Η χθεσινή κίνηση του πλωτού γεωτρύπανου της ENI «Saipem» στο τεμάχιο 3 της ΑΟΖ της Κύπρου προς το σημείο «Σουπιά», στο οποίο επρόκειτο να πραγματοποιήσει ερευνητική γεώτρηση, μπορεί να θεωρηθεί ως έναν βαθμό «κίνηση ματ». Είναι σαφές ότι επρόκειτο για μια σχεδιασμένη κίνηση με απόφαση των κυβερνήσεων Ιταλίας και Κύπρου, με στόχο να προκαλέσουν την αντίδραση των τουρκικών πολεμικών πλοίων, την ίδια ώρα που στις Βρυξέλλες συνέρχονταν οι αρχηγοί των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήταν μια κίνηση που αποσκοπούσε να επαναφέρει στην επικαιρότητα το πρόβλημα στην κυπριακή ΑΟΖ και να αναδείξει τη συγκεκριμένη ημέρα την τουρκική προκλητικότητα.
Αυτό που πρέπει τώρα να δούμε είναι το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής κίνησης. Και θα πρέπει να τη δούμε σε δύο επίπεδα: Πρώτον, εάν έχει επηρεάσει τα ευρωπαϊκά κράτη υπέρ της Κύπρου κατά τρόπο πιο αποδοτικό και, κατά δεύτερον, εάν μπορεί αυτή η εξέλιξη να έχει επιπτώσεις οικονομικές στη χώρα μας. Το πρώτο χρειάζεται περισσότερο χρόνο να αποδειχτεί, ενώ το δεύτερο λιγότερο. Αυτήν την περίοδο γίνονται οι τουριστικές κρατήσεις και κάθε αρνητική δημοσιότητα επιδρά αρνητικά. Ελπίζω να λαμβάνει υπόψη της η Κυβέρνηση αυτή την παράμετρο.
Θα επανέλθω όμως στο πρώτο διότι όταν αποφασίζεις να παίξεις με τη φωτιά, μπορεί να κάψεις τα χέρια σου. Και παίξαμε με τη φωτιά. Μπορεί να έχουμε εξασφαλίσει παραπάνω δηλώσεις υπέρ των δικαιωμάτων της χώρας μας, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι κερδίσαμε κάτι περισσότερο. Όταν αποφασίζεις κινήσεις τακτικής σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να υπάρχει σχεδιασμός και για παρακάτω. Να ακολουθεί μια κλιμάκωση που να λαμβάνει υπόψη όλα. Και τα κέρδη και τις ζημιές. Και όταν αυτό αφορά μια μεγάλη ένωση χωρών με πολλά και διαφορετικά συμφέροντα, είναι δύσκολο να υπολογίζεις σε μεγάλα κέρδη. Με τον κίνδυνο πάντα να συμβεί και το αντίθετο. Να θεωρηθεί από κάποιες μεγάλες χώρες ότι η μικρή Κύπρος εμποδίζει τις δικές τους επιδιώξεις. Και τότε τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα…
