Το να είσαι ευγενής και γαλαντόμος όταν σε φιλοξενούν και σε τιμούν είναι κατανοητό και επιβαλλόμενο. Και, φυσικά, δεν περιμέναμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ήταν αγενής όταν τον φιλοξενούσε ο Κάρολος στο παλάτι του Μπάκιγχαμ. Ήταν, όμως, κάτι περισσότερο από ευγενής ο Πρόεδρος. Σχεδόν λησμόνησε ότι η Κύπρος δεν είναι πια αποικία εδώ και έξι δεκαετίες. Τουλάχιστον τυπικά, διότι ουσιαστικά μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι πρόκειται για πλάνη η αποαποικιοποίηση, ότι ισχύει ακόμα το χιλιοειπωμένο: Η Βρετανία έφυγε για να μείνει. «Η αποψινή εκδήλωση, μας παρέχει την ευκαιρία να γιορτάσουμε τη μακρόχρονη φιλία…», έλεγε στον χαιρετισμό του. Και, «η ιστορία και η πορεία ήταν μια συνεχής εξέλιξη που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και τις πολλαπλές συνέργειες». Μα, είναι για εορτασμούς η σχέση μας με τη Βρετανία; Υπάρχει μακρόχρονη φιλία για να τη γιορτάσουμε; Υπάρχει ιστορία βασισμένη στην εμπιστοσύνη;
Είναι δυνατόν, να πιστεύει ακόμα η ηγεσία μας ότι έχουμε φιλία με τη Βρετανία και εμπιστοσύνη, όταν δεν έμεινε παγίδα που δεν μας έστησε; Δεν έμεινε δυσκολία, ούτε στον ΟΗΕ, ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε πουθενά αλλού, στην οποία δεν είχε το χέρι της η Βρετανία. Μόλις πριν ένα μήνα ακόμα, για να μην πάμε πιο μακριά, το Φόρεϊν Όφις πήγε στη Γενεύη στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και κατάγγειλε την Κυπριακή Δημοκρατία ότι στερεί την ιθαγένεια «στα παιδιά των Τουρκοκυπρίων που ο ένας εκ των γονέων τους δεν είναι Κύπριος υπήκοος». Δηλαδή, τα παιδιά των οποίων ο ένας γονέας είναι έποικος και για το αίτημα τους μέχρι τώρα η Κυπριακή Δημοκρατία νομίμως επικαλείται το διεθνές έγκλημα πολέμου, τον εποικισμό. Η Βρετανία, λοιπόν, ακόμα κι εδώ έβαλε το χέρι της για να προκαλέσει δυσκολίες στην ελληνοκυπριακή πλευρά η οποία, όμως, πάει στο παλάτι και μιλά για τη μακρόχρονη φιλία μας και την εμπιστοσύνη. Πού είναι η εμπιστοσύνη όταν ακόμα και στο Κραν Μοντάνα όταν εκαλείτο η Τουρκία να ξεκαθαρίσει τις θέσεις της, ο εκπρόσωπος της Βρετανίας, υπουργός Ευρώπης, Σερ Άλαν Ντάνκαν, προέτρεπε την ελληνοκυπριακή πλευρά να αποδεχθεί τις τουρκικές θέσεις. Ο ίδιος ο Γιαννάκης Κασουλίδης ως υπουργός Εξωτερικών τον κατάγγειλε αργότερα: «Η στάση του στο Κραν Μοντάνα και ιδιαιτέρως η τελευταία του παρέμβαση, πιστεύουμε, ήταν καταλυτική για την αποτυχία της διάσκεψης εκείνης». Αναφέρω μόνο τα πιο πρόσφατα, διότι θα μπορούσε να καταγραφεί μια τεράστια λίστα για όσα κάνει η Βρετανία σε μια ανερμάτιστη και προκλητική πολιτική υπονόμευσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και των δικαίων των Ελληνοκυπρίων. Και τα γνωρίζουν οι πολιτικοί μας ηγέτες, αλλά αντί άλλης αντίδρασης, αντί να απειλήσουν έστω τα βρετανικά συμφέροντα (ναι, υπάρχουν τρόποι, τους γράψαμε πολλές φορές και τώρα με το Brexit υπάρχουν περισσότεροι), χαϊδεύουν με κολακείες τη βρετανική υποκρισία και γιορτάζουν τη μακρόχρονη ιστορική μας φιλία.
Αλλά, δεν τον έφτανε τον Πρόεδρο μας να μιλήσει πιο συγκρατημένα, αφού δεν ήθελε (κακώς) να θίξει την πραγματικότητα της βρετανικής λυκοφιλίας, εκθείαζε και τη γηραιά βασίλισσα Ελισάβετ, αυτήν που ακόμα πιστεύει ότι εξόντωνε τρομοκράτες όταν υπέγραφε τις αγχόνες των παιδιών της Κύπρου, και που σήμερα θα τη συναντήσει και ίσως εκφράσει ακόμα μεγαλύτερες κολακείες. «Αναγνωρίζουμε την αφοσίωση της βασίλισσας, αλλά και το όραμα και την ικανότητα να ηγείται της Κοινοπολιτείας για περισσότερο από επτά δεκαετίες», έλεγε. Καλά που δεν είπε ότι αναγνωρίζουμε το όραμα της βασίλισσας να μας βλέπει ακόμα σαν αποικία, κι εμάς κι όλα τα μέλη της Κοινοπολιτείας, εξήντα χρόνια μετά από την υποτιθέμενη απελευθέρωσή μας. Θα ήταν πιο σωστός, πάντως. Αλλά, μιλούσε ως Βρετανός υπήκοος όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό αυτό που λέω. Διότι επικαλέστηκε ακόμα και τους χιλιάδες Κύπριους που πολέμησαν στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους «δίπλα από τους Βρετανούς συμπολεμιστές τους». Ξέχασε ότι πολέμησαν γιατί οι Βρετανοί αποικιοκράτες τούς είχαν στη φτώχεια και είχαν ανάγκη τον μισθό του πολέμου και γιατί τους υπόσχονταν απελευθέρωση αν πολεμούσαν στο πλευρό τους. Νομίζει, μάλλον, ο Πρόεδρος ότι πήγαν να πολεμήσουν για να υπερασπιστούν τη Βρετανία και τους Βρετανούς συμπολεμιστές τους.
