Το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα, τουλάχιστον αυτό που εκφράζεται από τα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά της κόμματα, περιγράφεται απολύτως από αυτήν τη φράση. Η Συμφωνία των Πρεσπών, που θα απασχολήσει τη Βουλή έως και την Πέμπτη, προκάλεσε αναμενόμενη αντίδραση σε μία χώρα όπου ο διάλογος με την πραγματική του σημασία είναι ανύπαρκτος, η συναίνεση είναι απλώς γλυκο-εύηχη λέξη, η κοινή λογική απούσα και η κατανόηση των πραγματικών δεδομένων έννοια άγνωστη. 
 
Βουλευτές που διαφοροποιούνται από την κομματική γραμμή υποβάλουν την παραίτησή τους και είτε μένουν στη βουλή ως ανεξάρτητοι, είτε προσχωρούν σε άλλο κόμμα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Θεοφανόπουλος, διαγράφεται από το Κίνημα Αλλαγής (μετεξέλιξη ΠΑΣΟΚ) διότι αυτός είναι υπέρ της Συμφωνίας Πρεσπών. Οι Άμυρας και Ψαριανός φεύγουν από το Ποτάμι για τον αντίθετο λόγο, και το κόμμα πια μένει με τρεις, άρα δεν συγκροτείται κοινοβουλευτική ομάδα.
 
Η δεξαμενή των «ανεξάρτητων» (όλοι από κάπου έφυγαν) όλο και μεγαλώνει, και αποτελούν δόλωμα για τα μεγάλα κόμματα. Οι μόνοι που, μέχρι στιγμής έχουν μείνει συμπαγείς, μπετόν αρμέ όπως λέμε στην Ελλάδα, είναι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Κομματική πειθαρχία πλήρης. 
 
Απέξω, ο κόσμος φωνάζει. Ο κόσμος ανησυχεί. Κάποιοι γνωρίζουν γιατί, κάποιοι αισθάνονται γιατί, και κάποιοι δεν έχουν ιδέα. Ένα βιβλίο αν καθόμασταν να διαβάσουμε όλοι –τόσα κυκλοφορούν, και τα περισσότερα είναι πολύ καλά– και να το συζητήσουμε μετά με άλλους που διάβασαν εκείνο που επέλεξαν, δεν θα κρεμόμασταν σήμερα από τα πολιτικά παιγνίδια κανενός. Θα είχαμε άποψη. Δηλαδή, πραγματική δύναμη. 
 
Τελικά, δεν φαίνεται στην πολιτική να έχει τόση σημασία πια με ποιο κόμμα εκλέγεσαι, αλλά σε ποιο είσαι πρόθυμος να πουλήσεις το τομάρι σου όταν για τον «άλφα» ή «βήτα» λόγο αισθανθείς πως ο προηγούμενος κύκλος σου έκλεισε. 
  Καμμένος κατά Τσίπρα (σε απάντηση της δήλωσης του τελευταίου ότι ακραίοι δημιούργησαν τα επεισόδια την Κυριακή στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό): «Οι ακραίοι σε έκαναν πρωθυπουργό». Έτσι μπράβο! Απασφάλισε ο ακατάσχετος, και ποιος τον πιάνει τώρα; Έτσι είναι όμως τα πράγματα με τις ερμαφρόδιτες συμμαχίες. Ας πρόσεχε ο Αλέξης!
 
Ο παππούς μου έλεγε, «αν θες να βρεις ποιος είναι ο κλέφτης του χωριού, πάνε την Κυριακή στην εκκλησία και δες ποιος θα κάνει τον μεγαλύτερο σταυρό».
 
«Έχασα από καλύτερο αντίπαλο, ο οποίος έπαιξε πολύ καλά απόψε. Κρατήθηκε μέσα στο παιγνίδι, έδωσε ευκαιρίες στον εαυτό του σε κάποια σημεία του αγώνα, και παρέμεινε ήρεμος. Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό, ιδίως για νεότερους παίκτες. Του αξίζει έπαινος που το χειρίστηκε έτσι». Δήλωση του μεγάλου τενίστα και τζέντλεμαν Ρότζερ Φέντερερ, 37 ετών, μετά την ήττα και τον αποκλεισμό του στο Όπεν της Αυστραλίας από τον Έλληνα πρωταθλητή Στέφανο Τσιτσιπά, 20 ετών. Ο αθλητισμός πάντα μάς δίνει μαθήματα. Σε πολλαπλούς τομείς. Μακάρι να τα υιοθετούσαμε κιόλας. 
 
Ναι, χαρήκαμε με την ψυχή μας τη νίκη του Τσιτσιπά επί του Φέντερερ. Εγώ ενθουσιάστηκα. Πανηγύριζα από την πολυθρόνα μου, λες και ήμουν στο στάδιο. Και μακάρι να προχωρήσει και να φτάσει ακόμα πιο ψηλά (Ήδη, μπορεί να έχει λήξει κιόλας ο αγώνας με τον Ισπανό Ρομπέρτο Μπαουτίστα Αγκούτ, και εύχομαι ο Στέφανος να είναι εκείνος που περνάει στον ημιτελικό). Με τρομάζουν όμως, και ομολογώ ότι με απωθούν κιόλας πολλά από τα διθυραμβικά σχόλια των συμπατριωτών μας στα social media, ιδίως μετά και από την ανάρτηση στο twitter, από τον πρωταθλητή μας, της σωκρατικής φράσης «Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει». Ξεχώρισα μερικά από αυτά:
«Μπορείς, παιδί μου, να αποτελέσεις πρότυπο για όλους τους νέους μας».
«Σε ευχαριστούμε που μας έκανες εθνικά υπερήφανους, τώρα που το έχουμε τόση ανάγκη».
«Εύγε, μεγάλε Έλληνα! Το πνεύμα των αρχαίων ημών προγόνων σε γαλουχεί και σε οδηγεί σε δρόμους δόξης λαμπρής, χαράς μεγάλης και ευδαιμονίας πνευματικής! Είθε να έχεις μιμητές άξιους Έλληνες τών καλών κ’ αγαθών! Η Ελλάς –όταν λευτερωθεί– θα σε τιμήσει όπως σού πρέπει! Συγχαρητήρια!».
«Λάμπεις, παλληκάρι μου! Μόνος μέσα στη μαυρίλα που έχει κυκλώσει τη χώρα!»
 
Θέλω να πω: Δεν είναι ανάγκη να δραματοποιούμε τα πάντα. Ας χαρούμε μια νίκη, σε όλο της το εύρος, αλλά σεμνά και ταπεινά. Ας υπομείνουμε μιαν ήττα, όχι σαν να έχει έρθει το τέλος του κόσμου. Ας αφήσουμε ήσυχους επιτέλους τους αρχαίους μας προγόνους, και ας τους «μνημονεύουμε» έμπρακτα. 
 
 
Σκέψη της Ημέρας 
«Αν σας πει κάποιος ότι ανήκει στην Αριστερά, ρωτήστε τον: Αριστερά μπαίνοντας, ή αριστερά βγαίνοντας;» – Τζίμης Πανούσης, Έλληνας συνθέτης, τραγουδιστής, γνωστός για τον σατιρικό του λόγο και τον αθυρόστομο στίχο του, που ωστόσο ήταν πολύ πιο κόσμιος από τα λόγια που έβγαιναν και βγαίνουν ακόμα από τα στόματα δήθεν σοβαρών προσώπων. Ο Πανούσης έφυγε από τη ζωή τέτοιες μέρες πέρυσι, συγκεκριμένα στις 13 Ιανουαρίου 2018, από ανακοπή καρδιάς.