Μετά από χρόνια είχα τη χαρά να ξαναβρεθώ στην μπουάτ Απανεμιά, στην Πλάκα. Τη δεκαετία του ’80, όταν ήμουν φοιτήτρια, εκτός από τις μουσικές μου προτιμήσεις που με οδηγούσαν μέχρι τα σκαλοπάτια των Αναφιώτικων, την πιο παλιά και γραφική συνοικία της Αθήνας, εκεί δηλαδή που βρισκόταν και η θρυλική μπουάτ Απανεμιά (εκεί βρίσκεται και σήμερα), με τον ξεχωριστό και ιδιαίτερο καλλιτέχνη Γιώργο Ζωγράφο, ήταν και το γεγονός ότι δεν σου στοίχιζε και πολύ για να απολαύσεις μια υπέροχη, ποιοτική μουσική παράσταση. Ήταν η φιλοσοφία των ανθρώπων που δημιούργησαν τις μπουάτ. Να προσφέρουν ακριβό θέαμα με φτηνό εισιτήριο ώστε να είναι προσιτές και στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα του λαού. Τραγούδια αντικαθεστωτικά, αντιφασιστικά, αλλά και μελωδικά τραγούδια αγάπης, όπως του Νέου Κύματος. Από την Απανεμιά εκτός από τον Γιώργο Ζωγράφο, πέρασαν κι άλλοι εξαιρετικοί, διαχρονικοί καλλιτέχνες που άφησαν εποχή και τους ακούνε μέχρι σήμερα ακόμα και τα νέα παιδιά.
Η Απανεμιά είναι η μοναδική επιζήσασα του κινήματος των μπουάτ σήμερα. Άνοιξε το 1964, την ίδια χρονιά με την μπουάτ Εσπερίδες. Έκλεισαν ήδη 55 χρόνια ζωής για την πρώτη μπουάτ της Πλάκας. Σε αυτές σύχναζαν μεταξύ άλλων όσοι διώκονταν από τη χούντα για τα πολιτικά τους φρονήματα. Τότε οι τσιλιαδόροι την έστηναν στις γωνίες της Πλάκας, ενώ από τα μαγαζιά ακουγόταν η απαγορευμένη μουσική του Θεοδωράκη. Στη δικτατορία οι μπουάτ ήταν ένα καταφύγιο. Κυρίως, όμως, πνευματικό καταφύγιο. Η γενιά της αμφισβήτησης σύχναζε σε αυτές. Οι θαμώνες ήταν κυρίως νεαρά άτομα και φοιτητές, αλλά και λάτρεις της μουσικής.
Στις μπουάτ μπορούσες να συναντήσεις τον Καββαδία και τον Χατζιδάκι. Σε αυτές ακόμη άκουσε μουσική ο Όρσον Γουέλς και στην Πλάκα βρέθηκαν οι Beatles. Στην Απανεμιά έπαιξε ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Μάνος Λοΐζος, που δοκίμαζαν τα τραγούδια τους. Η Αρλέτα, η Αλεξίου, η Γαλάνη, η Βίσση κι ο Πάριος… Όλοι τους άσημοι τότε. Ο Μητροπάνος, επίσης, έκανε εκεί το πρώτο του μεροκάματο.
Η Απανεμιά, τη δεκαετία του ’60 – ’70, όπως αφηγείται ο Μιχάλης Βιολάρης: «Βασίστηκε σε μία συγκεκριμένη φιλοσοφία, δημιουργώντας δύο διαφορετικά προγράμματα. Τις καθημερινές πήγαινε το πρώτο ρεύμα πελατών, οι λεγόμενοι “πρωινοί” και στη μέση του προγράμματος έφευγαν για να ακολουθήσουν οι επόμενοι. Ο Γιώργος Ζωγράφος διέκοπτε το πρόγραμμα, λέγοντας: “Οι πρωινοί να φεύγουν”. Αυτό συνέβαινε και σε άλλες μπουάτ, κυρίως σε όσες δεν είχαν πολλά καθίσματα. “Υπήρχαν κάποιοι θαμώνες που ήταν φτωχοί. Οι φοιτητές για παράδειγμα την έβγαζαν με 30 δραχμές καφέ όλο το βράδυ και άλλες 30 δραχμές για την κοπέλα τους. Επειδή λοιπόν δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πάρουν δεύτερο καφέ ή ποτό, έφευγαν για να τους διαδεχθούν οι επόμενοι».
Σήμερα, λοιπόν, μετά από 55 χρόνια ζωής, στην μπουάτ Απανεμιά, όπως ακριβώς και τότε στο πρώτο της ξεκίνημα, μπορεί κανείς να ακούσει αθάνατα ελληνικά τραγούδια και να ξαναζήσει ή να ζήσει για πρώτη φορά, τους μουσικούς παλμούς περασμένων δεκαετιών, και συνάμα τόσο σύγχρονων. Με καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν με τον Γιώργο Ζωγράφο, αλλά και νεότερους που συνεχίζουν να πιστεύουν στην ποιότητα της μουσικής και να την υπηρετούν ανιδιοτελώς!
lenia.karatzia@phileleftheros.com
