943 ίδρυσε την Ένωση Ελλήνων Αθλητών μέσω της οποίας βοηθούσε στην ενίσχυση των λαϊκών συσσιτίων με τα έσοδα των αγώνων. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, παρείχε δωρεάν περίθαλψη σε φτωχούς. Γι’ αυτό, στην Ελλάδα τον ονόμαζαν «γιατρό των φτωχών».
Στα 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά, με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Το ίδιο διάστημα, ιδρύεται η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, με πρωτοβουλία μεταξύ των άλλων και του Λαμπράκη. Το βράδυ της 22ας Μάη του 1963, μέσα σε κλίμα πρωτόγνωρης τρομοκρατίας, ο Γρηγόρης Λαμπράκης εκφωνούσε ομιλία της Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη στην αίθουσα του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, στη Θεσσαλονίκη. Το κτίριο βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού και είχε περικυκλωθεί από 180 ένστολους χωροφύλακες και πολλούς άλλους με πολιτικά. Ήταν, βέβαια, ολοφάνερο ότι η δολοφονία του Λαμπράκη είχε προσχεδιαστεί. Η δολοφονία πραγματοποιήθηκε όταν ο Λαμπράκης αποχωρούσε από τη συγκέντρωση, αφού η αστυνομία τον διαβεβαίωσε ότι δεν κινδύνευε. Μάλιστα, όταν ο Λαμπράκης βγήκε, η Αστυνομία εγκλώβισε τον κόσμο στο κτίριο, ώστε ο Λαμπράκης να απομονωθεί. Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας ήταν μέλη παρακρατικών οργανώσεων, συνεργάτες της Ασφάλειας. Οι δολοφόνοι βγήκαν μέσα από το πλήθος των αστυνομικών με ένα τρίκυκλο κι έναν σιδηρολοστό και έδωσαν το φονικό χτύπημα στο Λαμπράκη. Ο Λαμπράκης μετά το χτύπημα στο κεφάλι ήταν κλινικά νεκρός.
Η είδηση για τη δολοφονία του έφτασε αστραπιαία στην Ευρώπη και στο Λονδίνο. Η πρώτη δουλειά της Παροικίας μας ήταν να στείλει ειδικούς Βρετανούς ιατρούς, μιας και η καρδιά του Λαμπράκη χτυπούσε ακόμη. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πώς νοιώσαμε όταν οι ίδιοι οι Βρετανοί γιατροί ετοιμάστηκαν αμέσως και πήγαν στην Ελλάδα. Πάλεψαν, αλλά η καρδιά του Λαμπράκη σταμάτησε να χτυπά 5 μέρες αργότερα, στις 27 Μαΐου 1963. Την άλλη μέρα στην Αθήνα έγινε η πιο μεγάλη συγκέντρωση. 500.000 Έλληνες συγκεντρώθηκαν για να εκδηλώσουν την αγάπη τους στον πρωτομάρτυρα της Ειρήνης και να καταδικάσουν τους ανθρώπους του μίσους και του φασισμού. Τα συνθήματα που κυριαρχούσαν ήταν «Όχι άλλο αίμα», «Δημοκρατία», «Ειρήνη». Διμελής αντιπροσωπεία από την κυπριακή παροικία του Λονδίνου από τον Ζαννέτο Τοφαλλή και τον Παναγιώτη Κωνσταντίνου, πήγαν στην Αθήνα και συνοδευόμενη από τον Μίκη Θεοδωράκη και τον αδελφό του Λαμπράκη, επισκέφθηκαν το κοιμητήριο και κατέθεσαν στεφάνι στον τάφο του. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, με τον ηρωικό του θάνατο, θα δείχνει πάντα τον δρόμο του αγώνα της ειρήνης και της δημοκρατίας ανάμεσα στους λαούς. Πάντα θα τον θυμόμαστε!
