Προς την ορθή κατεύθυνση η πρόθεση της υπουργού Εργασίας Ζέτας Αιμιλιανίδου να προωθήσει νέα νομοθεσία που θα ρυθμίζει πλήρως όλες τις διαδικασίες που αφορούν στους ανέργους. Η ανυπαρξία νομοθεσίας αλλά και ορισμού για το ποιος είναι άνεργος χρήζει διόρθωσης. Επαναπροσδιορισμό ίσως να χρειάζεται και η νομοθεσία για το ποιοι δικαιούνται Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
Παρά τα αυστηρά κριτήρια που μείωσαν τους λήπτες βοηθήματος και μάλιστα στήθηκε στον τοίχο η Κυβέρνηση για την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας, το ΕΕΕ ήταν από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις στον τόπο μας. Ειδικότερα για ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσά μας και έχουν πραγματική ανάγκη για βοήθεια.
Στις πικρές όμως αλήθειες δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες άνεργοι και λήπτες ΕΕΕ αρνούνται να βγουν στην αναζήτηση εργασίας, βολευόμενοι με το κατώτατο ή ανάλογο της κατάστασής τους βοήθημα που λαμβάνουν, αφού συνυπολογίζοντας έξοδα διακίνησης, διατροφής και κάλυψης των τρεχουσών αναγκών με έναν κατώτατο μισθό, καταλήγουν στο ότι τους συμφέρει να περιλαμβάνονται στην κατηγορία «άνεργοι» και από τον καναπέ του σπιτιού τους να λαμβάνουν το ΕΕΕ.
Οι αριθμοί από μόνοι τους συγκλονίζουν, αφού σύμφωνα με την υπουργό σήμερα λαμβάνουν ΕΕΕ 27.380 οικογένειες, εκ των οποίων οι 11 χιλιάδες είναι άτομα με αναπηρία. Τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στον τόπο μας έχουν καταντήσει πονεμένο κεφάλαιο και να ντρεπόμαστε κάθε φορά που το αγγίζουμε. Προσδοκούμε να διορθωθούν αμέτρητα κακώς έχοντα, με την εθνική στρατηγική για τα άτομα με αναπηρία 2018-2028.
Στο τελικό στάδιο της ολοκλήρωσης και η αναδιάρθρωση των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, με την ένταξη του «κοινωνικού λειτουργού της γειτονιάς», ανέφερε χθες η υπουργός, ώστε σε συνεργασία με τις Αρχές Τοπικής Αυτοδιοίκησης να εξυπηρετούνται καλύτερα όσοι πολίτες έχουν ανάγκη.
Είναι ίσως ο τομέας στον οποίο παρουσιάζονται τρομερά κενά και ελλείψεις, για να μην πούμε και ανεπάρκεια σε αρκετές των περιπτώσεων. Είναι τα ανήλικα παιδιά που φιλοξενούνται σε παιδικές στέγες και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Είναι η ανύπαρκτη τακτική επιτήρηση όσων λαμβάνουν βοήθημα και έχουν στο σπίτι παιδιά που κινδυνεύουν είτε από έλλειψη υγιεινής, είτε από ανίκανους γονείς να φροντίσουν τα σπλάχνα τους. Οι γονείς του τραγικού βρέφους που απεβίωσε στην Πέγεια και οι φρικτές αποκαλύψεις για τις συνθήκες φροντίδας των τριών παιδιών τους. Ενδεικτική και η φωτογραφία που ανήρτησε από εσωτερικό σπιτιού, γεμάτο σκουπίδια και εστίες μόλυνσης, ο δήμαρχος Πάφου υπό τον τίτλο «κράτος ανύπαρκτο». Η ασφάλεια της μονιμότητας αρκετές φορές γίνεται καταστροφική ως προς την επιτέλεση των καθηκόντων.
Θα πρέπει πρώτα οι υφιστάμενοι λειτουργοί κοινωνικής ευημερίας να εργάζονται με επάρκεια και πολύ αργότερα να καθιερωθεί ο κοινωνικός λειτουργός της γειτονιάς. Να μη βολευτούν ακόμα μερικά πρόσωπα στη Δημόσια Υπηρεσία υπό την ομπρέλα της τέλεσης κοινωνικού έργου. Να ρυθμιστεί ένας τρόπος επίβλεψης και αξιολόγησής τους, ή ακόμη και να λογοδοτούν όταν προκύπτουν σοβαρά ζητήματα για τα οποία ευθύνονται.
